Ποιοι θέλουν το «κούρεμα» και τη χρεοκοπία

Πολλά ακούγονται τελευταία για «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων, για χρεοκοπία και για επιστροφή στη δραχμή. Τα σενάρια αυτά πατάνε επάνω στην ψυχρή λογική των αριθμών. «Οι αριθμοί δεν βγαίνουν» λένε όσοι τα διακινούν. Μια χώρα με υπέρογκο χρέος το οποίο συνεχίζει να αυξάνεται τη στιγμή που το ΑΕΠ υποχωρεί δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, υποστηρίζουν. Αργά ή γρήγορα, εκτιμούν, θα χρειαστεί να προχωρήσουμε σε «κούρεμα» των ομολόγων, δηλαδή να συμφωνήσουμε με τους πιστωτές μας ότι δεν θα πάρουν πίσω όλα τα χρήματα που μας δάνεισαν αλλά μέρος αυτών. Ετσι το χρέος από 150% του ΑΕΠ θα διαμορφωθεί σε χαμηλότερα επίπεδα και θα είναι διαχειρίσιμο.
Οι αριθμοί έχουν δίκιο. Τα πράγματα είναι δύσκολα. Η χρεοκοπία όμως ή το «κούρεμα» δεν είναι η λύση. Και δεν είναι η λύση για έναν πολύ απλό λόγο: η Ελλάδα «τρέχει» ελλειμματικούς προϋπολογισμούς, δηλαδή οι δαπάνες είναι περισσότερες από τα έσοδα και κάθε χρόνο καταφεύγει σε δανεισμό για να κλείσει την τρύπα. Ακόμη λοιπόν και αν «κουρέψουμε» το χρέος, θα συνεχίσουμε να εξαρτιόμαστε από τους πιστωτές μας για να πληρωθούν μισθοί, συντάξεις, σχολεία, νοσοκομεία κτλ. Και ποιος θα μας δανείσει αν έχουμε προχωρήσει σε «κούρεμα»; Ποιος θα το κάνει όταν γνωρίζει ότι στο πρόσφατο παρελθόν αθετήσαμε τις υποσχέσεις μας;
Η λύση λοιπόν είναι πλεονασματικοί προϋπολογισμοί. Μόνο έτσι θα μπορέσει η χώρα να μειώσει το χρέος της. Σε πρώτη φάση θα πρέπει να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα, δηλαδή πλεόνασμα χωρίς να υπολογίζονται οι δαπάνες για τόκους. Ετσι θα κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πιστωτών μας και θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε στις αγορές. Και για να το πετύχουμε αυτό ένας τρόπος υπάρχει: λιγότερο κράτος. Ενας μικρότερος και πιο αποτελεσματικός δημόσιος τομέας. Μετά το κόψιμο των μισθών και των συντάξεων και την αύξηση της φορολογίας η κυβέρνηση πρέπει τώρα να προχωρήσει άμεσα και αποφασιστικά στη μείωση του κράτους χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος.
Αυτοί που διακινούν τα σενάρια για «κούρεμα» και χρεοκοπία είναι αρχικά όσοι (ξένοι κατά κύριο λόγο) ποντάρουν στη διάλυση της ευρωζώνης, είτε επειδή υπηρετούν μια συγκεκριμένη οικονομική σκέψη και γεωπολιτικά συμφέροντα είτε επειδή έχουν ποντάρει στην πτώση της ισοτιμίας του ευρώ (επενδυτικά κεφάλαια). Αυτοί έχουν κάθε λόγο να επιδιώκουν την κατάρρευση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι ένα μέσο για να πετύχουν τον σκοπό τους.
Τη χρεοκοπία όμως επιδιώκουν και όσοι (κυρίως Ελληνες) έχουν βγάλει τα χρήματά τους από τη χώρα και ονειρεύονται επιστροφή στη δραχμή για να μεγαλώσουν την περιουσία τους. Διότι η επιστροφή στη δραχμή θα συνοδευθεί από συνεχείς υποτιμήσεις που θα τους αποφέρουν κέρδη. Την επιστροφή στη δραχμή θα πληρώσουν τα μεσαία και τα κατώτερα εισοδήματα, ενώ όσοι έχουν βγάλει τα λεφτά τους έξω θα επιστρέψουν για να αγοράσουν τη χώρα κοψοχρονιά.
Επίσης, χρεοκοπία επιδιώκουν, για ιδεολογικούς λόγους, και τα κόμματα της Αριστεράς που ζητούν να μην πληρώσουμε τίποτε στους πιστωτές μας ευελπιστώντας ότι θα ξεσπάσει η επανάσταση, θα εξαπλωθεί σε όλον τον κόσμο και θα ανατρέψει τον καπιταλισμό. Εν τω μεταξύ δεν έχουν πρόβλημα ακόμη και αν γίνουμε Αλβανία την εποχή του Εμβέρ Χότζα.
gpapai@dolnet.gr

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ