Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν…

Για ακόμη μία φορά ο Αλέξης Τσίπρας έχασε το τρένο. Χωρίς να υπολογίζουμε την περίοδο της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και της «σκληρής διαπραγμάτευσης» υπό τον Γιάνη Βαρουφάκη που οδήγησε σε ύφεση, φυγή καταθέσεων, capital controls και στο τρίτο Μνημόνιο, ο Πρωθυπουργός ούτε στη δεύτερη φάση της διακυβέρνησής του που υποτίθεται ότι ξεπέρασε τις αυταπάτες του φαίνεται να έχει αίσθηση του χρόνου και σωστό timing.

Πριν από σχεδόν έναν χρόνο, η χώρα κατάφερε να προσελκύσει περίπου 5 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με τους επενδυτές να ποντάρουν ότι θα άρπαζε την ευκαιρία προχωρώντας γρήγορα στο κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης, το αργότερο μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2016, ώστε να άνοιγε στη συνέχεια η συζήτηση για το χρέος, η οποία θα ολοκληρωνόταν κάποια στιγμή το πρώτο εξάμηνο του 2016, και τα ελληνικά ομόλογα θα γίνονταν δεκτά στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) της ΕΚΤ.

Δυστυχώς υπολόγιζαν χωρίς… τον ξενοδόχο. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σύντομα επέστρεψε στις παλιές της συνήθειες και στις ατέρμονες διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Ετσι το τρένο του QE και λύσης του χρέους, που ακόμα κυνηγάμε, χάθηκε.

Αλλά ούτε και στην επόμενη ευκαιρία το πρόλαβε. Ηταν στις αρχές του καλοκαιριού όταν πίεζαν να κλείσει η αξιολόγηση πριν από το βρετανικό δημοψήφισμα αλλά και πάλι η κυβέρνηση δεν ήταν έτοιμη. Με πολιτική συμφωνία ολοκληρώθηκε τσάτρα-πάτρα, μόνο και μόνο για να αποφευχθεί το ατύχημα. Ετσι χάθηκε ακόμη μία ευκαιρία να δοθεί λύση για το χρέος και την ένταξη στο QE.

Και έρχεται τώρα ο κ. Τσίπρας, με καθυστέρηση ενός χρόνου, ασθμαίνοντας να κλείσει την αξιολόγηση για να ανοίξει η συζήτηση για το χρέος, που είναι μνημονιακή υποχρέωση των πιστωτών. Οσο δίκαιο και να έχει, το timing είναι άκαιρο. Διότι ποιος θα διαπραγματευθεί και θα συμφωνήσει μαζί του όταν όλα αλλάζουν τριγύρω. Οταν οι σημερινές κυβερνήσεις στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρας αύριο μπορεί να μην είναι στη θέση τους.

Με αρχή την επόμενη Κυριακή και το δημοψήφισμα στην Ιταλία μέχρι το φθινόπωρο του 2017 και τις εκλογές στη Γερμανία το πολιτικό σκηνικό στην Ευρώπη αναμένεται να αλλάξει σημαντικά. Αν οι Ιταλοί ψηφίσουν υπέρ του «Οχι» η ευρωζώνη θα μπει σε περιπέτειες με απρόβλεπτες συνέπειες. Μετά είναι η γαλλικές εκλογές τον Μάρτιο όπου θα έχουμε αλλαγή φρουράς στη προεδρία. Μεσολαβούν οι ολλανδικές και αυστριακές εκλογές με τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα να κερδίζουν έδαφος, ενώ η ανάληψη της αμερικανικής προεδρίας από τον Ντόναλντ Τραμπ στις αρχές του 2017 αναμένεται να αλλάξει άρδην τις ισορροπίες στην Ευρώπη.

Με αυτό το μεταβαλλόμενο σκηνικό με ποιον θα μιλήσει ο κ. Τσίπρας, ποιος θα συμφωνήσει μαζί του και με ποιον θα υπογράψει για το χρέος ή τη χαλάρωση της λιτότητας που επιδιώκει; Δυστυχώς το τρένο για ακόμη μία φορά πέρασε…