Το «αριστερό βασίλειο»

Ντίνος Σιώτης,
«Ριάλιτι διαρκείας με άνω τελεία»

Στον μεταφυσικό κόσμο (αλλά όπως φαίνεται και στον πραγματικό) υπ-άρχουν δύο βασίλεια: το βασίλειο του Θεού (civitas Dei) και το βασίλειο του Διαβόλου(civitas Diaboli).

Τηρουμένων των αναλογιών στον πολιτικό κόσμο συνυπάρχουν: το βασίλειο των αόρατων μύθων και το βασίλειο των ορατών λαθών. Αυτά τα δύο βασίλεια δεν αντιμάχονται πάντοτε και συνεχώς. Συχνά-πυκνά συμμαχούν και συνεργάζονται διότι στην ουσία συγκροτούν την ίδια κοινότητα «εξουσιαστών/αντιεξουσιαστών».

Οι όποιοι θετικοί νόμοι υποτάσσονται ενώπιον του αιώνιου νόμου (lex aeterna) του πολιτικού συστήματος το οποίο θέλει να γεύεται –μόνον αυτό –τα επίγεια αγαθά τάζοντας και υποσχόμενο στους αφελείς «πιστούς» τα επουράνια.

Στον παραπάνω κανόνα έχει υποταχθεί και η κυβερνώσα Αριστερά, με συνέπεια να κινείται άναρχα και απρογραμμάτιστα ανάμεσα σε μια αφανή νομοτέλεια και έναν αγεωγράφητο τελικό προορισμό, ανάμεσα στις προσωρινές δυσκολίες και στους μόνιμους κινδύνους, ανάμεσα στη βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας και στον αβίωτο βίο των Ελλήνων.

Και όλα αυτά κρατώντας μια χαλασμένη ιδεοληπτική πυξίδα που άλλοτε δείχνει Ανατολή και άλλοτε Δύση, άλλοτε στρέφεται προς Βορράν κι άλλοτε προς Νότον, ενώ το πλοίο παραμένει αγκυροβολημένο [ή: αγκυρο-βολεμένο] στο λιμάνι της Διακυβέρνησης.

Οι ανιαρά επαναλαμβανόμενες αλλά μηδέποτε εφαρμοζόμενες εναλλακτικές λύσεις, οι ψευδαισθήσεις κατοχής «οδικού χάρτη που οδηγεί σ’ επίγειο Παράδεισο», οι θεσμικές αυθαιρεσίες και εκτροπές περισσότερο θυμίζουν «ιεραποστόλους» που ψάχνουν να βρουν στα λάθη του παρελθόντος τα σωστά του μέλλοντος, παρά σύγχρονους πολιτικούς που γνωρίζουν να διαχειρίζονται και να λύνουν προβλήματα.

Κατά βάθος ζούμε σε κενό εξουσίας (θεϊκής και διαβολικής) αφού άπαντες μετεωριζόμαστε, ιδεολογικά και ηθικά, χωρίς δίχτυ ασφαλείας.

Τα αφηγήματα αμήχανης ταραχής αυτοδιάψευσης, καθώς και τα επιχειρήματα τύπου «ολισθηρής πλαγιάς ή ησυχαστικής τάσης», απορρυθμίζουν την ήδη άνομη και έκνομη ελληνική κοινωνία, η οποία φοβάμαι ότι θ’ απορρίψει και τα δύο γήινα βασίλεια της Δημοκρατίας και θα στραφεί σε ακραίες δια-φυγές που δεν θέλει ο Θεός αλλά που φοβάται και ο Διάβολος. Ο νοών νοείτω.

ΥΓ.: Ποιον νομίζουν ορισμένοι ότι θα ωφελήσει η μετωπική σύγκρουση αστικής τάξης και αριστεριστικοπεριθωριακών στοιχείων;

Ο κ. Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πρώην υπουργός.