Πριν από εννέα χρόνια τέτοιες μέρες, και συγκεκριμένα στις 16 Αυγούστου 2007, ο Κώστας Καραμανλής περνούσε το κατώφλι του Προεδρικού Μεγάρου για να παραδώσει στον Κάρολο Παπούλια την πρότασή του για διάλυση της Βουλής και διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, επικαλούμενος την οικονομία και την κατάρτιση του προϋπολογισμού.
Στην επιστολή του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η προσπάθεια περαιτέρω μείωσης του ελλείμματος πρέπει να συνεχιστεί απαρεγκλίτως και θα συνεχιστεί. Εφεξής όμως, με την οικονομική σταθερότητα που διασφαλίζεται και με τους ρυθμούς ανάπτυξης που έχουν επιτευχθεί και στηριχθεί σε στέρεες βάσεις (sic), είναι καθ’ όλα εφικτό να εφαρμοστεί με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα μακρόπνοη ορθολογική και ουσιαστική πολιτική κοινωνικού κράτους δικαίου… Με αυτά τα δεδομένα και με αυτούς τους στόχους ο προϋπολογισμός του 2008 αποκτά καίρια σημασία. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να συνταχθεί και να υποστηριχθεί από τη Βουλή και από την κυβέρνηση, η οποία έχει νωπή τη λαϊκή εντολή».
Οι εκλογές έγιναν με τη χώρα να έχει παραδοθεί στις φλόγες και τον κ. Καραμανλή, φορώντας ακόμα και βαρύ δερμάτινο τζάκετ μες το κατακαλόκαιρο, να αδυνατεί να αντιμετωπίσει οργανωμένα και αποτελεσματικά τον «στρατηγό Ανεμο». Παρότι ήταν πασιφανής η αδυναμία της κυβέρνησής του να κάνει τα στοιχειώδη, ο λαός τον επανεξέλεξε για να μην τελειώσει το πάρτι των διορισμών, της σπατάλης, της ρεμούλας. Διότι έναν χρόνο μετά την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες για την οικονομία, η οικονομία είχε τα χάλια της: το δημόσιο έλλειμμα και το χρέος τραβούσαν την ανηφόρα.
Ακόμα χειρότερο ήταν το 2009. Η δημοσκοπική κατρακύλα που προκάλεσαν τα σκάνδαλα και το σοκ από τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008 οδήγησε στην παράλυση του εισπρακτικού μηχανισμού και σε ένα όργιο προσλήψεων και ικανοποίησης πελατειακών αιτημάτων για να αποφευχθεί η εκλογική συντριβή. Με την πολιτική αυτή, οι πρωτογενείς δαπάνες αυξήθηκαν κατά 20% και πλησίασαν τα 60 δισ. ευρώ, διπλάσιες σε σύγκριση με το 2003, προτού αρχίσει η «επανίδρυση του κράτους» που ευαγγελιζόταν ο κ. Καραμανλής. Συνολικά η κυβέρνηση Καραμανλή τη διετία 2008-2009 φόρτωσε τη χώρα με χρέος 57 δισ. ευρώ.
Ωστόσο σήμερα οι άνθρωποι του Καραμανλή αισθάνονται ανακουφισμένοι μετά τη νέα δικαστική δίωξη κατά του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, ο οποίος κατηγορείται ότι σκοπίμως διόγκωσε το έλλειμμα του 2009 από το «χαμηλό» 13,6% του ΑΕΠ στο «υψηλό» 15,4%. «Αποκαλυπτική δημοσίευση για την υπόθεση ΕΛΣΤΑΤ – Γεωργίου. Τελικά η αλήθεια είναι σκληρή για όσους περιφρονούν την πατρίδα» έγραψε σε tweet ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, επί υπουργίας του οποίου ο ΟΣΕ παρήγαγε πρόσθετες ζημιές ύψους 360 εκατ. ευρώ το 2009 και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς έσπευσε να προωθήσει το σχόλιο με retweet.
Ο κ. Γεωργίου, ο άνθρωπος που αποκατέστησε την αξιοπιστία των «Greek statistics», δεν έκανε τίποτε άλλο από το να υπολογίσει το έλλειμμα σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς κανόνες και το έκανε αφού η Ελλάδα είχε ήδη υπογράψει το πρώτο Μνημόνιο, καθώς ανέλαβε καθήκοντα τον Αύγουστο του 2010, όταν συστήθηκε η ΕΛΣΤΑΤ ως ανεξάρτητη αρχή. Ωστόσο βολεύει η μετάθεση των ευθυνών σε τρίτους και εξυπηρετεί τις θεωρίες συνωμοσίας, δηλαδή ότι για την κατάστασή μας φταίνε η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, η Λαγκάρντ, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ και οποιοσδήποτε άλλος εκτός από εμάς και τις πολιτικές που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις που εξέλεξε ο ελληνικός λαός.
Ωστόσο το μόνο που επιτυγχάνεται με τη στάση αυτή είναι η παράταση του φαύλου κύκλου της κρίσης. Διότι με τη νέα δίωξη κατά του κ. Γεωργίου το μήνυμα που στέλνει η κυβέρνηση (και οι λοιποί συγγενείς) στους εταίρους είναι η αμφισβήτηση του ελλείμματος, το οποίο έχει επικυρώσει η Eurostat. Οπως και το θέμα της διαγραφής του χρέους που επανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας με αφορμή την επέτειο της διαγραφής του γερμανικού χρέους, τη στιγμή που ο ίδιος έχει αποδεχθεί ότι δεν τίθεται θέμα διαγραφής χρέους.
Και όλα αυτά σε μια φάση που είχαν αρχίσει να αποκαθίστανται οι σχέσεις εμπιστοσύνης της κυβέρνησης με τους εταίρους και λίγο πριν από την έναρξη της δεύτερης αξιολόγησης. Μέρες που είναι, τι να πει κανείς παρά… βοήθα, Παναγιά!
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
