Στα γρήγορα και επιφανειακά, όπως συνήθως, ξαπόστειλε η φαιδρή αυτή χώρα, που έχει τον λαό και τους πνευματικούς ανθρώπους που της ταιριάζουν, τη δημοσίευση του γνωστού, τουλάχιστον σε εμάς τους παλιότερους, επαναστατικού εμβατηρίου. Συζητήθηκε εκτενώς αν έπρεπε ο κ. Πολάκης να είναι υπουργός, αν θα μείνει υπουργός και αν ταιριάζουν τέτοιου είδους τρομοκρατικά μουσικά μηνύματα σε μια χώρα που γιορτάζει κάθε βήμα μνημονιακής ένταξής της στον ευρωπαϊκό οικονομικό σχεδιασμό και όπου η κυβέρνηση (αν ο κ. Τσίπρας είναι πάντα ως πρωθυπουργός εκφραστής της κυβέρνησής του) καλεί την αντιπολίτευση σε εθνική συναίνεση για να υλοποιηθούν μακροπρόθεσμες «μεταρρυθμίσεις» που θα αφορούν τα βάθρα της πολιτικής μας ζωής, δηλαδή τον εκλογικό νόμο και το Σύνταγμα.
Κανείς δεν κάθισε να αναλύσει σοβαρά τα λόγια του επαναστατικού εμβατηρίου ελληνικής προέλευσης, όσο κι αν η μουσική είναι εισαγόμενη. «Οι αστοί τρομάξανε και κάστρα φτιάξανε να κλείσουν τα παιδιά των εργατών…» έγραφε ο ποιητής, νομίζω για την Ακροναυπλία, και επανέλαβε σήμερα μέσα στην έξαψή του ο υπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα.
Ποιοι αστοί, ποιοι εργάτες; Αστός βέβαια είναι αυτός που κατοικεί στο άστυ, δηλαδή μεγάλη ή μικρότερη πόλη. Αν πάλι εξετάσουμε τη μαρξιστική εκδοχή, αστός είναι ο ιδιοκτήτης των μέσων της παραγωγής που εκμεταλλεύεται μισθωτή εργασία εισπράττοντας την υπεραξία. Ο αστός έχει συνήθως ιδιόκτητη κατοικία και αν τα πράγματα είχαν πάει καλά έχει επισκευάσει το σπιτάκι των γονιών του στο χωριό και κατασκευάσει μια συνήθως αυθαίρετη εξοχική κατοικία κάπου κοντά στην Αθήνα ή σε κάποια παραλία.
Αυτοί τρομάξανε; Πράγματι. Είναι τρομοκρατημένοι από τον ΕΝΦΙΑ που θα καταργούσε ο κ. Τσίπρας, αν ακόμα θυμάστε όσα έλεγε προεκλογικά. Αισθάνονται ότι απειλούνται από την οργανωμένη εργασία και τους ηγέτες της συριζαίους; Πλάκα θα μου κάνετε. Με 25% και πάνω ανεργία οι εργοδότες πληρώνουν όταν μπορούν, όποτε μπορούν και όσο μπορούν. Και ποια υπεραξία; Δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν κλείσει και άλλες τόσες θα καταθέσουν τα βιβλία τους ως το τέλος του έτους. Γιατί να τρομάξουν λοιπόν οι αστοί; Ο,τι είναι να πάθουν το πάθανε. Και ποια παιδιά των εργατών συγκροτούν την επαναστατική πρωτοπορία; Κατ’ αρχήν πόσοι εργάτες έχουν τη δυνατότητα να κάνουν παιδιά; Πόσα απ’ αυτά τα παιδιά δεν ξοδεύουν όλο τον ελεύθερο χρόνο τους για να βρουν μια ευκαιριακή απασχόληση, έστω και για λίγους μήνες στον τουρισμό π.χ., που από επάρατος έγινε η αιχμή του δόρατος της σοσιαλιστικής μας οικονομίας;
Μονάχα οι αληταράδες και οι ναρκομανείς γόνοι των φοροφυγάδων γυρίζουν στους δρόμους και ανεξέλεγκτοι πετούν κοκτέιλ μολότοφ, μουντζουρώνουν τοίχους και καταστρέφουν προτομές πνευματικών ανθρώπων των οποίων το έργο αγνοούν μέσα στην παχυλή ημιμάθειά τους. Και ποιοι αστοί, άραγε, όταν γράφτηκε το τραγούδι, είχαν κατασκευάσει την Ακροναυπλία, που είχε χτιστεί από τους Ενετούς περίπου χίλια χρόνια πριν.
Και συνεχίζει το τραγούδι: «Μα εμείς με μια γροθιά σαρώνουμε όλα αυτά, τα κάστρα καταργούμε των αστών!». Αλα της, λεβέντη Πολάκη. Με μια γροθιά συνέτριψες την αστική τάξη της μικροαστικής Ελλάδας την εποχή του θριάμβου του καπιταλισμού παγκοσμίως όταν η μόνη εκπροσώπηση του υπαρκτού σοσιαλισμού στην υφήλιο απομένει ο παράφρων εγγονός του Κιμ Ιλ Σουνγκ που δικτατορεύει τη δύσμοιρη Βόρεια Κορέα. Βεβαίως δεν πρόκειται να απολύσει ο Τσίπρας τον άξιο υπουργό του. Υπάρχει «ομερτά». Ούτε βέβαια να σαρώσει τους αστούς της χώρας μας, όσους τουλάχιστον έχουν απομείνει. Γιατί όσοι μπορούν αποχωρούν μόνοι τους για το εξωτερικό συν γυναιξί και τέκνοις. Αλίμονο στα παιδιά των εργατών.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
