«Έλεος για τους πολιτικούς» ζητούσε κάποτε ειρωνικά ο γερμανός φιλόσοφος Enzensberger, αλλά οι καιροί μας απαιτούν το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή να μη δείξουμε κανένα έλεος σε αυτούς τους ανθρώπους!
Τι εννοώ; Για μια ακόμη φορά οι καταγγελίες εναντίον των κοινοβουλευτικών μας αντιπροσώπων (ή και τα υπαρκτά σκάνδαλα) εκμαυλίζουν απαράδεκτα τη δημόσια σφαίρα και, μάλιστα, ενώ βρισκόμαστε μπροστά σε μια κρίσιμη συγκυρία από την οποία θα κριθεί το ευρωπαικό μας μέλλον.
Και θα αρχίσω από την εξιστόρηση της πιο «ήπιας» περίπτωσης (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι στον ίδιο βαθμό εξοργιστικά απαράδεκτη).
Έτσι, ο Βύρων Πολύδωρας έστειλε στην ελληνική κοινωνία ένα απίστευτο «συμβολικό μήνυμα» κυνισμού, αφού όχι μόνο διόρισε την κόρη του ως υπάλληλο της Βουλής, αλλά προσπάθησε ταυτόχρονα με ένα «παραληρηματικό μανιφέστο» να νομιμοποιήσει αυτή την ακατανόητη επιλογή (ενώ η ελληνική κοινωνία πλήττεται ανελέητα από τη φτώχεια και την ανεργία).
Όλα αυτά μας θυμίζουν τη σοφή παραδοχή, δηλαδή ότι οι επαγγελματίες της πολιτικής ζουν απομονωμένοι μέσα στο
Ταυτόχρονα εμφανίζεται στο δημόσιο γίγνεσθαι και μια άλλη καταγγελία η οποία εμπλέκει τον Πρόεδρο της Βουλής σε μια ύποπτη υπόθεση ξεπλύματος μαύρου χρήματος (και μάλιστα με λεκτικές αλληλοκατηγορίες, οι οποίες θυμίζουν υπόκοσμο και ακυρώνουν απαράδεκτα τη διαπαιδαγωγητική διάσταση της πολιτικής).
Βεβαίως είναι γνωστό, ότι τα media, όχι μόνο προβάλλουν την πολιτική, αλλά προσπαθούν και να την χειραγωγήσουν (και για αυτό κανείς δεν γνωρίζει, αν η προκείμενη βδελυρή καταγγελία του γνωστού εκδότη εναντίον του παραπάνω πολιτειακού παράγοντα είναι όντως αληθινή).
Πάντως, υπό τις σημερινές συνθήκες η παραίτηση του Προέδρου της Βουλής είναι, ίσως, η μόνη λυτρωτική διέξοδος.
Αν προσθέσει κανείς σε όλα αυτά και την περίφημη λίστα των 31 πολιτικών που ερευνά το ΣΔΟΕ ή την απίστευτη περίπτωση Τσοχατζόπουλου (που ήταν το alter ego του Ανδρέα Παπανδρέου), τότε θα καταλάβει, γιατί η αρμόδια Ευρωπαική Επιτροπή μας καλεί επιτακτικά να αλλάξουμε πολλά πράγματα, όπως το νόμο για την ευθύνη των Υπουργών, ο οποίος σίγουρα εμποδίζει τη διερεύνηση των σκανδάλων και εκκολάπτει ένα νοσηρό κλίμα ατιμωρησίας (Greco, Compliance report on Greece, 22/6/2012).
Όμως, η πλήρης απαξίωση της πολιτικής – με όλα τούτα – οδηγεί μόνο, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, στην ραγδαία ενίσχυση της ακροδεξιάς Χρυσής Αυγής, η οποία ακολουθεί πιστά τα ιδεολογικά βήματα που είχε χαράξει ένας άλλος νεοναζιστής στο πρόσφατο παρελθόν, ο Georg Haider στην Αυστρία.
Δηλαδή, καταγγέλλει το σαπισμένο πολιτικό σύστημα και βάζει απατηλά ένας «εμείς» απέναντι στο «αυτούς».Με άλλα λόγια εμείς (:η Χρυσή Αυγή και οι ηθικοί Έλληνες) και αυτοί (: η διεφθαρμένη πολιτική ελίτ).
Όμως αυτές οι αντιλήψεις είναι – όχι μόνο αφελείς – αλλά και εξόφθαλμα παραπλανητικές, γιατί και οι ίδιοι οι περιβόητοι απλοί πολίτες συνέβαλαν στη φοβερή αύξηση της διαφθοράς (με τη φοροδιαφυγή, τα φακελάκια, τα αυθαίρετα σπίτια και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς).
Υπό αυτή την έννοια κανείς δεν μπορεί να μιλάει γενικευμένα για μια ηθικοποιημένη οντότητα που λέγεται «λαός» (όπως κάνει λαθραία και εντελώς εικονικά η Χρυσή Αυγή)!
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Τα σκάνδαλα των πολιτικών ενισχύουν κατ’ αποτέλεσμα τις πιο εξτρεμιστικές (και αντιευρωπαϊκές απόψεις) και εκμαυλίζουν επικίνδυνα τη δημόσια σφαίρα!
Άρα χρειαζόμαστε μια καινούργια ηθική στο μοντέλο της διακυβέρνησης!
Με αυξημένη λογοδοσία των πολιτικών προσώπων και περιορισμό των θητειών που μπορεί να κάνει ένας βουλευτής.
Διαφορετικά ελλοχεύει ο εφιαλτικός κίνδυνος εκφασισμού της κοινωνίας, αφού ο κόσμος δεν πιστεύει πλέον σε τίποτε!
Και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο μέγεθος, τη στιγμή που κάνουμε μια τεράστια προσπάθεια για να παραμείνουμε στην Ευρώπη!
Kalfelis@law.auth.gr
