Ενα σύγχρονο κίνημα τραμβούκων

Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ: «Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας», σελ. 1.807

«τραμπουκισμός: η συμπεριφορά που αρμόζει σε τραμπούκο• χαρακτηρίζεται από θρασύτητα, χρησιμοποίηση απειλών και εκβιασμών, αυθαιρεσία και πρόκληση ταραχών με σκοπό την εξυπηρέτηση ανέντιμων και ευτελών σκοπών μιας πολιτικής παράταξης και ενός πολιτικού προσώπου».

ΠΑΠΥΡΟΣ: «Λεξικό της ελληνικής γλώσσας», Τ. 12, σελ. 11

«τραμπούκος:
1α μπράβος• εξωνημένο και ανήθικο άτομο που απειλεί, εκβιάζει αυθαίρετα και τρομοκρατεί υπηρετώντας τους ανέντιμους σκοπούς μιας πολιτικής παράταξης ή ενός πολιτικού»

2α «είδος πούρου της Αβάνας».

Tο όνομα αποκτά μια σχέση με την πολιτική όταν στα συνηθισμένα τότε στη Λατινική Αμερική πραξικοπήματα (pronunciamenta) οι διοργανωτές μοίραζαν χοντροκομμένα πούρα μυτερά στις δύο άκρες για να ζητωκραυγάζουν και να αποδοκιμάζουν τους αντιπάλους. Το πούρο ονομαζόταν trabuco, ο σημερινός διάδοχος για τους μύστες λέγεται bombero.

Στην Ελλάδα το όνομα και η συμπεριφορά εμφανίστηκαν στην ταραχώδη περίοδο πριν από την επανάσταση του 1909 με τις συχνές αλλαγές κυβερνήσεων. Στη μετεμφυλιακή εποχή καθιερώθηκε ο τραμπουκισμός ως δραστηριότητα της άκρας Δεξιάς. Κορυφαία ήταν η συμμετοχή των τραμπούκων στις εκλογές βίας και νοθείας του 1961. Υπήρχαν και οργανώσεις τραμπούκων όπως η «καρφίτσα» στη Θεσσαλονίκη ή ΕΚΟΦ (Εθνική Κοινωνική Οργάνωση Φοιτητών) στα Πανεπιστήμια.

Τα τελευταία τρία χρόνια συστηματικά διοργάνωσαν τραμπουκισμούς παλαιοκομμουνιστικά κομάντο του ΚΚΕ ή νεοκομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ με τη βοήθεια βέβαια σύσσωμου του αντιεξουσιαστικού χώρου και των αναρχικών αλλά και με τη συμμετοχή νεοφασιστών της Χρυσής Αυγής ή ακροδεξιών οπαδών του Παναγιώτη Καμμένου.

Είχα προσωπικά την τύχη να υποστώ αποδοκιμασίες σε δύο ή τρεις δημόσιους χώρους της Αθήνας αλλά και στην Οξφόρδη, το Παρίσι και το Βερολίνο. Οι συμμετέχοντες δεν ξεπερνούσαν ποτέ τα 20-30 άτομα. Είχαν σχεδόν πάντοτε την ίδια αξιοθρήνητη εμφάνιση, ατημέλητοι, με χλωμά πρόσωπα και πλήρη απουσία επιχειρημάτων ή έστω οποιουδήποτε συνθήματος που θα μπορούσε να κινήσει το ενδιαφέρον. Οποτε άρθρωναν λόγο, αυτός ήταν ασυνάρτητος και όποτε τους προσφέρθηκε η δυνατότητα να εκφράσουν την άποψή τους προτίμησαν να διαλύσουν τη συγκέντρωση με άναρχες κραυγές και πράξεις που δεν είχαν καμία σχέση με οποιαδήποτε πολιτική άποψη.

Σκοπός τους δεν ήταν να συζητήσουν, να εκφράσουν μια κριτική, να εκβιάσουν εν ανάγκη μια απάντηση, σκοπός τους ήταν η εξόντωση και η εξαφάνιση του άλλου, του διαφορετικού. Με φωνές στην αρχή, με προπηλακισμούς και πράξεις βίας στη συνέχεια, έπρεπε ο στόχος να ισοπεδωθεί, να πάψει να υπάρχει. Η γραμμή ήταν γνωστή, την είχε ανακοινώσει ομιλών ως αρχηγός κόμματος στη Βουλή ο αρχηγός τους Τσίπρας. «Δεν θα μπορείτε να βγείτε από τα σπίτια σας» είχε πει. «Θα φύγετε νύχτα με ελικόπτερα, όπως στην Αργεντινή» ξαναείπε πρόσφατα. «Πώς θα κάνετε προεκλογικές συγκεντρώσεις όταν ο κόσμος δεν θέλει να σας δει και όπου εμφανιστείτε σας κυνηγάει», αυτολεξεί. Αυτά όλα είναι γνωστά και έχουν ήδη σχολιαστεί. Αν ο κύριος Μιχαλολιάκος και οι μαυροφορεμένοι του είναι τα SS, τότε ο κύριος Τσίπρας και τα παρδαλά στίφη του είναι τα SA με όρους Βαϊμάρης.

Σε όλη αυτή την επώδυνη για όσους διατηρούσαν την ψυχραιμία τους και διαλυτική για τους θεσμούς μας πορεία υπήρχε ένα νέο εντυπωσιακό στοιχείο, ήταν η χρήση της κάμερας πάσης φύσεως, συνήθως εκείνης που περιείχε το κινητό τηλέφωνο.

Παραμονεύει λαίμαργα τυχόν παρεκτροπή ή αδέξια συμπεριφορά του αποδοκιμαζομένου και τα προϊόντα αυτής της προσπάθειας μετά από λίγες ώρες δημοσιεύονται στα φιλοφασιστικά και ψευτοκομμουνιστικά έντυπα, σε όλες τις μορφές ηλεκτρονικού Τύπου, σε διάφορα λαθρόβια και βέβαια κοσμούσαν τα δελτία ειδήσεων των διαφόρων λαϊκότροπων καναλιών μας.

Η κάμερα από όργανο πολιτικής πάλης και ενημέρωσης έχει πλέον γίνει εργαλείο διαστροφής της πραγματικότητας και αυτοσκοπός. Μια περιγραφή του γεγονότος σε κείμενο θα έπρεπε να το περιγράψει συνολικά με τις διαμαρτυρίες και αντιδράσεις όσων ενδεχομένως διαφωνούν με τους τραμπούκους, να αποδώσει απαντήσεις στις κραυγαλέες διαμαρτυρίες τους, να δείξει την τελική έκβαση των γεγονότων. Τα επαναστατικά επίκαιρα – του Γκέμπελς ή του Ζντάνοφ – αποτελούνται από τεμαχισμένες αβανταδόρικες φευγαλέες στιγμές. Στόχος είναι η παραποίηση της πραγματικότητας, γιατί ως γνωστόν «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Η κινητή κάμερα αντικατέστησε τη ράβδο των παλιών τραμπούκων. Οχι όμως και την ψυχοσύνθεσή τους. Απλώς τους έκανε πιο θρασείς, μοχθηρούς και δειλούς.

Αν πάει ποτέ ο κ. Τσίπρας στην Κούβα, ας αγοράσει μερικά trabuco Αβάνας για τα στελέχη του.