Η ιδέα της πολιτικής διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές μπήκε στη συζήτηση από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, τον Ιούλιο του 2011, όταν ανέλαβε υπουργός Οικονομικών και αντιπρόεδρος της τότε κυβέρνησης Παπανδρέου, σε μια προσπάθεια να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο του πρώτου Μνημονίου. Η απόπειρά του αρχικά οδήγησε στο «χαράτσι» της ΔΕΗ και στη συνέχεια στην περίφημη συνάντηση με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο υπόγειο ξενοδοχείου στο Βρότσλαβ της Πολωνίας, όπου ο γερμανός υπουργός Οικονομικών του είπε μήπως το πρόγραμμα πρέπει να μετατραπεί σε ένα πρόγραμμα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.
Τη σκυτάλη πήρε το φθινόπωρο του 2015 ο Αντώνης Σαμαράς όταν πήγε στο Βερολίνο να συζητήσει με την Ανγκελα Μέρκελ την έξοδο από το Μνημόνιο. Προηγουμένως, τα είχε «σπάσει» με την τρόικα και καθυστερούσε την εφαρμογή του προγράμματος, προκαλώντας την έντονη δυσαρέσκεια του Eurogroup. Πηγές που συμμετείχαν σε εκείνη τη συνάντηση αναφέρουν ότι αφού ο κ. Σαμαράς ανέπτυξε το σχέδιό του, η γερμανίδα καγκελάριος τον ρώτησε: «Με τον Σόιμπλε τα έχετε βρει;».
Στην κοινή συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, ο τότε πρωθυπουργός δήλωσε ότι η Ελλάδα βγαίνει από το Μνημόνιο και επειδή η Ανγκελα Μέρκελ δεν είπε τίποτα, θεώρησε ότι συμφωνεί και πανηγύρισε για την «επιτυχία» του. Υπολόγιζε όμως χωρίς… τον ξενοδόχο. Μετά τη συνάντηση του Βερολίνου το θέμα παραπέμφθηκε στα τεχνικά κλιμάκια, μπλέχτηκε το ΔΝΤ, και το χρηματοδοτικό κενό εκτοξεύθηκε στα ύψη, καθιστώντας ανέφικτο το σχέδιο Σαμαρά.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που προέκυψε από τις εκλογές τον Ιανουάριο του 2015, έκανε σημαία της την πολιτική διαπραγμάτευση. Υστερα από αλλεπάλληλα Eurogroup, στα οποία προσπαθούσε να βρει λύση εκτός του πλαισίου λειτουργίας της ευρωζώνης, η χώρα μοιραία οδηγήθηκε σε οικονομική ασφυξία, στο Δημοψήφισμα που το «ΟΧΙ» έγινε «ΝΑΙ» και στη μαραθώνια Σύνοδο Κορυφής της 12ης Ιουλίου 2015, όπου ο Αλέξης Τσίπρας εγκατέλειψε τις αξιώσεις για «κούρεμα» χρέους και συμφώνησε στη δημιουργία ανεξάρτητης αρχής για τα έσοδα και υπερταμείου για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Τις λεπτομέρειες και πάλι ανέλαβε το Eurogroup, δηλαδή ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Διότι το πλαίσιο της ευρωζώνης είναι γνωστό, όπως και πάλι υπενθύμισε η γερμανίδα καγκελάριος στην προχθεσινή συνάντηση με τον κ. Τσίπρα. Δηλαδή, το EuroWorking Group (τεχνικά κλιμάκια) προετοιμάζει το θέμα για το Eurogroup (υπουργοί Οικονομικών), το οποίο εισηγείται, και η Σύνοδος Κορυφής (αρχηγοί κρατών-μελών) που αποφασίζει, υιοθετεί την εισήγησή του. Και δυστυχώς οι περισσότερες χώρες-μέλη δεν είναι διατεθειμένες να το αλλάξουν.
Καλά είναι λοιπόν τα χαμόγελα του κ. Τσίπρα με την Ανγκελα Μέρκελ και το συναινετικό κλίμα που βγαίνει προς τα έξω. Ομως δεν επαρκούν. Χρειάζονται άμεσα πράξεις, με μετρήσιμο αποτέλεσμα στο πλαίσιο των αποφάσεων του Eurogrpoup για να κλείσει η αξιολόγηση και να ευοδωθεί το «στόρι» της κυβέρνησης για επιστροφή στην ανάπτυξη και στην ευημερία, που είναι το ζητούμενο.
Πράγμα που πολύ απλά για τον κ. Τσίπρα σημαίνει σκληρές και δύσκολες αποφάσεις ή ηρωική έξοδος. Η επιλογή της πολιτικής διαπραγμάτευσης δεν υφίσταται και πρέπει επιτέλους να απαλλαγεί και από αυτή την αυταπάτη.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
