Ενα πιάτο καλό φαγητό

Οπισθοδρόμηση στα σχολεία, λάθος το πάγωμα της αξιολόγησης, περιορισμός της αυτονομίας των ΑΕΙ, γηρασμένοι οι εκπαιδευτικοί, ψηφιακά αναλφάβητοι οι νέοι… Είναι μερικά μόνο από τα συμπεράσματα της «Εκθεσης παρακολούθησης της εκπαίδευσης και της κατάρτισης» της Κομισιόν για το 2016, η οποία δημοσιεύτηκε προ ολίγων ημερών.

Αυτά δεν τα λέει ο Ιερώνυμος που πολεμούσε τον αγωνιστή Φίλη. Τα λέει ένας θεσμός της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Λογικό και αναμενόμενο. Η εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης ήταν έως τώρα ένα βαθύτατος αναχρονισμός στο όνομα των… προοδευτικών αξιών της Αριστεράς.

Ο συνδυασμός αυτός ήταν η λογική απόρροια διαφόρων παλαιοαριστερών αντιλήψεων που έχει ενταφιάσει προ πολλού ο σύγχρονος κόσμος, αλλά εξακολουθούν να κουβαλάνε υπερήφανα οι λεγόμενοι «διανοούμενοι» του ΣΥΡΙΖΑ.

Κατάλοιπα οι ίδιοι μιας άλλης εποχής, νόμισαν ότι η έλευσή τους στην εξουσία δεν ήταν απλώς η ευτυχής κατάληξη κάποιας απρόβλεπτης συγκυρίας, αλλά μια δικαίωση και μια ευκαιρία.

Δικαίωση των απόψεών τους και ευκαιρία να πάρουν εκδίκηση από τη σύγχρονη κοινωνία που τους είχε προσπεράσει.

Ετσι, διάφοροι ξεχασμένοι απόστρατοι θαυμαστές του Πουλαντζά, του Αλτουσέρ και του Μπουρντιέ ανακλήθηκαν στην ενεργό δράση για να μορφώσουν τα ελληνόπουλα του 21ου αιώνα.

Δεν είναι τυχαίο ότι η εκπαιδευτική πολιτική των κυβερνήσεων Τσίπρα από το 2015 έως σήμερα ήταν ένα μείγμα παρωχημένων ιδεοληψιών, πολιτικής ασχετοσύνης και φαύλου συνδικαλισμού. Μια αυτάρεσκη μπουρδολογία, ανεξαρτήτως υπουργού.

Και αυτό αποτυπώνεται πλήρως στην έκθεση της Κομισιόν. Διότι δεν ξέρω πόσο προοδευτικά μυαλά είναι οι γηραιοί κύριοι που κρατούν στα χέρια τους τη μόρφωση των παιδιών μας, αλλά μπορώ να τους ενημερώσω ότι στη συντηρητική Γερμανία η ανεργία των νέων κάτω των 25 ετών βρίσκεται στο 7,2%. Σε αντίθεση με το 50,4% άνεργων νέων που παράγει η αδούλωτη προοδευτική Ελλάδα.

Και επειδή το μεγαλύτερο κοινωνικό αγαθό είναι η εργασία, προτιμώ χίλιες φορές τα εκπαιδευτικά συστήματα που την προσφέρουν, παρά εκείνα που παράγουν άνεργους άγρυπνους πολίτες ή ανυπότακτους ενεργούς ξενιτεμένους. Ολους και όλα τα κρίνει τελικά η πραγματικότητα.

Διότι, όπως έλεγε και ο Μαρξ, «δεν τρελαίνομαι με την πραγματικότητα, αλλά παραμένει το μόνο μέρος στο οποίο μπορείς ακόμη να βρεις ένα πιάτο καλό φαγητό».

Ο Γκράουτσο Μαρξ!…