Χρειάζεται θάρρος;

Πολλοί αναγνώστες των δύο προηγουμένων άρθρων μας με ρώτησαν με ηλεκτρονικά μηνύματα τι συνέβη ώστε το τέμενος που είχε αρχικά χωροθετηθεί σε υπαίθρια τοποθεσία της Παιανίας να βρεθεί στριμωγμένο στον Βοτανικό. Συμμερίζομαι την απορία. Αυτοί που μπορούν να απαντήσουν είναι οι συντάκτες του ν. 3512/2006, οπότε το τέμενος χωροθετείται ρητά στην περιοχή του Ελαιώνα. Από τα πρακτικά της Βουλής διαπιστώνω ότι το επιχείρημα που προέβαλε η τότε υπουργός Παιδείας κυρία Μαριέττα Γιαννάκου-Κουτσίκου ήταν ότι ο χώρος θα έπρεπε να βρίσκεται κοντά στις δυτικές συνοικίες της Αθήνας, όπου υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση μουσουλμάνων. Ας το δεχτούμε και ας μην κάνουμε περιττές, καθότι παρωχημένες, δίκες προθέσεων.

Αμέσως με την απόφαση της κυβέρνησης στις 28.4.2010, άρχισαν να επιλύονται τα πρακτικά προβλήματα που έπρεπε να ξεπεραστούν για να αρχίσει η υλοποίηση του σχεδίου. Ετσι καθορίστηκαν τα νέα όρια του Ναυτικού Οχυρού, που είχαν με την πάροδο των ετών καταστεί ασαφή, μετεγκαταστάθηκε το Ναυτικό στον νέο χώρο όπως διαμορφώθηκε, η έκταση που απελευθερώθηκε ήλθε εις την κυριότητα της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου έναντι 1.100.000 ευρώ και με τροπολογία στις 21.9.2011 ελύθησαν όλα τα προβλήματα αρμοδιοτήτων που είχαν προκύψει και ανετέθη η αρμοδιότητα της κατασκευής του τεμένους στην ΕΥΔΕΚ του υπουργείου Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων. Στις 7.11.2011 εξεδόθη κοινή απόφαση του υπουργού Παιδείας και του υπουργού Υποδομών στην οποία επιλύοντο και τα τελευταία ίχνη αμφισβητήσεων, παραδρομών ή συγχύσεων. Εν τω μεταξύ, από τον Νοέμβριο του 2011, είχε ολοκληρωθεί μια έξοχη μελέτη από ομάδα αρχιτεκτόνων υπό την καθοδήγηση του καθηγητή κ. Τομπάζη με κόστος μόνο 200.000 ευρώ! Παράλληλα το αρχικά προβλεπόμενο κόστος κατασκευής από 15.000.000 είχε μειωθεί στις 900.000 ευρώ.

Υπήρχε μια σειρά πλεονεκτήματα σε σχέση με τα αρχικά σχέδια. Εκρίθη περιττή η κατασκευή μιναρέ που θα μπορούσε να ενοχλεί ηχητικά με τη λειτουργία του τους κατοίκους της γειτονιάς. Το όμορφο και λειτουργικό κτίριο εντασσόταν αρμονικά στον περιβάλλοντα χώρο και υπήρχε οπτική επαφή με την παρακείμενη εκκλησία του Αγίου Χριστοφόρου, ώστε να δίνεται το μήνυμα της ειρηνικής συμβίωσης των πιστών και της αμοιβαίας ανοχής και του αμοιβαίου σεβασμού. Γύρω θα υπήρχε χώρος πρασίνου και το μετρό περνούσε σε πολύ κοντινή απόσταση. Ελειπε μόνο μία υπογραφή για να ξεκινήσει το έργο.

Την υπογραφή αυτή όφειλε με βάση τον νόμο και όσα είχαν προηγηθεί να τη θέσει ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών κύριος Μαυρουδής Βορίδης, ο βουλευτής του ΛΑΟΣ, διότι εν τω μεταξύ είχε αλλάξει η κυβέρνηση και εις την κυβέρνηση Παπαδήμου συμμετείχε και το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη. Δεν ξέρω αν ο κ. Καρατζαφέρης ασκούσε πίεση επί του στελέχους του τότε κ. Βορίδη ή αν τα συλλογικά όργανα του ΛΑΟΣ είχαν αποφασίσει ότι κατάλοιπο της εφήμερης παρουσίας τους στο κυβερνητικό επίπεδο όφειλε να είναι μία ακόμη ματαίωση του σχεδίου κατασκευής ενός τεμένους στην Αθήνα. Τέλος, δεν μπορώ να αποκλείσω να ψηφοθηρούσε με δική του πρωτοβουλία και για δικό του λογαριασμό στις ακροδεξιές παρυφές της κοινωνίας ο υπουργός. Το επιχείρημά του ήταν η γενική αρχή ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου ήταν περιορισμένης αποστολής. Ας μην κάνουμε και εδώ δίκη προθέσεων και ας μην αμφισβητήσουμε την ειλικρίνειά του.

Το γεγονός είναι ότι ακόμα σήμερα, ενώ τα χρήματα υπάρχουν και όλες οι διαδικαστικές λεπτομέρειες έχουν από το 2011 διευθετηθεί, το υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων δεν προχωρά στο έργο, χωρίς να υπάρχει καμία εξήγηση ή λογική επιχειρηματολογία. Εχει άραγε ο κ. Χατζηδάκης τη γενναιότητα που έλειπε στον προκάτοχό του;

Ας κάνει την απλή αυτή πράξη που θα μας γλιτώσει από τις δικαιολογημένες πιέσεις και απορίες των καλοπροαίρετων Αράβων και από τις ιταμές και προκλητικές προσφορές του νεόπλουτου κ. Ερντογάν.

Επιτέλους, σε αυτήν τη χώρα εκτός από τους ψυχοπαθείς, σοβινιστές, μισαλλόδοξους και ρατσιστές κάθε είδους υπάρχει και μια τεράστια πλειοψηφία ανθρώπων που με σύγχρονη αντίληψη αντιλαμβάνονται την ελεύθερη δυνατότητα του θρησκεύεσθαι των μειοψηφιών που είναι απλώς διαφορετικές.