Το 2015 και το 2016 ήταν οι χρονιές της αποσταθεροποίησης. ΣΥΡΙΖΑ (δις), Podemos (δις), Πορτογαλία, Brexit, Ιταλία, Τραμπ…
Ενας ακροδεξιός χτυπούσε την πόρτα της αυστριακής προεδρίας.
Το 2017 εξελίσσεται (έως τώρα) στη χρονιά της σταθεροποίησης. Εχασε ο Βίλντερς στην Ολλανδία, έχασε ο Μελανσόν στη Γαλλία, φαίνεται να χάνουν η Λεπέν και οι αριστεροδεξιοί λαϊκιστές στη Γερμανία. Τα μαζεύουν και οι Βρετανοί με τους παλιάτσους τους, να ξεμπερδεύουμε.
Αν όλα ολοκληρωθούν κατά τα προγνωστικά, το φθινόπωρο θα βρει το ευρωπαϊκό σύστημα σε φάση σταθεροποίησης και την Ενωση σε προοπτική αναδιοργάνωσης.
Ακούω βεβαίως διαφόρους που είχαν ποντάρει στη διάλυση να προειδοποιούν: «Μη βιάζεστε, οι εκλογικές νίκες δεν λύνουν τα κοινωνικά προβλήματα που παράγουν τον λαϊκισμό. Θα τα ξαναπούμε!».
Καμία αντίρρηση. Αλλά επειδή τις εκλογές καλύτερα να τις κερδίζεις παρά να τις χάνεις, κάτσε τώρα να σωθεί το μαγαζί και μετά θα οργανώσουμε ημερίδες κοινωνικού προβληματισμού.
Διότι το ρεύμα του λαϊκισμού (από τον Τσίπρα και τον Βίλντερς έως τη Λεπέν, τον Μελανσόν και τον Μπέπε Γκρίλο) είναι μεν ενιαίο αλλά δεν προσφέρει λύση σε τίποτα. Είναι απλώς η στρεβλή ανάγνωση πραγματικών προβλημάτων.
Και γι’ αυτό το ματσάκι του «λαού»
εναντίον των «ελίτ» (που λέει ο Μελανσόν) ή του «συστήματος» (που λένε η Λεπέν και ο Τσίπρας) έχει αρχίσει να γυρίζει.
Ο κόσμος δεν είναι ηλίθιος για να πιστεύει ότι τα πράγματα είναι τόσο απλά και τόσο δαιμονικά όσο τα παρουσιάζουν οι πλανόδιοι τυχοδιώκτες. Μπορεί να κάνει λάθος, μπορεί να παρασυρθεί, αλλά τα λάθη πληρώνονται. Και όταν πληρώνεις, μαθαίνεις –όπως συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα…
Το ζητούμενο όμως είναι να ολοκληρωθεί η σταθεροποίηση. Διότι ούτως ή άλλως η Ευρώπη έχει προβλήματα. Κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να το αρνηθεί.
Πρέπει λοιπόν να συζητηθούν και να αντιμετωπιστούν. Δεν γίνεται να περνάμε τις εκλογές κρεμασμένοι στα δοκάρια μην έλθει η Λεπέν.
Ούτε γίνεται ο Γιούνκερ να βρίσκει την Τρίτη συμπαθητικό τον Τσίπρα και την Τετάρτη συμπαθητική τη Μέι. Από συμπάθεια χορτάσαμε. Η πολιτική λείπει.
Αλλά για να συμβεί αυτό χρειάζεται να κοιτάξουμε τα προβλήματα κατάματα. Να συμφωνήσουμε πως δεν υπάρχουν εύκολες και απλές συνταγές.
Και ότι λαϊκιστές και τυχοδιώκτες είναι ταυτοχρόνως πρόβλημα και απειλή. Δεν είναι λύση.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ