Είναι αξιοπερίεργο πόσο υποτονική εμφανίζεται η επίσημη ΝΔ απέναντι στην υπόθεση Πανούση. Ως τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει πει και πολλά, αν εξαιρέσει κανείς μια γενικού τύπου δήλωση του γραμματέα της ΚΟ.
Ούτε ερωτήσεις, ούτε επερωτήσεις, ούτε παρέμβαση του προέδρου, ούτε καν πιεστικό αίτημα παροχής εξηγήσεων από την κυβέρνηση.
Είναι περίεργο. Διότι, κατά τα άλλα, οι περισσότεροι υποψήφιοι πρόεδροι του κόμματος μιλούν για «παρακράτος», ενώ το ίδιο το κόμμα της ΝΔ έχει στο παρελθόν αναδείξει με μεγάλη επιμονή σχέσεις κάποιων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με τον χώρο της παραβατικότητας.
Θεωρητικά δηλαδή η υπόθεση Πανούση είναι βούτυρο στο ψωμί τους.
Τι συμβαίνει λοιπόν και φαίνονται να σφυρίζουν αδιάφορα;
Η πρώτη εξήγηση είναι ότι μπλεγμένοι στα εσωκομματικά τους αδυνατούν να κάνουν ταυτοχρόνως και αντιπολίτευση. Κατανοητό. Αυτό όμως ισχύει μόνο για την επίσημη ΝΔ. Διότι οι άλλοι υποψήφιοι στην εσωκομματική διαδικασία βρήκαν και τον χρόνο και το ενδιαφέρον να ασχοληθούν με την υπόθεση.
Η δεύτερη εξήγηση είναι ότι δεν θεωρούν την υπόθεση αρκετά σοβαρή για να παρέμβουν. Καμία αντίρρηση. Αρκεί να εξηγήσουν και στους υπόλοιπους γιατί δεν τη θεωρούν σοβαρή. Ξέρουν κάτι που δεν ξέρουμε;
Η τρίτη εξήγηση είναι ότι πρόκειται για συνειδητή αντιπολιτευτική τακτική, προέκταση των επιλογών του καλοκαιριού και των προεκλογικών εκκλήσεων «να πιούμε καφέ στην Κουμουνδούρου».
Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι τακτικές καταδικάστηκαν στην κάλπη και στη συνείδηση των ψηφοφόρων της ΝΔ. Πολύ δύσκολα θα συνεχιστούν ή θα αναβιώσουν, όποιος κι αν εκλεγεί αρχηγός.
Παρά ταύτα, φαίνεται ότι ορισμένοι κύκλοι στη ΝΔ ή εκτός ΝΔ και για διαφόρων ειδών σκοπιμότητες διατηρούν ψευδαισθήσεις ότι η αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί να λειτουργήσει υποβοηθητικά στη συμπολίτευση. «Να βάλει πλάτη στα δύσκολα».
Στην προσπάθεια αυτή ορισμένοι εμπλέκουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ασφαλώς εν αγνοία του. Είναι προφανές ότι ο Πρόεδρος δεν μπορεί να αποστασιοποιηθεί από τον θεσμικό του ρόλο, ούτε να λειτουργήσει ως δεξιός πυροσβεστήρας της όποιας κυβέρνησης.
Τελικά, όλα αυτά θα αποδειχτούν κατά πάσα πιθανότητα ασκήσεις επί χάρτου.
Αργά ή γρήγορα (και μάλλον γρήγορα), οι νόμοι της αδήριτης πολιτικής πραγματικότητας θα πάρουν το πάνω χέρι και κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
