Πριν από μερικά χρόνια, στην αρχή της κρίσης, ο τότε πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας κ. Βασίλης Ράπανος σε συνέντευξή του εξηγούσε με γλαφυρό τρόπο πως λειτουργεί το υπουργείο Οικονομικών, στο οποίο έχει υπηρετήσει ως πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ).
Οπως έλεγε στο θέμα της φορολογικής πολιτικής δεν υπάρχει μια διεύθυνση μελετών ή έστω ένα τμήμα που να αξιολογεί την εφαρμοζόμενη νομοθεσία, να μελετά τρόπους βελτίωσης, να αναζητά αποτελεσματικότερες πρακτικές κ.ο.κ.
Αντ’ αυτού υπάρχει ένας μηχανισμός, ο οποίος είναι προσανατολισμένος στο να κλείνει τρύπες. Δηλαδή, όταν ο υπουργός ανακαλύπτει ότι τα νούμερα δεν του βγαίνουν, ενεργοποιεί τον μηχανισμό αυτό, ο οποίος προτείνει δύο – τρία εισπρακτικά μέτρα με άμεσο αποτέλεσμα.
Και όλα αυτά χωρίς φυσικά να εξετάζονται οι επιπτώσεις στην αγορά, η αναστάτωση στον προγραμματισμό των φορολογουμένων, των επιχειρήσεων κ.λπ.
Πέντε χρόνια μετά τη χρεοκοπία, δυστυχώς τίποτε δεν έχει αλλάξει. Παρά τις προσπάθειες και τις πιέσεις για μεταρρυθμίσεις, η νοοτροπία στο υπουργείο Οικονομικών και στο βαθύ κράτος παραμένει η ίδια. Τελευταίο παράδειγμα, η φοροεπιδρομή σε εταιρικά κινητά, αυτοκίνητα και κάρτες.
Σύμφωνα με σχετική εγκύκλιο του υπουργείου, τα λογιστήρια των επιχειρήσεων καλούνται να ξεχωρίσουν τα προσωπικά από τα επαγγελματικά τηλέφωνα των εργαζομένων στους οποίους έχει χορηγηθεί κινητό, ώστε η Εφορία να φορολογήσει ως εισόδημα τη δαπάνη που καταβάλλει η επιχείρηση για τα τηλεφωνήματα σε συγγενείς, γνωστούς ή φίλους.
Το ίδιο ισχύει και για τις εταιρικές πιστωτικές κάρτες, τα αυτοκίνητα, την προκαταβολή μισθών και άλλες παροχές σε είδος, άσχετα αν χρησιμοποιούνται ή όχι για επαγγελματικούς λόγους.
Με τον τρόπο αυτό, οι γραφειοκράτες του υπουργείου Οικονομικών προσδοκούν να καλύψουν τα έσοδα που θα χάσει το κράτος από τις φοροαπαλλαγές που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός και περιλαμβάνονται στο σχέδιο του Προϋπολογισμού.
Δηλαδή, για ακόμα μια φορά αντί να κάνουν σωστά τη δουλειά τους και να διαμορφώσουν ένα φορολογικό πλαίσιο που να πιάνει τη φοροδιαφυγή, καταφεύγουν στα γνωστά φορολογικά υποζύγια, τους μισθωτούς και επιχειρούν να τους πάρουν πίσω όσα τους δίνουν με τη μείωση της έκτακτης εισφοράς κατά 30%.
Και μάλιστα έρχονται να τους τα πάρουν αναδρομικά, αιφνιδιάζοντας το θύμα. Δηλαδή να τους φορολογήσουν στη φορολογική δήλωση του 2015 για τις παροχές σε είδος που είχαν το 2014. Χωρίς καμία προειδοποίηση, μη και τους ξεφύγει η εύκολη λεία.
Ομως, όσο κυριαρχούν τέτοιες νοοτροπίες στη λειτουργία και το ρόλο του κράτους, είναι μάταιο να περιμένουμε έξοδο από την κρίση, επενδύσεις και ανάκαμψη της οικονομίας.
