Να αρχίσουμε από τα βασικά. Η Ελλάδα δεν είναι «Πρωθυπουργική Δημοκρατία» –για να είμαι ειλικρινής ούτε κανείς άλλος είναι, διότι τέτοιο πολίτευμα εξ όσων γνωρίζω δεν υπάρχει…
Η Ελλάδα είναι «προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία». Πράγμα που σημαίνει ότι τη χώρα κυβερνάει μια κυβέρνηση στο μέτρο που έχει την εμπιστοσύνη του Κοινοβουλίου.
Αυτή την κυβέρνηση αποτελεί (σύμφωνα με το Σύνταγμα) «το Υπουργικό Συμβούλιο το οποίο απαρτίζεται από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς». Η κυβέρνηση ως σύνολο «καθορίζει και κατευθύνει τη γενική πολιτική της χώρας».
Τι κάνει ο πρωθυπουργός;
Πάλι σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο πρωθυπουργός «εξασφαλίζει την ενότητα της κυβέρνησης και κατευθύνει τις ενέργειές της (…) για την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στο πλαίσιο των νόμων».
Για όλους αυτούς τους λόγους, το καλαμπούρι που ονομάζεται «προσωπική απόφαση του Πρωθυπουργού» δεν υπάρχει.
Ακόμη λιγότερο, όταν αυτό που ονομάστηκε «προσωπική απόφαση του Πρωθυπουργού» (δηλαδή, το κλείσιμο της ΕΡΤ…) δεν εξασφαλίζει εκ των πραγμάτων την ενότητα της κυβέρνησης –η οποία αποτελεί συνταγματική υποχρέωση του Πρωθυπουργού…
Συγχωρήστε με γι’ αυτή την πρόχειρη αναδρομή στο Σύνταγμα αλλά πολύ φοβούμαι ότι είναι απολύτως χρήσιμη. Διότι πέρα από τους τυπικούς κανόνες, προσδιορίζει και το πνεύμα με το οποίο λειτουργούν οι θεσμοί και η δημοκρατία μας.
Δεν ξέρω λοιπόν ποια αρρωστημένα μυαλά έπεισαν τον Πρωθυπουργό ότι μπορεί να κάνει περίπου ό,τι του γουστάρει. Αλλά, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν μπορεί…
Και δεν μπορεί όχι μόνο εκ του Συντάγματος αλλά και εκ της πολιτικής λογικής.
Η σημερινή κυβέρνηση αποτελεί σχήμα συνεργασίας τριών κομμάτων και μόνο ως σχήμα συνεργασίας διαθέτει την εμπιστοσύνη της Βουλής.
Αν ο ελληνικός λαός ήθελε να κυβερνηθεί από τη ΝΔ και τον Αντ. Σαμαρά θα τον είχε εκλέξει στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012, όταν ο αρχηγός της ΝΔ ζήτησε αυτοδυναμία και πήρε 18,8%.
Στις 17 Ιουνίου 2012 ο ελληνικός λαός έκανε μια άλλη επιλογή. Την οποία τόσο ο Πρωθυπουργός όσο και οι αρχηγοί του ΠαΣοΚ και της ΔΗΜΑΡ έδειξαν ως τώρα ότι σέβονται και υπηρετούν.
Στο χέρι τους είναι να συνεχίσουν να το κάνουν.
Διαφορετικά, οφείλουν να επιστρέψουν στον λαό και να ζητήσουν μια νέα εντολή. Αλλη πολιτική λύση δεν υπάρχει.
Οι εκλογές αποτελούν καταστροφή για τον τόπο;
Το γνωρίζω, όπως το γνωρίζουν όλοι.
Κι εύχομαι να μην το γνωρίζουν απλώς αλλά και να το καταλαβαίνουν και να το συνειδητοποιούν –πλην ηλιθίων, προφανώς…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
