Παντού στον κόσμο οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι Τράπεζες, οι εμπορικές αλυσίδες,τα σούπερ – μάρκετ, όλοι όσοι απευθύνονται σε μεγάλες ομάδες καταναλωτών ή πολιτών μελετούν τις συντελούμενες βαθιές κοινωνικές αλλαγές, αξιολογούν τη συνεχώς διογκούμενη αμφισβήτηση των «πάνω» μέσω και των social media και προσπαθούν να αναπροσαρμόσουν τη στάση και συμπεριφορά τους.
Αντιλαμβάνονται ότι η κριτική που δέχονται οι κάθε λογής «ελίτ» τους ενδιαφέρει,τους αφορά, καθώς επηρεάζει την λειτουργία και οικονομική αποτελεσματικότητά τους.
Στις έρευνες που διεξάγονται τούτο τον καιρό ανά τον κόσμο διαπιστώνουν ότι οι καταναλωτές δεν αξιολογούν απλώς τα προϊόντα ή τις προσφερόμενες υπηρεσίες,αλλά συνυπολογίζουν τη γενικότερη στάση και επιχειρηματική πρακτική.
Προσμετρούν την αφοσίωση στην παραγωγή και βελτίωση των αγαθών και των υπηρεσιών, λαμβάνουν υπόψιν πόσο οι επιχειρήσεις σέβονται π.χ.το περιβάλλον και βεβαίως αναγνωρίζουν το σεβασμό που δείχνουν τόσο στους εργαζόμενους, όσο και τους καταναλωτές και τέλος πάντων κρίνουν ακόμη και με βάση την προσήλωση σε άυλες μη αποτιμώμενες αξίες.
Ιδιαιτέρως επιβραβεύουν μακροχρόνιες προσπάθειες που ενσωματώνουν αρχές και αξίες, αποτέλεσμα συνήθως των πεποιθήσεων που συνοδεύουν τους διευθύνοντες και διοικούντες.
Σε κάθε περίπτωση διαπιστώνουν ότι οι κοινωνίες του 21ου αιώνα είναι πιο απαιτητικές, ορίζονται από ένα συνδυασμό προσδοκιών και αρχών, που πολύ απέχουν από τις κρατούσες τα προηγούμενες δυο – τρεις δεκαετίες.
Έτσι επιλέγουν πιο ανθρωποκεντρικές προσεγγίσεις, προσπαθούν να γίνουν φιλικότερες προς τους πολίτες και τις πραγματικές ανάγκες τους, αναδεικνύοντας πλευρές της δραστηριότητάς τους που μέχρι πρότινος είτε ήσαν παραμελημένες,είτε δεν αξιολογούνταν επαρκώς.
Με άλλα λόγια παρατηρείται μια γενικότερη στροφή καθώς οι μεγάλες επιχειρήσεις αισθάνονται ότι η αναπτυσσόμενη αμφισβήτηση αφορά και αυτές.
Αν λοιπόν οι μεγάλες επιχειρήσεις ετοιμάζονται για μεγάλες αναθεωρήσεις εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς την ένταση και το βάθος των αλλαγών που οφείλουν να υιοθετήσουν οι πολιτικές δυνάμεις.
Όπως απέδειξε και η περίπτωση του αποχωρούντος γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ η εποχή δεν σηκώνει ενδιάμεσες επικοινωνιακού χαρακτήρα δυνάμεις χωρίς βαθιές επεξεργασίες, ισχυρή βούληση και αποτελεσματική δράση.
Ούτε επίσης αντέχει ασθενείς προσωπικότητες χωρίς βάρος και πεποιθήσεις, χωρίς αίσθηση καθήκοντος, προσφοράς, προσωπικής θυσίας και βεβαίως δημοκρατικής πίστης.
Ειδικότερα στην Ελλάδα της μακράς κρίσης θα χρειασθούν προσωπικότητες και δυνάμεις που θα διακριθούν κυρίως για τις πεποιθήσεις τους και για την αγάπη τους για τον πολύπαθο λαό.
Γιατί χωρίς πραγματική αγάπη κι έγνοια για το λαό και την πατρίδα δεν μπορείς να κάνεις βήμα..
