Τελικά κάποια πράγματα αξίζει να γίνονται κι ας παίρνουν και κόπο και μόχθο και αγωνία και χρόνο…
nnn
Η παράσταση της «Νίκης», που βασίζεται στο μυθιστόρημα του Χρήστου Χωμενίδη και στη σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή, σε διασκευή με τον Γιώργο Λύρα, ανήκει σε αυτή την κατηγορία…
nnn
Κι ας φάνηκε ότι μπορεί να κινδυνεύσει και να μην ανέβει, να αλλάξει χώρο, να μετατεθεί, να ματαιωθεί.
nnn
Η πρεμιέρα δόθηκε την περασμένη Κυριακή στο κυριολεκτικά κατάμεστο Θέατρο του Ελληνικού Κόσμου των 1.000 θεατών, στο Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, στην οδό Πειραιώς.
nnn
Και άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις…
nnn
Μια πλούσια παραγωγή –ένα κι ένα τα 500 (;) κοστούμια της Ντένης Βαχλιώτη -, που δεν παραπέμπει στην Ελλάδα της κρίσης αλλά στη διαχρονική Ελλάδα όλων μας, ζωντάνεψε…
nnn
Κάπου ανάμεσα στην ιστορία και στη μυθοπλασία χώθηκε η συγκίνηση αλλά και το γέλιο. Κάπου ανάμεσα στους αριστερούς και τους δεξιούς, τους επονίτες και τους δωσίλογους, χώρεσε το αστείο αλλά και το πονηρό.
nnn
Η Νίκη διέσχισε τις δεκαετίες και καθώς τη συναντάμε επί σκηνής όταν έχει πια φύγει από αυτόν τον κόσμο, έχει τη δυνατότητα να συνομιλήσει με όλες τις ηλικίες της: με τον παιδικό της εαυτό, με την έφηβη και ερωτευμένη κοπέλα, με τη σύζυγο και τη μάνα: Η Φιλαρέτη Κομνηνού, με τον καθοριστικό (και συνδετικό) ρόλο της, έδωσε μια από τις καλύτερες ερμηνείες της.
nnn
Και όχι μόνο: ο Στέλιος Μάινας έδωσε το θεατρικό πρόσωπο στον παππού του συγγραφέα, τον Βασίλη Νεφελούδη, η Μίρκα Παπακωνσταντίνου επιβλήθηκε με τον ρόλο της γιαγιάς Σεβαστής, οι γαμπροί και οι νύφες, οι γείτονες, οι στρατιώτες, οι καλοί και οι κακοί, ο Νίκος (Ζαχαριάδης), όλοι ήταν εκεί…
nnn
Ο Σταμάτης Φασουλής, ξεκινώντας από την εμπειρία, τη φαντασία και την ικανότητά του να στήνει τοιχογραφίες μιας ολόκληρης εποχής, έπιασε το νήμα από το «Τρίτο Στεφάνι» και το πήγε παραπέρα: Η «Νίκη» του συνδυάζει τη δύναμη του παρελθόντος με την προσμονή μέλλοντος. Εχει κάτι από ξαστεριά…
nnn
Η φωτογραφία από την πρώτη παράσταση της Κυριακής είναι του Γιώργου Καβαλιεράκη.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
