«Οποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα χρόνια κοσκινίζει» λέει μια γνωστή λαϊκή παροιμία. Το αυτό ισχύει και για τον αντικαπνιστικό νόμο. Οι πρώτες βάσεις μπήκαν το 2009, όταν υπουργός Υγείας ήταν ο κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος, άρχισε να εφαρμόζεται στην εποχή της κυρίας Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου και «θάφτηκε» επί κκ. Ανδρέα Λοβέρδου και Ανδρέα Λυκουρέντζου. Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, και με ξεχαρβαλωμένο το σύστημα ελέγχων και επιβολής προστίμων, έρχεται ο νυν υπουργός κ. Αδωνις Γεωργιάδης και ανακοινώνει ότι σε περίπου έναν μήνα θα ξεκινήσει διάλογος για τα αντικαπνιστικά μέτρα. Τον άκουσε ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος, πρόεδρος της Εθνικής Eπιτροπής για τον Ελεγχο του Καπνίσματος κ. Παναγιώτης Μπεχράκης, ο οποίος καθόταν δίπλα του και παρ’ ολίγον να… απεκδυθεί τα ιμάτιά του.
«Κάπου με μπερδέψατε, υπουργέ. Εχει η κυβέρνηση τη βούληση να εφαρμόσει τον νόμο ή όχι;» τον ρώτησε και προσέθεσε: «Αν ο υπουργός δεν μπορεί να εφαρμόζει τον νόμο, δεν αλλάζουν τον νόμο αλλά τον υπουργό». Και ο κ. Γεωργιάδης απάντησε χαμογελώντας κάπως αμήχανα: «Οι υπουργοί όμως μπορούν να αλλάζουν τον νόμο».
Η αλήθεια είναι ότι κάπου κι εμείς μπερδευτήκαμε. Ο κ. Μπεχράκης υποστηρίζει ότι «η τρέχουσα νομοθεσία είναι πλήρης και σαφής». Αρα το ερώτημα είναι ένα: Εχει η κυβέρνηση τη διάθεση, την όρεξη και τον μηχανισμό να εφαρμόσει τα αντικαπνιστικά μέτρα; Και όταν λέμε μηχανισμό εννοούμε ελέγχους. Διότι, όσο κι αν διαφωνούν ορισμένοι, χωρίς ελεγκτικό μηχανισμό και επιβολή κυρώσεων κανένα μέτρο δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα. Και επειδή γίνεται μονίμως –σε βαθμό κουραστικό –σύγκριση με άλλες βορειοευρωπαϊκές χώρες, να θυμίσουμε το εξής: πουθενά στον κόσμο η εφαρμογή των νόμων δεν εξαρτάται από την εναλλαγή υπουργών και κυβερνήσεων.
HeliosPlus
