Πώς γίνεται να μην έχει κάποιος να φάει, να λιμοκτονεί, να μετράει τα κέρματα προτού πάει στο σουπερμάρκετ για να ψωνίσει και όμως να παχαίνει; Πώς είναι δυνατόν η φράση «πεθαίνω της πείνας» να συνδέεται με περιττά κιλά; Αυτήν την παραδοξότητα μελέτησαν γερμανοί επιστήμονες και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει πολύ στενή σχέση ανάμεσα στο στρες που δημιουργείται από την ανέχεια και την παχυσαρκία. Στον γενικό πληθυσμό το ποσοστό των παχύσαρκων είναι 11%, ενώ μεταξύ των ατόμων που έχουν οικονομικά προβλήματα το ποσοστό αυτό φθάνει στο 25%.
Οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Μάιντς στη Γερμανία διαπίστωσαν ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ατόμων που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες και έχουν χρέη είναι νέοι με χαμηλό μαθησιακό επίπεδο και παρουσιάζουν συμπτώματα κατάθλιψης.
Το στρες και η κατάθλιψη που νιώθουν τα άτομα αυτά λόγω των κακών οικονομικών τους τα ωθεί να βρουν διέξοδο στο φαγητό. Ετσι, καταναλώνουν υπερβολικές ποσότητες φαγητού, νομίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο αμβλύνουν κάπως τα συμπτώματα που βιώνουν.
Είναι γνωστό πως κάθε φορά που το στρες μας αυξάνεται, νιώθουμε την ανάγκη για φαγητά τα οποία περιέχουν αρκετά λιπαρά ή περισσή ζάχαρη.

Σε αυτό παίζουν ρόλο κάποιες ορμόνες. Συγκεκριμένα, τα χαμηλά επίπεδα της σεροτονίνης, οι αυξημένες ποσότητες κορτιζόλης (η επονομαζόμενη ορμόνη του στρες, που συντελεί στην αποθήκευση του λίπους και της ενέργειας) και το νευροπεπτίδιο Υ, ένα μόριο το οποίο εκκρίνεται από τα κύτταρα του νευρικού συστήματος σε συνθήκες στρες, και προκαλεί την κατακράτηση λίπους.

Τα οικονομικά προβλήματα συνδέονται με την παχυσαρκία και με άλλους τρόπους. Ερευνα του βρετανικού οργανισμού Fabian Commission on Food and Poverty έδειξε ότι οι άνθρωποι με χαμηλότερα εισοδήματα καταναλώνουν λιγότερα φρούτα και λαχανικά και περισσότερο αλάτι, ζάχαρη, κορεσμένα λιπαρά και επεξεργασμένες τροφές. Τα φτωχότερα νοικοκυριά δίνουν προτεραιότητα στις θερμίδες και αφήνουν σε δεύτερη μοίρα την υγεία τους, επιλέγοντας να ξοδέψουν τα χρήματά τους σε τροφές που είναι απλώς χορταστικές, αδιαφορώντας, πολλές φορές, για το πόσο υγιεινές είναι.

ΑΣΚΗΣΗ
Πιάσε τη ρακέτα
Μια διεθνής επιστημονική έρευνα που δημοσιεύθηκε στο βρετανικό περιοδικό αθλητιατρικής «British Journal of Sports Medicine» συσχετίζει το είδος σωματικής άσκησης (σπορ, γυμναστήριο, χορός, κηπουρική, δουλειές σπιτιού κ.ά.) με τη θνησιμότητα. Η μελέτη παρακολούθησε τους συμμετέχοντες για εννέα χρόνια. Η ανάλυση έδειξε ότι ο κίνδυνος θανάτου από οποιαδήποτε αιτία ήταν 47% μικρότερος για όσους έπαιζαν τακτικά τένις (ή άλλα σπορ με ρακέτα), 28% μικρότερος για όσους ασχολούνταν με το κολύμπι, 27% για όσους έκαναν αεροβική άσκηση και 15% για όσους χρησιμοποιούσαν ποδήλατο. Ειδικότερα, το τένις μειώνει τον κίνδυνο θανάτου από καρδιαγγειακή πάθηση κατά 56%, το κολύμπι κατά 41% και η αεροβική άσκηση κατά 36%. Το ποδήλατο, το τρέξιμο και το ποδόσφαιρο δεν φάνηκε να μειώνουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακού θανάτου.

ΑΝΟΙΑ
Διά βίου μάθηση
Τα νέα κρούσματα άνοιας έχουν αρχίσει να παρουσιάζουν πτωτικές τάσεις στις ΗΠΑ και σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, και αυτό πιθανόν να οφείλεται στη βελτίωση του μορφωτικού επιπέδου, καθώς οι έρευνες δείχνουν πως οι προκλήσεις που ασκεί η συνεχιζόμενη εκπαίδευση στο μυαλό βοηθούν τα κύτταρα του εγκεφάλου να δημιουργούν καινούργιες συνάψεις μεταξύ τους, αντισταθμίζοντας έτσι τις φθορές που συντελούνται με το πέρασμα του χρόνου.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ