Το 1965 η ηγεσία της ΕΔΑ με είχε αποσπάσει, ως γαλλομαθή, σε έναν ανταποκριτή του «Monde» που λεγόταν Eric Rouleau. Περάσαμε μαζί ένα μεγάλο μέρος από τις ημέρες του ’65 και αναπτύχθηκε μεταξύ μας μια στενή φιλία που κράτησε μισό αιώνα. Ο Rouleau ήταν εβραίος της Αλεξανδρείας. Ηξερε τουρκικά, αραβικά και άριστα αρχαία ελληνικά. Οταν εγκατέλειψε την εφημερίδα, τον έστειλε ο Μιτεράν πρέσβη κατ’ αρχάς στην Τύνιδα και κατόπιν στην Αγκυρα.
Οταν αργότερα πήγα στο Παρίσι για μεταπτυχιακά με μια υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, ο Rouleau με βοήθησε να εγκατασταθώ, με καλούσε συχνά στο σπίτι του και μου γνώρισε πολλούς σημαντικούς πνευματικούς ανθρώπους που έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου. Τον καιρό της δικτατορίας ο Rouleau αγωνίστηκε στο πλάι μας με όλες του τις δυνάμεις ως γνήσιος δημοκράτης που ήταν.
Μια ημέρα, αφού είχαμε φάει μαζί, με ρώτησε: «Θέλεις να συναντήσεις τον σάχη της Περσίας;». Μου εξήγησε ότι ο νέος δημοσιογράφος που θα μαγνητοφωνούσε τη συνέντευξη που θα έπαιρνε από τον σάχη σε μερικές ώρες είχε πάθει κάτι και ότι επομένως θα μπορούσα να τον αντικαταστήσω. Ετσι βρέθηκα μπροστά στον σάχη που εκείνη την εποχή βρισκόταν στον κολοφώνα της δόξας του. Μερικούς μήνες πριν είχαν λάβει χώρα οι παγκόσμιας προβολής και τεράστιας σπατάλης εορτασμοί στην Περσέπολη, όπου και ο Γιάννης Ξενάκης είχε εκτελέσει για πρώτη φορά το συγκλονιστικό ομώνυμο έργο του.
Κάποια στιγμή ο Rouleau ερώτησε τον σάχη αν όντως είχε εκτελέσει μερικές δεκάδες πολιτικούς αντιπάλους του και αν εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν στη φυλακή μερικές εκατοντάδες άνθρωποι αποκλειστικά και μόνο γιατί είχαν άλλη πολιτική αντίληψη. Ο σάχης με ένα πλατύ χαμόγελο απάντησε ως εξής:
«Κάνετε λάθος, κύριε Rouleau, έχω εκτελέσει όχι δεκάδες αλλά εκατοντάδες από αυτούς που αναφέρατε και στις φυλακές μου βρίσκονται όχι μερικές εκατοντάδες αλλά μερικές δεκάδες χιλιάδες άτομα που δεν κρίνω ότι είναι ωφέλιμο για την κοινωνία μας να κυκλοφορούν ελεύθεροι».
Και προσέθεσε: «Εγώ αυτό μπορώ να κάνω, κύριε Rouleau. Αν έρθει κάποιος άλλος με παχιά λόγια και ωραίες ιδέες, ο ιρανικός λαός θα πνιγεί στο αίμα και όχι μόνο αυτός αλλά και οι γείτονές μας στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Η τυραννία που θα ασκήσουν οι ιερωμένοι θα μας γυρίσει πίσω στον Μεσαίωνα».
Οπως ήταν φυσικό, η συνέντευξη ολοκληρώθηκε κακήν κακώς. Βγαίνοντας έξω εξέφρασα την έκπληξη και την αγανάκτησή μου στον Rouleau, που ήταν και αυτός αναστατωμένος.
Ο σάχης δεν ζει πια αλλά υπάρχει έστω και ένας που μπορεί να μου πει ότι δεν είχε προβλέψει σωστά το μέλλον;
Η Δύση πανηγύρισε τις «Αραβικές Ανοίξεις» και την ανατροπή των τυράννων, του Καντάφι, που τον διαμέλισαν σαν άγρια θηρία, του αξιοθρήνητου γηραλέου Μουμπάρακ, που τον κoυβάλαγαν στα δικαστήρια πάνω σε ένα φορείο, και του Ασαντ που επιμένει η Δύση να αντικαταστήσει με αυτούς τους συμπαθείς μαχητές της ελευθερίας που τρώνε μπροστά στις τηλεοράσεις ωμά τα συκώτια και τις καρδιές των αντιπάλων τους. Φρικτή δουλεία περιμένει κατ’ αρχάς τον μισό πληθυσμό αυτών των χωρών, δηλαδή τις γυναίκες, που οι σαλαφιστές έχουν ως πρόγραμμα να διώξουν από δουλειές και πανεπιστήμια και να τις κουκουλώσουν από την κορφή ως τα νύχια. Οι μειονότητες αλλόδοξοι αλαουίτες, αλλοεθνείς Κούρδοι και αλλόθρησκοι χριστιανοί της καθ’ ημάς Ανατολής, αν δεν προλάβουν να το βάλουν στα πόδια, θα περάσουν από λεπίδι. Η ανθρωπότητα θα πάει πολλούς αιώνες πίσω.
Οι Αμερικανοί τίποτα δεν διδάσκονται. Γι’ αυτό επαναλαμβάνουν τα ίδια σφάλματα στο πλαίσιο της ίδιας νοοτροπίας. Το δόγμα τους είναι απλό: Οποιος είναι επικίνδυνος για το Ισραήλ πρέπει να τιμωρηθεί.
Δυστυχώς, του κακού η σκάλα δεν έχει ορατό βάθος. Ενώ μόλις ανοίγει η προοπτική μιας νέας διάλυσης του Λιβάνου, με ό,τι ήθελε προκύψει από μια τέτοια εξέλιξη για την πολιτική της Δύσης στη Μεσόγειο, διαγράφεται κίνδυνος τεκτονικού σεισμού στη μεγαλύτερη δύναμη της περιοχής μας που είναι η Τουρκία. Αλλά για αυτό πρέπει να επανέλθουμε.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
