Ο διαγωνισμός για την παροχή των τηλεοπτικών αδειών περατώθηκε. Εξακολουθούν όμως να υπάρχουν αμείλικτα νομικά ερωτήματα τα οποία αφορούν την εγκυρότητα του ανωτέρω διαγωνισμού. Και εγώ θέτω το ακόλουθο ερώτημα:
Σε ποια άραγε δυτική δημοκρατία θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε έναν τέτοιον διαγωνισμό και κατηγορούμενοι από τη Δικαιοσύνη για την τέλεση εγκληματικών πράξεων όπως η σύσταση εγκληματικής οργάνωσης;
Βεβαίως όλοι οι κατηγορούμενοι προστατεύονται από το τεκμήριο της αθωότητας μέχρι να καταδικαστούν αμετάκλητα.
Και μπορεί οποιοσδήποτε διεκδικητής μιας τηλεοπτικής άδειας που είναι ταυτόχρονα και κατηγορούμενος να μην παραπεμφθεί καν στο ακροατήριο και όλες αυτές οι παρατηρήσεις να φαίνονται αβάσιμες ή παραπλανητικές!
Τι θα γίνει όμως αν ο ανωτέρω διεκδικητής της επίμαχης τηλεοπτικής άδειας παραπεμφθεί τελικά με αμετάκλητο βούλευμα; Θα είναι δημοκρατικά ανεκτό –και συμβατό με το μέγεθος της διαφάνειας –να έχει τηλεοπτικό σταθμό ένας άνθρωπος που θα δικαστεί για μια σοβαρή αξιόποινη πράξη;
Πιστεύω ανεπιφύλακτα όχι! Και όλες αυτές οι καταγραφές αποδεικνύουν περίτρανα ότι οι όροι που ετέθησαν από τη σημερινή κυβέρνηση για τον διαγωνισμό παροχής τηλεοπτικών αδειών ήσαν από νομική και θεσμική άποψη σκόπιμα και εσκεμμένα ελλιπείς!
Kαι αυτό γιατί η κατοχή ενός τηλεοπτικού μέσου δεν είναι μια οποιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα, αφού οι ιδιοκτήτες των mass media ενημερώνουν και «διαπαιδαγωγούν» την κοινωνία! Επομένως ήταν απαραίτητο να έχουν αποκλειστεί εξαρχής εκείνοι οι επιχειρηματίες εναντίον των οποίων είχε κινηθεί ποινική δίωξη για κακούργημα.
Πράγμα που δυστυχώς δεν έγινε!
Το συμπέρασμα; Ο ανωτέρω διαγωνισμός πάσχει νομικά από πολλές πλευρές και κανείς δεν ξέρει ποιο θα είναι το σκοτεινό μέλλον τού ούτως ή άλλως χαοτικού τηλεοπτικού πεδίου στην Ελλάδα!
* Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ.
