«Για να επιστρέψει η ανεργία στην Ελλάδα στα επίπεδα πριν από την κρίση θα χρειαστούν 21 χρόνια» προέβλεψε ο Πόουλ Τόμσεν την περασμένη εβδομάδα και προκάλεσε τον χλευασμό του Μεγάρου Μαξίμου. Με το καυστικό σχόλιο «ο Τόμσεν πέφτει πάντα μέσα στις προβλέψεις του. Ελεγε για ανάπτυξη 2,1 και είχαμε ύφεση 7,1, μιλούσε για έλλειμμα και ύφεση το 2016 και υπάρχει υπεραπόδοση και θετική ανάπτυξη. Να συνεχίσει τις προβλέψεις, να γράψει ένα μπλογκ», το περιβάλλον του Πρωθυπουργού στο non paper που κυκλοφόρησε προσπάθησε να απαξιώσει την πρόβλεψη του επικεφαλής του ΔΝΤ στην Ευρώπη ότι η Ελλάδα θα επανέλθει σε ανεργία 7,8% το 2038.
Ωστόσο η εκτίμηση του δανού τεχνοκράτη, η οποία στηρίζεται στην υψηλή διαθρωτική ανεργία, δηλαδή στην αναντιστοιχία που υπάρχει μεταξύ των δεξιοτήτων του εργατικού δυναμικού και των διαθέσιμων θέσεων εργασίας, είναι καλύτερη από την αντίστοιχη του ΔΝΤ τον περασμένο Μάιο. Στην τελευταία ανάλυση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους που δημοσιεύθηκε τότε, το Ταμείο εκτιμούσε ότι η ανεργία θα παραμείνει σε διψήφιο αριθμό ως τα μέσα του αιώνα (12% το 2040 και 6% το 2060).
Ομως το Μέγαρο Μαξίμου αντιδρά γιατί ο Αλέξης Τσίπρας τον περασμένο Ιούνιο, παρουσιάζοντας το κυβερνητικό πρόγραμμα «Ελλάδα 2021: Δίκαιη Ανάπτυξη – Παραγωγική Ανασυγκρότηση» δεσμεύθηκε ότι «το 2021 η Ελλάδα θα έχει καταφέρει να μειώσει την ανεργία στο μισό του σημερινού της ύψους». Δηλαδή από περίπου 1,2 εκατομμύρια ανέργους σε 600.000. Πράγμα που σημαίνει ότι σε τέσσερα χρόνια θα δημιουργηθούν 600.000 θέσεις εργασίας ή 125.000 τον χρόνο!
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, ποτέ η ελληνική οικονομία δεν κατάφερε να πλησιάσει τέτοιες επιδόσεις. Ακόμη και στα καλά χρόνια της δεκαετίας του 2000, πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και μέχρι το 2008, όταν η οικονομία κατά μέσο όρο αναπτυσσόταν με ρυθμούς της τάξεως του 4%, οι νέες θέσεις εργασίας που δημιουργούνταν κάθε χρόνο ήταν κατά μέσο όρο της τάξεως των 31.000.
Επίσης, σύμφωνα με έκθεση του καθηγητή Σάββα Ρομπόλη, αύξηση του ΑΕΠ κατά μία ποσοστιαία μονάδα μπορεί να συμβάλει στη μείωση της ανεργίας κατά 13.000 άτομα. Ακόμη λοιπόν και με το πιο αισιόδοξο σενάριο συνεχούς ετήσιας ανάπτυξης 3,5%-4%, θα χρειαστούν περί τα 16-18 χρόνια για να μειωθεί ο αριθμός των ανέργων από το επίπεδο του 1,2 εκατ. που βρίσκεται σήμερα κάτω από τις 400.000 που ήταν πριν από την κρίση.
Αλλά και το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ τον περασμένο Νοέμβριο στην ενδιάμεση έκθεσή του για την ελληνική οικονομία και την απασχόληση προέβλεπε ότι «με δεδομένες τις δημογραφικές και άλλες παραμέτρους, η αποκλιμάκωση της ανεργίας σε ποσοστά αντίστοιχα με αυτά του 2008 θα χρειαστεί περίπου 20 χρόνια». Εκτίμηση που βρίσκεται κοντά σε αυτήν του Πόουλ Τόμσεν, όσο δυσάρεστη και αν είναι.
Καλά τα ωραία και μεγάλα πρωθυπουργικά λόγια. Αλλά όποιος πιστεύει ότι η ανεργία θα υποχωρήσει με καυστικά non papers, χλευασμούς και ανεδαφικές, υπεραισιόδοξες προβλέψεις είναι βαθιά νυχτωμένος. Πρωτίστως απαιτείται στήριξη και ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Και το συντομότερο το καλύτερο. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
