γνώμη

Ο Ιλον Μασκ δεν είναι απλώς ένας καινοτόμος που παλεύει με την τεχνολογία.

Η Εσθήρ τοποθέτησε λίγες σταγόνες από το Barenia του Hermes πίσω από τα αφτιά της. Στο χέρι της, τα δερμάτινα, χοντρά βραχιόλια του ιστορικού γαλλικού οίκου, με τις πλατινένιες λεπτομέρειες, τραβούσαν τα βλέμματα σαν μαγνήτης. Απόλυτη ησυχία επικρατούσε στη βίλα «Ροζ Ορτανσία» κάτω από τις αστραποβόλες οροσειρές της Εκάλης. Οι αχτίδες του ήλιου έπεφταν επάνω […]

Εδώ και κάποια χρόνια ο σπουδαίος πολωνός κοινωνιολόγος Ζίγκμουντ Μπάουμαν έκανε λόγο για τη «ρευστή νεωτερικότητα». Οπως και άλλοι παρατηρητές των κοινωνιών μας, ο Μπάουμαν διαπιστώνει ότι θεσμοί, δομές και πρότυπα μιας παλαιότερης εποχής ρευστοποιούνται. Ρήγματα νοήματος απειλούν τη δημόσια σφαίρα και εισβάλλουν στην ενδόμυχη, ψυχική ζωή των ανθρώπων. Η υπόθεση περί ρευστότητας είναι ουσιαστικά […]

Απαντούν και γράφουν στις Νέες Εποχές οι καθηγητές Πανεπιστημίου Εφη Γαζή, Ρεββέκα Παιδή και Αθανάσιος Πλατιάς.

«Στην ελληνική περίπτωση, ο εθνικός χαρακτήρας ερμηνεύει την εμφάνιση των εμφύλιων συγκρούσεων εφόσον η διχόνοια παρουσιάζεται ως δομικό εθνικό χαρακτηριστικό από την εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου.»

«Ενα από τα κίνητρα της ποιητικής δημιουργίας είναι η ακριβής απαθανάτιση της αίσθησης ορισμένων στιγμών.»

«Αναμφίβολα κανένα άρθρο, δηλαδή καμία «διαρρύθμιση γραφής», δεν έχει αναγνωστικό ενδιαφέρον – άρα προς τι να δημοσιευθεί; – αν δεν προέρχεται από ένα εσωτερικό διαφέρον»

«Στην Ελλάδα, σε αντίθεση με άλλες χώρες, τα έγγραφα αυτά δεν γίνονται δεκτά, κάτι που μειώνει την αυτονομία του ατόμου αναφορικά με το σώμα και τη ζωή του»

«Ο ύστερος καπιταλισμός κυριαρχείται από επιθυμίες απεριόριστης έκτασης.»

Η ΑΙ μπορεί να δώσει το έναυσμα για τη δημιουργία «υβριδικής νοημοσύνης» μεταξύ ανθρώπων και μηχανών.

Η κρίση των κομμάτων, πασιφανής και στις αφανείς ή φανερές εσωτερικές ζυμώσεις τους, είναι μια ευκαιρία, ίσως η τελευταία, να ανανεωθούν ξανά ή να αποβιώσουν.

Είναι η Ψίμυθος το νησί που δίνει στην πάλαι ποτέ γοητευτική ελληνική νησιωτικότητα νέο ενδιαφέρον;

Η Γαλλία ως Ιστορία, είναι εξόχως πολιτική.

Απέναντι σε έναν Αύγουστο που έχει ταυτιστεί με τη ραστώνη των διακοπών και επομένως με την παύση των «γεγονότων», εισβάλλει ορμητικός ο Σεπτέμβριος με σειρά συμβάντων.

Το γνωστικό, διανοητικό, ηθικό, συμπεριφορικό κεφάλαιο μιας κοινωνίας συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο με τον οποίο αυτή διοικείται και λειτουργεί.

Συνήθως συνδέουμε το τέλος ενός εμφυλίου πολέμου με τον τερματισμό των εχθροπραξιών. Ομως οι εμφύλιοι διαιρούν βαθιά και τραυματικά μια κοινωνία, και η διαδικασία ειρήνευσης και επούλωσης των τραυμάτων είναι μακρά. Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος έληξε πριν από 75 χρόνια, τον Αύγουστο του 1949, όταν οι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας ηττήθηκαν στο Βίτσι και […]