Ομολογώ ότι ακόμη δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς θέλει η κυβέρνηση από την αντιπολίτευση.
Προφανώς θα προτιμούσε μια αντιπολίτευση που κάθεται ήσυχη, βοηθάει στα δύσκολα, περιμένει υπομονετικά να τελειώσει η κυβερνητική θητεία, μιλάει ευγενικά και δεν ζητάει εκλογές.
Είναι μια θεμιτή φιλοδοξία. Μόνο που δεν ξέρω ποια αντιπολίτευση μπορεί να προσφέρεται για τέτοιες δραστηριότητες.
Διαβάζω, ας πούμε, το σχεδόν καθημερινό παράπονο της «Αυγής» ότι η αντιπολίτευση «πιέζει την κυβέρνηση». Δηλαδή ποιον θα έπρεπε να πιέζει; Τον Αλαφούζο για μεταγραφές;
Ακόμη κι έτσι όμως δυσκολεύομαι να καταλάβω το ζητούμενο.
Πώς είναι δυνατόν η σημερινή κυβέρνηση να ζητάει από τη σημερινή αντιπολίτευση μια στάση διαφορετική από τη στάση που κράτησε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν αντιπολίτευση;
Αν εκείνο ήταν σωστό, γιατί να μην το κάνει και η επόμενη αντιπολίτευση αφού ήταν σωστό;
Αν εκείνο ήταν λάθος, γιατί δεν το εξομολογούνται μήπως συχωρεθούν τα πεθαμένα τους;
Σε αυτή την εύλογη απορία για μια προφανή αντίφαση δεν έχω ακούσει καμία απάντηση από την κυβερνητική παράταξη, ούτε καν από τον κυβερνητικό Τύπο. Δεν έχω ακούσει ούτε καν ψήγμα απάντησης.
Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την αντιπολίτευση σαν η ίδια να μην έχει υπάρξει ποτέ αντιπολίτευση.
Και αυτό προφανώς είναι λάθος. Τα κόμματα έχουν ενιαίες πολιτικές συμπεριφορές και η πολιτική τους κρίνεται ενιαία.
Φώναζαν όσο ήταν στην αντιπολίτευση; Θα τους φωνάζουν όταν γίνουν κυβέρνηση.
Κυνηγούν τους πρώην με εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές; Θα υποστούν τα ίδια όταν οι πρώην ξαναγίνουν νυν.
Αυτό το λάθος δυστυχώς το κάνουν οι περισσότερες κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Θεωρούν ότι δεν υπάρχει επόμενη μέρα, ούτε επόμενη αντιπολίτευση, ούτε επόμενη κυβέρνηση.
Αλλά ευτυχώς πάντα υπάρχουν. Και τότε ο καθένας κρίνεται όχι με τα μέτρα των άλλων αλλά με τα μέτρα τα δικά του. Οχι για τις ζωές των άλλων αλλά μόνο για τη δική σου ζωή.
Η κυβέρνηση έσπειρε τους ανέμους όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Κι επανέλαβε τη σπορά όταν πήρε την πρωτοβουλία να διαρρήξει τη συνεννόηση που (καλώς ή κακώς) είχε εγκαθιδρυθεί το καλοκαίρι του 2015.
Μια συνεννόηση η οποία μόνο την κυβέρνηση ευνοούσε και μόνο την αντιπολίτευση έβλαπτε.
Τώρα θερίζει θύελλες. Λογικό και αναμενόμενο. Απλώς να το έχουν υπόψη τους και οι επόμενοι.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
