Από το καλοκαίρι και ως τα τέλη του 2014 ζήσαμε ένα πολιτικό δράμα ανάλογο του σημερινού.
Σε εκείνη την πολιτική συγκυρία, υπό το βάρος των δυσμενών για την κυβέρνηση Σαμαρά αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών, η τεχνοκρατική διαπραγμάτευση με την τρόικα κόλλησε και μετατράπηκε σε πολιτική.
Η τότε αντιπολίτευση και σημερινή κυβέρνηση εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο τα εκλογικά αποτελέσματα και πίεζε με όλες τις δυνάμεις της για εκλογές, καταγγέλλοντας τον τότε πρωθυπουργό για ενδοτισμό, υποχωρητικότητα και επιλογές που οδηγούσαν τη χώρα σε οικονομική και κοινωνική καταστροφή.
Παρά τις εκκλήσεις του Τύπου, των οικονομικών και των κοινωνικών φορέων να κλείσει η πρώτη αξιολόγηση, να υπάρξει συμφωνία με δανειστές και εταίρους και η χώρα να συνεχίσει τον δρόμο της με όποιο κόστος, κυβέρνηση και αντιπολίτευση επέλεξαν την οδό της απωλείας.
Η μεν κυβέρνηση έπαιξε το χαρτί της πολιτικής διαπραγμάτευσης ελπίζοντας επί ματαίω ότι θα κάμψει την τρόικα, η δε αδημονούσα αντιπολίτευση επέμενε μέχρι τέλους, δεν συναίνεσε στην εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας και η χώρα ούτε την αξιολόγηση επέτυχε, ούτε τις εκλoγές απέτρεψε.
Η αξιολόγηση ξέμεινε στα αζήτητα, οι εκλογές διεξήχθησαν, ο κ. Σαμαράς ηττήθηκε και ο κ. Τσίπρας πέτυχε νίκη, την οποία δεν ήξερε τι να κάμει.
Ανέλαβε απαράσκευος την εξουσία και οδήγησε τη χώρα στα βράχια, σώζοντας την παρτίδα την τελευταία στιγμή, αφού χρειάστηκε να αναιρέσει πλήρως τους πρώτους λόγους και να αναλάβει υποχρεώσεις που δεν μπορούσε να σηκώσει.
Το τίμημα της απρονοησίας απεδείχθη βαρύτατο για τη χώρα. Με τη δεύτερη προσφυγή στις κάλπες, προκειμένου να επαναεπιβεβαιωθεί η λαϊκή υποστήριξη, χάθηκε πολύτιμος χρόνος και βεβαίως αφαιρέθηκε κρίσιμο και απαραίτητο για τη διαχείριση των έκτακτων συνθηκών πολιτικό κεφάλαιο.
Εναν χρόνο μετά ο κ. Τσίπρας έφθασε σχεδόν στο ίδιο σημείο που ήταν ο κ. Σαμαράς τον χειμώνα του 2014.
Τώρα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι δημοσκοπήσεις που πιέζουν πολιτικά τον κ. Τσίπρα.
Καταγγέλλεται ότι έχει απολέσει τη λαϊκή υποστήριξη, ότι με την παραμονή του στην εξουσία ζημιώνει τη χώρα και τους πολίτες και καλείται να πάει το ταχύτερο στις κάλπες προκειμένου να γλιτώσουμε τα χειρότερα.
Ταυτόχρονα ο ίδιος καλείται να αποδεχθεί δύσκολα μέτρα για να επιτύχει την ελάχιστη διευθέτηση του χρέους και να εξασφαλίσει μια επισφαλή για πολλούς ευκαιρία εξόδου στις αγορές.
Αντιμετωπίζει κατά βάση το ίδιο πολιτικό δίλημμα που αντιμετώπισε τον χειμώνα του 2014 ο Αντώνης Σαμαράς. Ή θα σφίξει τα δόντια και θα ολοκληρώσει τη δεύτερη αξιολόγηση ή θα παραδοθεί και θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, με ό,τι αυτές συνεπάγονται για τον ίδιο και την οικονομία.
Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.
Η προηγούμενη εμπειρία πάντως διδάσκει ότι θα χάσει η χώρα αν ο κ. Τσίπρας δεν σηκώσει το βάρος και αποφύγει να αναλάβει το πολιτικό κόστος που του αναλογεί. Αυτό ας το γνωρίζουν όλοι, αμυνόμενοι και διεκδικούντες.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
