Ας υποθέσουμε ότι η παρέα του Παππά είναι μια ομάδα αγαθών και νομοταγών πολιτών που έχει αγανακτήσει από την «ανομία» και την «ασυδοσία» που επικρατούσε τόσα χρόνια στην τηλεόραση. Προφανώς, ούτε ανομία επικρατούσε ούτε ασυδοσία, αλλά αυτοί οι αγνοί άνθρωποι έτσι το είδαν.
Τι είχαν, λοιπόν, να κάνουν για να «ρυθμίσουν» το τηλεοπτικό τοπίο; Ο,τι λέει το Σύνταγμα. Να φτιάξουν ένα Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και να του αναθέσουν τη δουλειά. Το υπόλοιπα (πόσες άδειες, πόσο, ποιοι, πώς) ήταν δουλειά του ΕΣΡ.
Αυτοί προτίμησαν να αναθέσουν τη δουλειά στον εαυτό τους. Η αντιπολίτευση κατάλαβε τη μαϊμουδιά και μπλόκαρε τη συγκρότηση του ΕΣΡ.
Το θεμελιώδες πρόβλημα όμως είναι πως ό,τι κι αν πει το ΣτΕ, όσοι διαγωνισμοί κι αν γίνουν, όσα λεφτά κι αν δώσουν οι υπερθεματιστές, όσα αναδρομικά ή επιστροφές φόρων κι αν μοιραστούν σε δικαστές, καμία ρύθμιση δεν μπορεί να γίνει στο τηλεοπτικό πεδίο χωρίς το ΕΣΡ.
Εκτός αν κατεβάσουν τα τανκς –δύσκολο…
Και εφόσον η αντιπολίτευση συνδέει τη συγκρότηση του ΕΣΡ με την επιβολή της συνταγματικής νομιμότητας, όσες ανοησίες κι αν πει ο Παππάς και γράψει η «Αυγή», η κυβέρνηση μπορεί να παρέμβει μόνο παραβιάζοντας όλο και πιο ανοιχτά κι απροκάλυπτα το Σύνταγμα.
Βαδίζοντας, δηλαδή, έναν μονόδρομο ανατροφοδοτούμενης εκτροπής από τον οποίο η αντιπολίτευση δεν θα της προσφέρει διαφυγή σε κανένα βήμα. Θα την αφήσει να πάει μέχρι τέλους. Αυτό στο σκάκι λέγεται «φορσέ».
Διάφοροι (ακόμη και στην αντιπολίτευση…) υποστηρίζουν πως όσο η κυβέρνηση ωθείται σε αυταρχική εκτροπή, αυτό είναι κακό για τη Δημοκρατία. Ισως. Βασικά είναι κακό για την κυβέρνηση.
Ούτως ή άλλως, και οι δυο πλευρές έχουν πάρει το ρίσκο τους. Για την εξέλιξη δεν θα κάνω προγνωστικά –πολλοί παράγοντες θα τη διαμορφώσουν…
Το βέβαιο είναι όμως ότι η κυβέρνηση ρισκάρει περισσότερα. Σε πολιτικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Η αντιπολίτευση δεν έχει παρά να τους αφήσει να βουλιάξουν μόνοι τους.
Διότι η εξίσωση είναι απλή. Οσο η κυβέρνηση οδηγείται στα άκρα, δεν ξέρω τι κερδίζει, αλλά σίγουρα κόβει κάθε δρόμο επιστροφής στην πολιτική κανονικότητα χωρίς εκλογές.
Και στο τέλος: Νo way out!
Δεν θα μπορεί να μαζέψει τίποτα. Ούτε το ρίσκο. Ούτε τους δικούς της. Ούτε τους άλλους.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
