Στο ερώτημα «Τι θα βγάλουν οι κάλπες;» δεν χρειάζεται καμία δημοσκόπηση και καμία έρευνα κοινής γνώμης για να προβλέψω. Η απάντηση είναι εξαιρετικά απλή: Θα βγάλουν ό,τι βλέπετε γύρω σας – πάνω-κάτω!
Διότι την επόμενη Κυριακή δεν θα εμφανιστούν από το υπερπέραν κι από το πουθενά επτά εκατομμύρια άλλοι Ελληνες για να ψηφίσουν.
Θα πάνε στην κάλπη τα επτά εκατομμύρια Ελληνες που τους έκοψαν τους μισθούς και τις συντάξεις, που έχασαν τη δουλειά τους, που βλέπουν τα παιδιά τους άνεργα, που έκλεισε η επιχείρησή τους, που έχασαν τις οικονομίες τους στα ομόλογα, γενικώς που καταστράφηκε η ζωή τους.
Κι αυτοί οι άνθρωποι όπως τους κόβω αποκλείεται να ψηφίσουν σαν ελβετοί φεντεραλιστές. Κάτι άλλο θα ρίξουν.
Ψυχραιμία, λοιπόν! Οχι για τις εκλογές. Αλλά για το αποτέλεσμα. Το οποίο (όποιο κι αν είναι) απαιτεί λογική και ψύχραιμη πολιτική διαχείριση.
Το σημειώνω διότι το πολιτικό σύστημα έχει καταγράψει ως τώρα και πληρώνει ήδη ακριβά δύο τραγικές αποτυχίες:
Πρώτον, απέτυχε να προβλέψει και να προλάβει την κρίση.
Δεύτερον, απέτυχε να τη διαχειριστεί.
Τώρα έχει μπροστά του μια τρίτη δοκιμασία: να διαχειριστεί το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου. Αν αποτύχει και σε αυτό, τότε δεν νομίζω ότι υπάρχει πλέον πιθανότητα σωτηρίας του.
Διότι πολιτική ικανότητα δεν σημαίνει να διαχειρίζεσαι αυτό που θέλεις να βγει από τις κάλπες. Πολιτική ικανότητα είναι να διαχειρίζεσαι υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και του γενικού καλού ό,τι βγαίνει από τις κάλπες – ανεξαρτήτως αν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει, αν σε συμφέρει ή δεν σε συμφέρει…
Για να είμαι ειλικρινής, δεν τρέφω πολλές αυταπάτες ως προς τις ικανότητες του συγκεκριμένου πολιτικού προσωπικού. Οταν λίγες ημέρες πριν από τις κρισιμότερες εκλογές από το 1974 τσακώνονται για το αν θα γίνει ή δεν θα γίνει ντιμπέιτ, ελάχιστη εμπιστοσύνη μου εμπνέουν.
Από την άλλη πλευρά όμως, αυτούς έχουμε και δεν προβλέπω να προκύψουν κάποιοι άλλοι ως την επόμενη Κυριακή. Με αυτούς είμαστε υποχρεωμένοι να προσπαθήσουμε να σωθεί η χώρα. Και μεταξύ αυτών θα πρέπει να επιλέξουμε τον έναν, τον άλλο ή τον τρίτο.
Εντάξει, καταλαβαίνω τη δυσκολία (ακόμη και τη δυσφορία…) της επιλογής. Αλλά μόνο αν οι ψηφοφόροι αποφασίσουν να συμπεριφερθούν ως ελβετοί φεντεραλιστές υπάρχει ενδεχόμενο να εκλεγούν κάποτε και διαφορετικοί πολιτικοί.
Αλλά είπαμε: την επόμενη Κυριακή, στις κάλπες θα πάνε οι Ελληνες που ξέρουμε!
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
