«Στο ίδιο έργο θεατές…»

Στις 12 Νοεμβρίου, ο Πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας δημοσίευε ένα άρθρο στην «Εφημερίδα των Συντακτών» με το οποίο περιέγραφε (για πολλοστή φορά) τη ζωή των ονείρων του.

Αποκορύφωμα ήταν η διαβεβαίωση πως είναι «ζήτημα εβδομάδων να έχουμε καλά νέα» για την ελάφρυνση του χρέους, ότι «η δεύτερη αξιολόγηση θα κλείσει έγκαιρα» ώστε «μαζί με τις αποφάσεις για το χρέος» να ενταχθούν τα ελληνικά ομόλογα στην «ποσοτική χαλάρωση» και να επιστρέψει η χώρα «σε αναπτυξιακή τροχιά».

Εχουν περάσει έκτοτε εννέα εβδομάδες (δεν τις λες λίγες), τίποτε από αυτά δεν συνέβη και δύσκολα προμηνύεται να συμβεί κάτι ουσιαστικό τις αμέσως επόμενες. Κάθε ημέρα που περνάει κάνει την κατάσταση δυσκολότερη.

Λογικό. Για άλλη μια φορά ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση κατασκεύασαν μια ιστορία που θα αρέσει στο ακροατήριο και όχι μια ιστορία που λέει την αλήθεια. Εξις δευτέρα φύσις.

Πράγμα που αποδεικνύει όμως ότι κακοί πολιτικοί δεν είναι όσοι κάνουν λάθη –όλοι κάνουν λάθη! Κακοί πολιτικοί είναι εκείνοι που επαναλαμβάνουν τα λάθη τους.

Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει το κυβερνητικό επιτελείο. Μετά από δύο χρόνια στην εξουσία εξακολουθούν να μην ξεχωρίζουν τα δεδομένα από τις ψευδαισθήσεις και το πλαίσιο από τις αυταπάτες.

Αποτέλεσμα; Επιχειρούν συνεχώς να παρακάμψουν τη διαμορφωμένη πραγματικότητα με έναν χαζοχαρούμενο βολονταρισμό και προσγειώνονται ανώμαλα. Λες και η αντικειμενική κατάσταση προσδιορίζεται από τα παραληρηματικά non papers του Μαξίμου.

Ερασιτεχνικά πράγματα. Και ίσως αναμενόμενα. Οσο πιο ψηλά βάζεις τον πήχη τόσο πιθανότερο είναι να περάσεις από κάτω.

Συμπτωματικό; Κάθε άλλο. Η κυβέρνηση βασανίζεται από το άγχος των καταστροφικών δημοσκοπήσεων, νιώθει την καυτή ανάσα της ΝΔ σε κάθε βήμα και πασχίζει όπως-όπως να ανακόψει την πτωτική πορεία της. Ο πανικός όμως δεν είναι καλός σύμβουλος.

Ποιος υποχρέωσε τον Πρωθυπουργό να προαγγέλλει «καλά νέα» για το χρέος όταν ήταν εξαρχής προφανές πως οι Γερμανοί δεν πρόκειται να μπουν στην κουβέντα πριν από το φθινόπωρο 2017 και τη νέα τους κυβέρνηση;

Ποιος έθεσε ως στόχο «την απομάκρυνση του ΔΝΤ» όταν ο Σόιμπλε πολύ σωστά διαμήνυσε πως αποχώρηση του ΔΝΤ σημαίνει νέο Μνημόνιο;

Ποιος σοβαρός άνθρωπος μπορεί να πιστέψει ότι το ΔΝΤ θα κάνει «τα στραβά μάτια» για την επίτευξη των στόχων που η ίδια η κυβέρνηση συμφώνησε;

Ουσιαστικά η κυβέρνηση επαναλαμβάνει τα ίδια ακριβώς λάθη.

Πρώτον, διαπραγματεύεται με το μάτι στραμμένο όχι στο Βερολίνο ή στην Ουάσιγκτον αλλά στην Κουμουνδούρου και στα δελτία ειδήσεων. Ετσι την πάτησε ο Βαρουφάκης.

Δεύτερον, πιστεύει ότι ο χρόνος την ευνοεί ενώ είναι εναντίον της. Ετσι καταλήγει πάντα ξέπνοη και αποκαμωμένη, χωρίς αποθέματα αντίστασης.

Ολοι οι «φιλικοί παράγοντες» στην Ευρώπη αλλά και ο πρόεδρος Ομπάμα τούς είχαν προειδοποιήσει να κλείσουν την αξιολόγηση μέσα στο 2016 διότι μετά θα είναι δυσκολότερα.

Τρίτον, προσπαθεί να ποντάρει στις αντιθέσεις των δανειστών ενώ αυτή η συζήτηση την ξεπερνάει. Ετσι οι δανειστές «τα βρίσκουν» συνήθως στην πλάτη της.

Τέταρτον, επιχειρεί να χτίσει συσχετισμούς και όχι να οικοδομήσει αξιοπιστία. Λες και η διαπραγμάτευση με τους δανειστές είναι καβγάς φοιτητικού συλλόγου με τον πρύτανη. Ετσι χάνει και τους συσχετισμούς και την αξιοπιστία.

Την ουσία των τεσσάρων αυτών επαναλαμβανόμενων σφαλμάτων την αναγνωρίζεις εύκολα: ονομάζεται έλλειψη σχεδίου, μεθόδου και στρατηγικής.

Και επειδή τα λάθη είναι ίδια οδηγούμαστε σταθερά στο ίδιο αποτέλεσμα. «Στο ίδιο έργο θεατές…».

Υπάρχει εξήγηση; Νομίζω ναι. Η κυβέρνηση είναι δέσμια της ιδέας ότι μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση και να τη βγάλει καθαρή η ίδια.

Αλλά και τα δύο μαζί δεν γίνονται. Η προσφορά της θα είναι τεράστια αν καταφέρει απλώς να σταθεροποιήσει την κατάσταση –δεν το βλέπω!

Ούτως ή άλλως, τα υπόλοιπα θα τα αναλάβουν οι επόμενοι.