Ο διχαστικός υποψήφιος φέρνει τους Ρεπουμπλικανούς στα πρόθυρα νευρικής κρίσης

Τζούλιαν Ζέλιζερ, καθηγητής Ιστορίας στο Πρίνστον
«Είναι όψιμη η υποκρισία μπροστά στη διαφαινόμενη εκλογική συντριβή»
Για «υποκρισία της τελευταίας στιγμής στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα» μας μιλάει ο Τζούλιαν Ζέλιζερ, καθηγητής Ιστορίας στο Πρίνστον και σχολιαστής στο CNN.

«Επειδή όλη αυτή η ρητορική καταδίκη στη διάρκεια των τελευταίων ημερών φαίνεται υποκριτική σε όσους έχουν παρακολουθήσει την εκστρατεία. Είναι όψιμη, μπροστά στη διαφαινόμενη εκλογική συντριβή. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Τραμπ έχει κάνει αμφιλεγόμενες και προσβλητικές δηλώσεις. Σεξισμός, ρατσισμός και ισλαμοφοβία ήταν στο προσκήνιο σε όλη την εκστρατεία του. Ο Τραμπ έχει χλευάσει ανάπηρους ανθρώπους, προσβάλλει συστηματικά γυναίκες, και έχει εκμεταλλευθεί στο έπακρο τις φυλετικές διαιρέσεις. Τα σχόλιά του, δημόσια και ιδιωτικά, για τις γυναίκες ήταν ανέκαθεν προσβλητικά. Το 1991 ο Τραμπ είπε στο περιοδικό Esquire για τις γυναίκες δημοσιογράφους ότι «δεν έχει τόση σημασία τι γράφουν, φτάνει να έχουν νεανικό και όμορφο πισινό» (sic). Εχει αποκαλέσει γυναίκες «χοντρές γουρούνες, σκύλες, αηδιαστικά ζώα, παραδουλεύτρες». Και όμως, σε όλη την εκστρατεία, ένα μεγάλο μέρος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος αποφάσισε να μείνει σιωπηλό ή σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και να εγκρίνει την υποψηφιότητά του. Οι λόγοι για τη στήριξη αυτή θα πρέπει να εξεταστούν πολύ σοβαρά, αν το κόμμα θέλει να δείξει ότι αυτό δεν είναι το είδος του ατόμου ή το είδος των ιδεών που αντιπροσωπεύει. Ο Τραμπ έχει κάνει μια εκστρατεία όπου ιδέες και δηλώσεις που κάποτε ήταν στο περιθώριο της αμερικανικής πολιτικής έχουν γίνει αποδεκτό μέρος του δημόσιου λόγου από τους οπαδούς του. Αν το κόμμα θέλει πραγματικά να ασχοληθεί με το πρόβλημα Τραμπ, τότε θα πρέπει να κάνει πολύ περισσότερα από το να τον τιμωρήσει για το ηχητικό απόσπασμα που αποκαλύφθηκε. Οι Ρεπουμπλικανοί πρέπει να δουν βαθύτερα για να καταλάβουν τι επέτρεψε σε έναν τέτοιο υποψήφιο να φτάσει τόσο μακριά».

«Υπάρχουν πολλοί λόγοι που το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα παραδόθηκε στον Τραμπ. Οι δυνάμεις της πόλωσης είναι τόσο ισχυρές που πολλοί Ρεπουμπλικανοί θα στήριζαν όποιον υποψήφιο, ακόμα και τον πιο αμφιλεγόμενο και αποκρουστικό, αν είχε τις καλύτερες προοπτικές να νικήσει τους Δημοκρατικούς. Υπάρχουν επίσης στοιχεία του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος με επιρροή που έχουν προσχωρήσει σε μια εξέγερση ενάντια σε αυτό που αποκαλούν «πολιτική ορθότητα», και είναι ανοιχτοί σε πολιτικούς οι οποίοι χρησιμοποιούν τη ρητορική του μίσους για να στραφούν εναντίον διαφόρων τμημάτων της κοινωνίας. Οι Ρεπουμπλικανοί πασχίζουν να κλείσουν το «χάσμα του φύλου» μετά τις εκλογές του 1980, όταν άρχισαν να χάνουν γυναίκες ψηφοφόρους σε μεγάλους αριθμούς. Τώρα είναι πολύ αργά για να εκφράζουν σοκ και αποτροπιασμό. Οταν μερικές εξέχουσες προσωπικότητες όπως ο Μιτ Ρόμνεϊ εκλιπαρούσαν τους συναδέλφους τους να ακολουθήσουν έναν διαφορετικό δρόμο το καλοκαίρι, το μεγαλύτερο μέρος του κόμματος προχώρησε με τον Τραμπ. Το ναυάγιο είναι αποτέλεσμα αποφάσεων των ίδιων των Ρεπουμπλικανών. Αντί να λένε σήμερα ότι έχουν πάθει σοκ και δεν πιστεύουν στα μάτια και στα αφτιά τους, οι Ρεπουμπλικανοί που είναι πραγματικά δυσαρεστημένοι με αυτόν τον υποψήφιο πρέπει να εξετάσουν πολύ πιο βαθιά για να κατανοήσουν πραγματικά την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, λίγες μέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές».

«Είναι σχεδόν αδύνατον να ανατραπεί το προβάδισμα της Χίλαρι Κλίντον, άνω των 10 μονάδων σε πολλές δημοσκοπήσεις, σε τόσο προχωρημένο στάδιο προεδρικής εκστρατείας. Δεν έχει γίνει ποτέ. Και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της Κλίντον παραμένει η δυναμική της στο Κολέγιο των Εκλεκτόρων, επειδή προηγείται σε όλες τις αμφίρροπες Πολιτείες».