Μαζί με τα άκακα πνεύματα (τη δασεία κυρίως) που αδίκως εξοβελίστηκαν με την καθιέρωση τού μονοτονικού με το οποίο δεν είχαν καμία σχέση, πάνε τώρα –φοβάμαι –να εξοβελιστούν όσα τα τελευταία χρόνια μετά από πολλή μελέτη, συζήτηση και προσοχή εισήχθησαν στη Γενική Εκπαίδευση (ιδίως στο λύκειο) τα χρόνια που προηγήθηκαν. Οι υπουργοί Παιδείας όλων των τελευταίων κυβερνήσεων (Γιαννάκου, Στυλιανίδης, Σπηλιωτόπουλος, Διαμαντοπούλου, Αρβανιτόπουλος, Λοβέρδος) με σειρά ουσιωδών αποφάσεων βελτίωσαν το επίπεδο τής Εκπαίδευσής μας. Ιδίως η επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή και υπουργίας Αρη Σπηλιωτόπουλου συγκρότηση και λειτουργία τού Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία μέσα από έναν μακρό, ειλικρινή και ουσιαστικό διάλογο πολλών εκπαιδευτικών παραγόντων τής μαχομένης Εκπαίδευσης και αντίστοιχων φορέων απέφερε καίριες μελετημένες προτάσεις που υιοθετήθηκαν με βελτιώσεις από την κυρία Διαμαντοπούλου και τους μετέπειτα υπουργούς και άρχισαν να εκλογικεύουν και να εκσυγχρονίζουν σταδιακά το εκπαιδευτικό μας σύστημα με παράλληλη επίλυση τού προβλήματος τής Εισαγωγής στα ΑΕΙ.
Εχοντας την ευθύνη τής προεδρίας αυτού τού Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία είμαι εις θέσιν να γνωρίζω από πρώτο χέρι πού απέβλεπαν οι προτάσεις τού Πορίσματος τού Εθνικού Διαλόγου και τι προβλήματα θα έλυναν. (Είχα μάλιστα την αφελή προσδοκία να δεχθώ να αναλάβω για λίγο την ευθύνη τού Υπουργείου Παιδείας για να βοηθήσω στη συνέχιση εφαρμογής αυτών των προτάσεων, πράγμα το οποίο δεν έγινε στην πράξη, όχι με δική μου ευθύνη.) Αυτό που επιδιώχθηκε ιδίως στο («Νέο») Λύκειο ήταν να βελτιωθεί το μορφωτικό επίπεδο των μαθητών με ενίσχυση των μαθημάτων γενικής παιδείας και να επικεντρωθεί το ενδιαφέρον των μαθητών και πάλι στο Σχολείο (αντί των Φροντιστηρίων) με αποκατάσταση τού κύρους των εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων, αφού οι βαθμοί των μαθητών σε όλα τα μαθήματα θα βάρυναν για την εισαγωγή των υποψηφίων στα ΑΕΙ. Το δίκαιο, ουσιαστικό και επικρατούν σε όλες σχεδόν τις χώρες σύστημα τής εισαγωγής στα ΑΕΙ με βάση την επίδοση στα τρία χρόνια τού Λυκείου εισηγηθήκαμε στο πόρισμα τού Εθνικού Διαλόγου και άρχισε να εφαρμόζεται. Για να εξασφαλισθεί η απαραίτητη αντικειμενικότητα στην αξιολόγηση τής επίδοσης εισηγηθήκαμε και την Τράπεζα Θεμάτων. Το όφελος από αυτήν θα ήταν διπλό : α) θα αναγκάζονταν όλοι οι διδάσκοντες να καλύπτουν τη διδακτέα ύλη σε όλα τα Λύκεια τής χώρας (δημόσια και ιδιωτικά), πράγμα που δεν συνέβαινε προκαλώντας ανισότητες και ανάγκη καταφυγής στα Φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα μαθήματα· β) θα επέστρεφαν οι μαθητές στα Σχολεία τους (αντί των φροντιστηρίων) και θα ανέβαινε το κύρος και η βαρύτητα τού έργου τού Σχολείου και των εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων. Αυτά με παράλληλη ίδρυση ενός ανεξάρτητου Εθνικού Εξεταστικού Φορέα που θα ανελάμβανε και τις εξετάσεις Εισαγωγής και την Τράπεζα Θεμάτων με δυνατότητα να μπορεί ο μαθητής να επαναλάβει (υπό όρους) την εξέταση και βελτίωση τής βαθμολογίας του σε μάθημα που απέτυχε (αντί να περιμένει έναν ολόκληρο χρόνο ή να εκπατρίζεται!) και να προσαρμόσει την εισαγωγή του στους δικούς του ρυθμούς και δυνατότητες. Και μάλιστα σε ειδικότητες της επιλογής του, ανάλογα και με τις δυνατότητές του, δηλ. όχι από αρχιτεκτονική σε αισθητική ή από νοσηλευτική σε γαλακτοκομία! Επίσης με μείωση των εξεταζομένων μαθημάτων, αφού η επίδοση τού μαθητή ούτως ή άλλως θα προέκυπτε από τη γενικότερη αξιολόγησή του.
Εχω την αίσθηση ότι όλες αυτές οι προσπάθειες –και κατακτήσεις, θα έλεγα, σε βάθος χρόνου –με τα μέτρα που εξαγγέλλονται από το Υπουργείο Παιδείας, αν και όσο ισχύουν και εφόσον υπάρχει σωστή ενημέρωση, επαναφέρουν την Εκπαίδευση σε ξεπερασμένα σχήματα και χρόνια προβλήματα, εις βάρος μάλιστα τής δημόσιας Εκπαίδευσης. Προσωπικά δεν αποδίδω «αντιπολιτευτικά» –μη όντας πολιτικός ή με πολιτικές βλέψεις –κακές προθέσεις ή έλλειψη γνώσης και ικανοτήτων στη σημερινή ηγεσία τού Υπουργείου. Μιλάω απλώς για τις διαφορετικές επιλογές που νομιμοποιείται μεν να κάνει η νέα ηγεσία μιας Κυβέρνησης με νωπή εντολή αλλά με συνείδηση τής επιστροφής σε δοκιμασμένες και αποτυχημένες λύσεις. Ο,τι σωστά και με θετική προοπτική έχει γίνει από προηγούμενες ηγεσίες τού Υπουργείου, ιδίως εφόσον στηρίζονται σε γνώση των θεμάτων, διεξοδική μελέτη και αποδοχή από άξιους εκπαιδευτικούς ευρέος ιδεολογικού φάσματος, δεν πρέπει να πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων εν ονόματι «μιας αλλαγής για την αλλαγή». Η εκπαίδευση των παιδιών της πονάει την ελληνική οικογένεια εξίσου με τη διαχείριση τής οικονομίας της χώρας και οι όποιες δυσλειτουργίες ή αστοχήματα στην Εκπαίδευση είναι αμέσως αισθητά στο σπίτι. Και καίνε όσο τίποτε άλλο.
Χωρίς διάθεση να δώσω συμβουλές (δεν έχω τέτοια ιδέα για τον εαυτό μου), ως Ελληνας πολίτης και εκ συγκυρίας και ιδιότητας γνώστης κάποιων θεμάτων, θα παρακαλούσα τους αρμοδίους να εγκαταλείψουν το παρηγορητικό μύθευμα τής δήθεν εισαγωγής στα ΑΕΙ άνευ εξετάσεων (αυτό υπό όρους είναι μόνο δυνατό σε Τμήματα με ελάχιστη ζήτηση) και να διαβάσουν λίγο πιο προσεκτικά το Πόρισμα τού Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία· ίσως να τους βοηθήσει να δουν με μεγαλύτερη ευαισθησία ό,τι πρόχειρα πάνε να πετάξουν με μια αίσθηση εξουσίας. Ο λαός –αν δεν κάνω λάθος –για άλλα καυτά προβλήματα εξέλεξε την παρούσα Κυβέρνηση· όχι για να φέρει τα πάνω κάτω στην Εκπαίδευση. Θα προσφέρουν μεγάλη υπηρεσία λ.χ. αν στήσουν και αξιοποιήσουν τον Εθνικό Εξεταστικό Φορέα για την εισαγωγή των υποψηφίων στα πανεπιστήμια με έναν πιο δίκαιο, πιο ανθρώπινο και πιο ουσιαστικό τρόπο.
Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής της Γλωσσολογίας, τ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
