Στις 28 Μαίου του 2015 στο Φύλλο της Κυβέρνησης ( ΦΕΚ 977) δημοσιεύτηκε μια βιαστική και ακατανόητη Υπουργική Απόφαση των Υπουργών κ. κ. Σταθάκη και Δρίτσα , η οποία πανηγυρικά απέδειξε , ότι η «φιλοσοφία» της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα δεν έχει καμία σχέση με την προοδευτική κοσμοθεωρία του Νομπέρτο Μπόμπιο και άλλων φιλοσόφων που υποστηρίζουν τον περιορισμό των ανισοτήτων ( και την πιο δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών). Τι εννοώ;
Με αυτή την απόφαση συνεχίζεται το προκλητικό καθεστώς της πλήρους φοροαπαλλαγής των εφοπλιστών, αφού σύμφωνα με την παρ.13 « οι πλοιοκτήτες ή σε περίπτωση που το πλοίο ανήκει σε ημεδαπή ή αλλοδαπή εταιρεία οποιουδήποτε τύπου, οι μέτοχοι και οι εταίροι αυτής , απαλλάσσονται από κάθε είδους φόρο για το εισόδημα που προέρχεται από τα κέρδη της εκμεταλλεύσεως του πλοίου»!
Βεβαίως , η πρόβλεψη τούτη είναι παλιά και τίθεται σε ισχύ κάτω από την επιταγή του άρθρου 107 του Συντάγματος ( και λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η ελληνική ναυτιλία συμβάλλει όντως σημαντικά στη λειτουργία της ελληνικής οικονομίας).
Όμως θα περίμενε κανείς από μια κυβέρνηση της Αριστεράς να ανιχνεύσει πιο ενδελεχώς τις νομικές δυνατότητες μιας δικαιότερης φορολόγησης των εφοπλιστικών κερδών (ιδίως όταν δεν υπάρχουν άλλες πηγές δημοσίων εσόδων και όταν επιπλέον τρία εκατομμύρια πολίτες ζουν κάτω από το ανεκτό όριο της φτώχιας) .
Και όλα αυτά γίνονται , όταν σύμφωνα με τις διεθνείς αναλύσεις από το 2002 και ύστερα τουλάχιστον 140 δισεκατομμύρια ευρώ της εφοπλιστικής βιομηχανίας δεν έχουν φορολογηθεί , πράγμα που εάν γινόταν θα μείωνε δραστικά τις οικονομικές υποχρεώσεις της υπερχρεωμένης Ελλάδας ( Spiegel, Anger with Greek Ship-owners on the Rise, 14/6/2014).
Επομένως είναι φανερό ότι η ανωτέρω ολέθρια επιλογή δεν έχει καμία σχέση με την κοσμοθεωρία μιας συνετής Αριστεράς.
Έτσι, ο πρωθυπουργός κ Τσίπρας δεν πρέπει να κατηγορεί αδικαιολόγητα μόνο τους διεθνείς δανειστές για τη χρεοκοπία της χώρας μας , γιατί ποτέ δεν ζητήθηκε από τους Ευρωπαίους μια ανάλογη προκλητική μεταχείριση των εφοπλιστών !
Υπό αυτήν την έννοια είναι απαραίτητο να κλείσει μια γρήγορη και επωφελή συμφωνία με τους διεθνείς δανειστές ( επιβάλλοντας στους πλουσιότερους να πληρώσουν επιτέλους το φορολογικό μερίδιο που τους αντιστοιχεί), γιατί το εφιαλτικό σενάριο της προκήρυξης νέων εκλογών πρέπει να αποτραπεί , αφού θα διεξαχθούν με το καταστροφικό πρόταγμα του διλήμματος μιας ενδεχόμενης εξόδου από την ευρωζώνη !
Και αυτό το δίλημμα το προτάσσουν ήδη αφελώς και ανιστόρητα πολλά στελέχη των δήθεν αριστερών συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ .
Όμως το τι σημαίνει πραγματικά η έξοδος από την ευρωζώνη περιγράφεται ειλικρινά από τον βουλευτή Κώστα Λαπαβίτσα , όταν ήταν καθηγητής και όχι επαγγελματίας της πολιτικής («Λαπαβίτσας , Η ευρωζώνη ανάμεσα στη λιτότητα και την αθέτηση πληρωμών»).
Έτσι η έξοδος από την ευρωζώνη θα σημαίνει απλά απίστευτη τραπεζική κρίση ( με κλείσιμο των τραπεζών , ώστε να αποφευχθεί η μεγάλη εκροή κεφαλαίων), αποκοπή της χώρας από τις παγκόσμιες εμπορικές πιστώσεις, τεράστια έλλειψη – εισαγόμενων- τροφίμων και πρώτων υλών και άμεση υποτίμηση της καινούργιας δραχμής ( αν τελικά υιοθετήσουμε αυτή την τραγική επιλογή).
Όμως είναι σαφές ότι η προκείμενη λύση είναι ένα άλμα προς το κενό και ένα μέγεθος πλήρως ασύμβατο με την παγιωμένη ατομικιστική και καταναλωτική κουλτούρα της ελληνικής κοινωνίας, που δεν θα αντέξει εύκολα τέτοιους μετέωρους και τυχοδιωκτικούς προσανατολισμούς!
Το συμπέρασμα; Ο πρωθυπουργός πρέπει να αποφύγει τις εκλογές, να κλείσει μια – όσο το δυνατόν – καλύτερη συμφωνία με τους δανειστές και να φορολογήσει επιτέλους και τους πλουσίους αυτής της χώρας!
Ο κ. Γρηγόρης Καλφέληςείναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ
