Ξεκινάει σήμερα το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα κόμματα ολοκληρωτικού τύπου όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αναγορεύουν τα συνέδριά τους σε υπέρτατη λειτουργία. Πρόκειται για τον τόπο, κατ’ αυτούς, όπου συμπυκνώνεται η «σοφία» του πολιτικού χώρου και από αυτήν εκπορεύεται το ιδεολογικό φως που το συνέδριο έχει καθαγιάσει.
Το συνέδριο εδώ γίνεται τόπος απόδρασης. Επειδή πάντα ιδεολογία και πραγματικότητα βρίσκονται και θα βρίσκονται σε αέναη σύγκρουση, στα συνέδρια επιστρατεύεται η διαλεκτική ως σοφιστία και εκεί επιχειρείται το ενδεχόμενο μιας συμφιλίωσης.
Η προσπάθεια είναι πάντα μάταιη. Αξίζει όμως το θαυμασμό μας.
Οι αυτοπροβαλλόμενοι ως φίλοι του λαού, διατυπώνουν στα συνεδριακά κείμενα οράματα και επιθυμίες. Εκεί στις αίθουσες του συνεδρίου, απουσιάζει η πράξη. Έχει μείνει έξω από τις πόρτες. Η καθαρή σκέψη αποτυπώνεται στα κείμενα και διεκδικεί ως διακήρυξη να υποκαταστήσει αυτό που έχει ήδη γίνει ως κυβερνητική πράξη από τους ίδιους ανθρώπους.
Εδώ η αντινομία είναι παραλυτική. «Απειλώντας» οι πρωταγωνιστές τους εαυτούς τους και τους άλλους, ότι οι κυβερνητικές πρακτικές τους μπορεί να τους οδηγήσουν και στην απόφαση να αυτοκαταργηθούν ως «κυβερνήτες», αυτοχειραγωγούνται προκειμένου να δώσουν οξυγόνο στην αλλοιωμένη συνείδησή τους. Τα συνέδρια αυτού του είδους αποκτούν έτσι μια λυτρωτική διάσταση. Τροφοδοτούν με χρόνο την εξαντλημένη πραγματικότητά τους.
Όπως σε όλα τα παρόμοια συνέδρια στην ιστορία, έτσι και στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα δούμε το έργο να επαναλαμβάνεται. Αυτοί που «βυθίζουν» την κοινωνία στην πράξη, τη «σώζουν» στα ΣΥΝΕΔΡΙΑ.
