Στην ταινία «Απρίλης» του Νάνι Μορέτι ο πρωταγωνιστής παρακολουθεί από την τηλεόραση τον Μάσιµο ντ’ Αλέµα να εκφωνεί κάτι γενικόλογες και άχρωµες οµιλίες. Εξαλλος του φωνάζει:
– Ντ’ Αλέµα, πες κάτι αριστερό! Αναρωτιέµαι τι ταινία θα γύριζε ο Μορέτι αν ήξερε την Ελλάδα κι εκείνους που υποδύονται την ελληνική Αριστερά.
∆ιότι έτσι θα ανακάλυπτε µια Αριστερά (το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και διάφορους παρατρεχάµενους…) η οποία – και δεν κάνω πλάκα:
– αντιτίθεται στη φορολόγηση της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας (αυτό θα πρέπει να αποτελεί παγκόσµια αριστερή πρωτοτυπία!..), – υπερασπίζεται την πιο ακραία φαυλοκρατία στα Πανεπιστήµια, – βολεύεται µε τα προνόµια των βουλευτών και την ανεξέλεγκτη δηµόσια χρηµατοδότηση των κοµµάτων, η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε και σχετική ανακοίνωση, – χαϊδεύει τους δηµοσίους υπαλλήλους που η ίδια παραδέχεται ότι διορίστηκαν ως επί το πλείστον µε φαυλοκρατικές και πελατειακές διαδικασίες και η ίδια διαπιστώνει ότι συγκροτούν ένα αντιπαραγωγικό και αναχρονιστικό ∆ηµόσιο, – αντιστρατεύεται τη µετατροπή των αδειών ταξί σε δηµόσιο αγαθό και την κατάργηση της µαύρης αγοράς που έχουν στήσει οι ταξιτζήδες, – υπεραµύνεται όλων των προνοµίων των λεγόµενων «κλειστών επαγγελµάτων» και βάζει τις φωνές κάθε φορά που πάει να γίνει ένα βήµα προς την κατάργησή τους, – σκίζει τα ρούχα της υπέρ κάθε κεκτηµένου – δίκαιου ή άδικου…
Γενικώς αυτή η «ντεµέκ Αριστερά» κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θα έπρεπε να κάνει µια παράταξη η οποία επαγγέλλεται την αλλαγή, την κίνηση και την πρόοδο: αντιτίθεται στα πάντα, υιοθετεί τους πάντες (ακόµη και τους απόστρατους!..) και συγκροτεί σήµερα την πιο λυσσαλέα υπερασπιστική δύναµη όλων των αναχρονισµών, των στρεβλώσεων, των αυθαιρεσιών και των παραλογισµών ενός καθεστώτος, το οποίο (εξ όσων γνωρίζω) ούτε είναι ούτε δήλωσε ποτέ σοσιαλιστικό.
Το σόι Αριστερά είναι λοιπόν αυτή; Και ποια είναι η σύγχρονη αριστερή επαγγελία;
∆ιότι εγώ το µόνο που βλέπω είναι µια ακραία εµπρηστική και λαϊκιστική ρητορική που επιστρατεύεται απλώς για να καλύψει την πιο συντηρητική και καθεστωτική πολιτική δύναµη που έχει γνωρίσει η σύγχρονη Ελλάδα. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα – συνεπώς είναι µάλλον ευχαριστηµένοι µε αυτά που ξέραµε ως τώρα!
Αυτό το συνονθύλευµα όµως δεν είναι Αριστερά. ∆εν είναι παράταξη του ορθού λόγου, ούτε είναι κληρονόµοι του ∆ιαφωτισµού όσοι ξεφωνίζουν κάθε προσπάθεια ξεβολέµατος σαν προσβεβληµένες θεούσες. Και επειδή η κοινωνία χρειάζεται µια Αριστερά, η Αριστερά σήµερα λείπει.
Γι’ αυτό ο πρωταγωνιστής του «Απρίλη» δικαιούται να φωνάξει µε απόγνωση στην Παπαρήγα, στον Τσίπρα, στον Αλαβάνο και στους υπόλοιπους:
– Πείτε επιτέλους κάτι αριστερό!
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
