αρχαία τραγωδία

Ενα νέο βιβλίο, αποτέλεσμα έρευνας περισσοτέρων από 20 επιστημόνων, φωτίζει τις ψευδαγγελίες που έγραψαν ιστορία

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ευριπίδης επιλέγει να θίξει το ευαίσθητο θέμα της θνητότητας, απηχώντας αφενός τους ενδόμυχους πόθους των ανθρώπων για παράταση του βίου.

Κάθε αρχαία ελληνική τραγωδία φέρει στον βαθύτερο πυρήνα της πράγματι ένα μυστήριο.

Υπάρχει ένας μεγάλος φόβος που μας κρατάει πίσω – ως κοινό: ο φόβος της δήθεν «προδοσίας» των ιερών μας κειμένων, της παράδοσής μας. Ωστόσο, ο δισταγμός απέναντι στη νέα ανάγνωση των τραγικών αποτελεί μικρογραφία ενός μεγαλύτερου φόβου, μια απόδειξη του βαθιά ριζωμένου συμπλέγματός μας απέναντι σε καθετί αρχαιοελληνικό.

Τι είναι αυτό που καθιστά τα έργα του αττικού δράματος προσβάσιμα, οικεία, γοητευτικά είκοσι έξι αιώνες μετά τη συγγραφή τους;

Τα έργα έχουν γίνει κλασικά έτσι ώστε να επερωτώνται ξανά και ξανά.