Στον Νίκο Φίλη, για το θεάρεστο έργο να καταργήσει την πρωϊνή προσευχή στα σχολεία (με «αθόρυβο τρόπο», όπως είπε ο κατά τα άλλα θρησκευόμενος βουλευτής Επικρατείας, Θεόδωρος Φορτσάκης, που θα μείνει στην Ιστορία των Θρησκειών ως ο Πρύτανης της μιας εβδομάδας), ο ποιητής Ε. Μοντάλε (Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1975) θα του αφιέρωνε δύο «Επιγράμματα» που τα αντιγράφω χάριν της Ιεράς Συνόδου, του Φορτσάκη και του Μητροπολίτη Καλαβρύτων κυρίου Αμβρόσιου:
(α) » Δεν ξέρω γιατί τάχα απαιτούν από το Θεό να τιμωρεί τα σφάλματά μου και ν’ ανταμείβει τους ευεργέτες μου. Οι αρμοδιότητές Του δεν είναι δική μας δουλειά.
(Και ούτε καν δική Του πιθανώς).
-Φοβερό το να πασχίζεις να συλλάβεις το ασύλληπτο».
(β) «Το ότι κι εγώ θα πρέπει να τιμωρηθώ, εκτός πάσης αμφιβολίας.
Άγνωστο ωστόσο παραμένει αν θα συμβεί στο μέλλον είτε στο παρόν, ή τούτο συντελέστηκε προτού καν να υπάρξω.Όχι πως θα επικαλεστώ την αποτρόπαιη φαντασίωση του προπατορικού αμαρτήματος.
Η συμφορά επέσκηψε πρίν από τους προπάτορες, αν πράγματι το πρίν και το μετά έχουν ακόμη νόημα».
ΥΓ. Το 1967 ο Μοντάλε ονομάστηκε ισόβιος Γερουσιαστής.
