Το κόλπο με το χρέος

Μέσα στην απόγνωσή της η κυβέρνηση ψάχνει κάποια καλή είδηση, μπας και βγάλει τον χειμώνα. Λογικό. Οι κυβερνήσεις ζουν με τις καλές ειδήσεις και εκπνέουν με τις άλλες.

Η μία λύση είναι να διαβάζει «Αυγή». Ετσι, ας πούμε, θα είχε μάθει πως «οι αριθμοί στην οικονομία δείχνουν πως το ένα ρεκόρ σπάει το άλλο» και ότι «τώρα τίποτα δεν είναι ίδιο».

Μόνο που την «Αυγή» διαβάζουν 800 άνθρωποι με το ζόρι και ακόμη λιγότεροι την πιστεύουν. Αντε να ξεχειμωνιάσεις!..

Η άλλη λύση είναι να κατασκευάσει τη δική της εικονική πραγματικότητα και να κατηγορεί όσους δεν τη συμμερίζονται –όπως τότε που κατηγορούσε για «προπαγάνδα» όσους εξηγούσαν ότι αποκλείεται να βαράει ο Τσίπρας τα νταούλια και να χορεύουν οι αγορές.

Παλιό το κόλπο αλλά σε κάποιους πιάνει.

Βασικό στοιχείο της προσπάθειας είναι το χρέος. Θα έχουμε καλά νέα σε μερικές εβδομάδες έγραψε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.

Μόνο που τα νέα είναι παλιά και τα έχει συμφωνήσει ο ίδιος και η κυβέρνησή του.

Στις 12 Ιουλίου 2015, τότε που η κυβέρνηση συμφώνησε το νέο Μνημόνιο, η Σύνοδος Κορυφής του ευρώ δήλωνε για το χρέος ότι «η ευρωομάδα παραμένει έτοιμη να εξετάσει, αν χρειαστεί, πιθανά πρόσθετα μέτρα (…) για να εξασφαλιστεί ότι οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες παραμένουν σε βιώσιμο επίπεδο». Αν χρειαστεί, λοιπόν, βλέπουμε.

Πότε θα συμβεί αυτό; «Τα μέτρα αυτά θα εξαρτώνται από την πλήρη υλοποίηση των μέτρων τα οποία πρόκειται να συμφωνηθούν σε πιθανό νέο πρόγραμμα». Δηλαδή, όταν υλοποιηθεί πλήρως το Μνημόνιο.

Και για να μην μπερδευόμαστε «η Σύνοδος Κορυφής τονίζει ότι δεν μπορούν να αναληφθούν απομειώσεις της ονομαστικής αξίας του χρέους». Με άλλα λόγια, ξεχάστε τη μείωση του χρέους.

Επειδή όμως αυτά μπορεί να παρεξηγήθηκαν ή να παρερμηνεύθηκαν, έρχεται το Eurogroup της 25ης Μαΐου 2016 και τα εξειδικεύει.

Κάποια «βραχυπρόθεσμα μέτρα» για το χρέος μπορούν να εφαρμοστούν μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης και έως το τέλος του προγράμματος.

Ποια είναι αυτά; Πάλι για να μην παρεξηγηθούμε, το Eurogroup τα περιγράφει σαφώς –μέτρα άνευ ουσιαστικής σημασίας και ποσοτικών επιπτώσεων.

Ενα «πιθανό δεύτερο πακέτο μεσοπρόθεσμων μέτρων» μπορεί να υπάρξει «μετά την επιτυχή εφαρμογή του προγράμματος» –δηλαδή, το 2018. Το Eurogroup περιγράφει σαφώς και αυτά τα μέτρα.

Για μακροπρόθεσμα το Eurogroup προβλέπει ότι δεν θα υπάρχει πρόβλημα, διότι το πρόγραμμα θα επιτύχει και τα πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτούνται ώστε να εξυπηρετείται το χρέος θα προκύψουν.

Σε περίπτωση όμως που δεν συμβεί κάτι τέτοιο, το Eurogroup θα συμφωνήσει έναν μηχανισμό για μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος. Δηλαδή, για μετά το 2018.

Με άλλα λόγια, όσα λέει ο Σόιμπλε και τον βρίζουμε δεν είναι παρά όσα έχει συμφωνήσει (και μάλιστα σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις) η ελληνική κυβέρνηση.

Δεν το ξέρει αυτό η κυβέρνηση; Ασφαλώς το ξέρει και γι’ αυτό όσοι μετέχουν στη διαπραγμάτευση αποφεύγουν να αναπαράγουν τις ανοησίες των υπολοίπων.

Απλώς η κυβέρνηση ψάχνει μια καλή είδηση, από κάπου να πιαστεί, κάτι να δείξει μήπως κερδίσει λίγο χρόνο ακόμη.

Και ελπίζει να αποκομίσει αυτήν την είδηση, έστω υπό μορφή δώρου ή υποσχετικής, από την Ευρωπαϊκή Ενωση για λόγους «καλής συμπεριφοράς». Κάτι δηλαδή σαν μπόνους υπακοής.

Αν δεν εξασφαλίσει το «δωράκι» (πράγμα μάλλον δύσκολο) θα αναγκαστεί να βαφτίσει καλή είδηση όσα ήδη ξέρουμε και έχουν ήδη συμφωνηθεί.

Και τότε θα καλέσει τον ελληνικό λαό στο Σύνταγμα να γιορτάσει χορεύοντας καλαματιανά τον «waiver of the step-up interest rate margin related to the debt buy-back tranche of the 2nd Greek program for the year 2017».

Δεν ξέρω πόσοι θα πάνε αλλά αν βάλουν και καλλιτεχνικό πρόγραμμα με Λαζόπουλο μπορεί να μαζευτούν περισσότεροι από τους αναγνώστες της «Αυγής».