Οµολογώ ότι µόνο µια γερµανική κυβέρνηση θα µπορούσε να ορίσει υφυπουργό αρµόδιο για θέµατα… Ελλάδας! Και µόνο µια καγκελάριος µε το (αµφιλεγόµενο) χιούµορ της Ανγκελα Μέρκελ θα µπορούσε να τοποθετήσει στη θέση αυτήν έναν ονόµατι… Φούχτελ! Γιόχαν-Γιόακιµ Φούχτελ, «Χανς» για τους φίλους.

Πολύ φοβούµαι όµως ότι η καγκελάριος βιάστηκε. ∆ιότι αν δεν βιαστεί και γενικότερα, σύντοµα θα χρειαστεί µια πλειάδα αρµοδίων υφυπουργών. Για την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Ιταλία και πάει λέγοντας. Ολόκληρο υπουργικό συµβούλιο, δηλαδή!

Αν θέλαµε να αντιστρέψουµε τη σχηµατική συζήτηση περί «εθνικών χαρακτήρων» (ξέρετε, «οι Ελληνες είναι λαµόγια, ψεύτες και τεµπέληδες»…), θα λέγαµε ότι η Γερµανία επιδεικνύει ένα από τα σοβαρότερα εθνικά της ελαττώµατα: την αυτάρκεια, το πείσµα και την ξεροκεφαλιά. Την αδυναµία να σκεφτεί διαφορετικά, ακόµη κι όταν έχουν αλλάξει οι συνθήκες µέσα στις οποίες καλείται να δράσει.

Ο Γερµανός ξέρει πάντα τη σωστή απάντηση. Η οποία παραµένει σωστή, ακόµη κι όταν αλλάζει η ερώτηση. Και αν δεν απατώµαι, στην κρίση που ζούµε, η ερώτηση άλλαξε από την αρχή πεντέξι φορές. Αδιάφορο. Οι Γερµανοί απαντούν: «∆ηµοσιονοµική πειθαρχία».

∆εν είναι τυχαίο ότι µε τέτοια ευελιξία πνεύµατος και µόνο µέσα στα τελευταία εκατό χρόνια αυτή η αξιοθαύµαστη χώρα έχασε δύο Παγκόσµιους Πολέµους. Και έζησε µια εσωτερική εθνική τραγωδία, τη ∆ηµοκρατία της Βαϊµάρης. Αδυνατεί να ελέγξει µια κρίση διότι η κρίση αποτελεί εξ ορισµού µεταβολή των δεδοµένων, άρα απαιτεί ευέλικτο τρόπο σκέψης και εύστροφες απαντήσεις. Αµπελοφιλοσοφίες, θα µου πείτε. Ισως. Αλλά αυτή τη στιγµή ολόκληρη η Ευρώπη κινδυνεύει να στουκάρει και το ευρώ να διαλυθεί επειδή η Γερµανία αρνείται να δει τα νέα δεδοµένα και να σκεφτεί διαφορετικά. Επειδή, ακόµη χειρότερα, χειρίζεται µια ευρωπαϊκή κρίση µε όρους εσωτερικής πολιτικής. ∆εν είναι ότι δεν θέλει να βοηθήσει. Είναι ότι προσπαθεί να περάσει µέσα από τις αντιληπτικές δυνατότητες βαυαρών καταστηµαταρχών και ποµερανών νοικοκυραίων. Αυτό όµως είναι τελικά η ευρωπαϊκή δηµοκρατία. Την οποία όταν ανυψώνουµε στα καθ’ ηµάς θα έπρεπε τουλάχιστον να την ανεχόµαστε και στους άλλους. Οταν τα δικά µας κόµµατα κυβερνούν µε το βλέµµα καρφωµένο στην ΠΑΣΚΕ ή στη ∆ΑΚΕ, δεν βλέπω γιατί θα πρέπει η Μέρκελ να αγνοεί τους αναγνώστες της «Bild». Και αυτή είναι η δυσκολία. Να χειριστούµε την κρίση µε όρους δηµοκρατίας. Ας αναγνωρίσουµε λοιπόν το δικαίωµα στη Μέρκελ. Αρκεί να το αναγνωρίσει και αυτή σε εµάς. Εκτός κι αν φιλοδοξεί να αναθέσει τη διακυβέρνησή µας απευθείας στον κ. Φούχτελ!


ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ