Βρέχει τενεκέδες…

«Υπέρτατη ιδεολογία είναι η σωτηρία της χώρας» δήλωσε στην πρώτη συνεδρίαση του νέου Υπουργικού Συμβουλίου ο Πρωθυπουργός.

Να δεχτώ ότι η διατύπωση δεν είναι ακριβής.

Διότι η σωτηρία μιας χώρας μπορεί να είναι ιδέα, στόχος, καθήκον, προσπάθεια, υποχρέωση… όπως θέλετε πείτε το. Σίγουρα όμως δεν αποτελεί ιδεολογία.

Να δεχθώ όμως ότι το μήνυμα είναι που μετράει και ότι ο Σαμαράς ήθελε απλώς να υπογραμμίσει τη σημασία του εγχειρήματος. Καμία αντίρρηση.

Αν όμως το εγχείρημα είναι τόσο σημαντικό, γιατί βρέχει τενεκέδες;

Γιατί για κάθε σημαντική θέση του δημοσίου τομέα εμφανίζεται ένας αποτυχημένος πρώην βουλευτής ή ένας ανίδεος πολιτευτής της ΝΔ έτοιμος να την καπαρώσει;

Πού είναι οι άριστοι που θα έπρεπε να στρατευθούν (αν όχι να επιστρατευθούν…) σε αυτόν τον υπέρτατο σκοπό;

Δεν θέλω να αμφισβητήσω συνολικά τη διαχειριστική επάρκεια της κατηγορίας των συμπολιτών μας που φέρουν τον επίζηλο τίτλο του «πολιτευτή της ΝΔ».

Αλλά, μεταξύ μας, δεν μας έχουν αφήσει και άφωνους με τις ικανότητές τους.

Το αντίθετο. Οι περισσότεροι προέρχονται από την ανυποψίαστη παρέα που βούλιαξε την Ελλάδα κατά τη διακυβέρνηση Καραμανλή ή απ’ όσους δεν κατάφεραν να εκλεγούν βουλευτές τον περασμένο Ιούνιο.

Αλλά αν ο έλληνας ψηφοφόρος τούς μαύρισε για βουλευτές, για ποιον λόγο θα πρέπει να τους υποστεί ως διοικητές ή ως διευθύνοντες συμβούλους;

Διότι κάπως έτσι οι πρώην βουλευτές βουλιάζουν τα ασφαλιστικά ταμεία ή ταμπουρώνονται σε δημόσιους οργανισμούς που θα έπρεπε να έχουν κλείσει προ πολλού.

Και κάπως έτσι διάφοροι περιφερόμενοι «εξυγιαντές» δεν καταφέρνουν να πουλήσουν, όχι δημόσιες επιχειρήσεις, αλλά ούτε παγωτό χωνάκι.

Υπό αυτή την έννοια λοιπόν το πρόβλημα δεν είναι τι ερώτημα θέτει ο Σαμαράς. Αλλά τι απάντηση δίνει στην πράξη.

Διότι όταν δηλώνεις ότι πρέπει πάνω απ’ όλα «να σωθεί η χώρα», δεν μπορεί η μέθοδος σωτηρίας να συνοψίζεται στο «πιάσε έναν πρώην από τη Φθιώτιδα και βάλε κι ένα καλό παιδί από την Καλαμάτα».

Είναι μια μέθοδος παντελώς ανάξια του στόχου.

Ανάξια αλλά και αυτοκτονική. Διότι η σημερινή συγκυβέρνηση έχει στη διάθεσή της μια πρωτοφανή σε εύρος δεξαμενή ικανών ανθρώπων. Ανθρώπους που προέρχονται από τη ΝΔ, το ΠαΣοΚ, τη μετριοπαθή Αριστερά, ακόμη και την ευρύτερη κοινωνία.

Αρκεί να τους ψάξει, να τους βρει και να τους στρώσει στη δουλειά.

Αρκεί να παρακάμψει πεισματικά και τα κομματικά ένσημα και τη γεωγραφική προέλευση.

Αρκεί να συνειδητοποιήσει ότι το σύστημα που χρεοκόπησε είναι αυτό ακριβώς που προσφέρεται τώρα να τη σώσει.

Διότι αν η Ελλάδα βούλιαξε είναι επειδή από το 2004 και μετά άρχισε να βρέχει τενεκέδες. Κι έρχονται τώρα οι ίδιοι τενεκέδες ή κάποιοι άλλοι να υποδυθούν τους ναυαγοσώστες.

Ευχαριστώ πολύ αλλά πήραμε –δυστυχώς!