άρθρο γνώμης

Με τέτοια παρακμή της δημοκρατίας στην ήπειρο που γέννησε τον ολοκληρωτισμό είναι αστείο να κατηγορούνται οι ΗΠΑ για τον Ντόναλντ Τραμπ.

«Η τέχνη στην ουσιαστική, τη δραστική της μορφή, είναι επικίνδυνη. Είναι απρόβλεπτη, ακανόνιστη, ανατρεπτική. Είναι κινδυνώδης.»

«Εάν θέλουμε οι Νεοελληνικές Σπουδές να είναι ένα αντικείμενο που επιδιώκει τη διεθνή παρουσία, θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι θα εξελίσσεται με ποικιλία μορφών».

Είναι το συμβολικό όριο, το κατώφλι της ανθρώπινης συνθήκης εκείνης πριν και μετά από το οποίο ορίζεται η αξιοπρέπεια.

Τα ευρήματα καταδεικνύουν ότι η στάση της εκλογικής αποχής ως μια στάση επιλογής ενισχύεται από το έλλειμμα πολιτικής εμπιστοσύνης στο οποίο η λαϊκιστική ρητορική έχει κατεξοχήν ασκηθεί στην ενίσχυσή του.

Η Αμερική καλείται να αφήσει την απομόνωση και να επενδύσει σε μία συλλογική πρόοδο που αγκαλιάζει την πολυφωνία και την ποικιλομορφία.

Οσο πιο πολύ μίσος εκτοξεύεται από σκηνής τόσο πιο πολύ εξάπτεται το κοινό.

«Χάρισμα» για έναν ηγέτη δεν είναι μόνο η ικανότητα της πειθούς, αλλά και η ικανότητα της μακροχρόνιας πρόβλεψης.

«Μετά τη δεύτερη δεκαετία του αιώνα μας ένας άλλος κόσμος έχει αναδυθεί: ένας τυφώνας πέρασε πάνω από το σώμα της ελληνικής αρχιτεκτονικής αναθεωρώντας πολιτιστικές προτεραιότητες, φέρνοντας μια επανάσταση στους τρόπους προβολής και επικοινωνίας, καταργώντας ιεραρχίες.»

Η πρύτανις του Παντείου Πανεπιστημίου Χριστίνα Κουλούρη γράφει για την πρόσληψη της 28ης Οκτωβρίου.

Στις πρόσφατες τοπικές εκλογές στο Βρανδεμβούργο της Γερμανίας, το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (ΑfD) ψηφίστηκε, σύμφωνα με στοιχεία στα μέσα ενημέρωσης, από σχεδόν έναν στους τρεις νέους ψηφοφόρους. Το κόμμα οργάνωσε μια προεκλογική καμπάνια με έντονη παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και με άλλες δράσεις, όπως οι πορείες μοτοσικλετών. Οι πόλεμοι, η πρόσφατη […]

Η πολιτιστική επανάσταση της Νότια Κορέα αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά φαινόμενα του σύγχρονου κόσμου. Οταν ήμουν μικρός, η εικόνα που είχα για τη χώρα ήταν περιορισμένη σε αφηρημένες αναμνήσεις για την οικονομική της ανάπτυξη μετά τον πόλεμο και την παρουσία της σε γεωπολιτικές σκακιέρες. Δεν θα μπορούσα τότε να φανταστώ ότι αυτή η […]

Ο μεγαλοεφοπλιστής, μεγαλογαιοκτήμων Ντίντης Ευπαλίδης χειρίζεται με φοβερή επιδεξιότητα τα βαριά, ασημένια μαχαιροπίρουνα του Christofle, σκέφθηκε η Εσθήρ. Παρατηρούσαμε τον παιδικό μας φίλο, καθισμένο με άνεση σε ένα από τα τραπέζια φαγητού του ξενοδοχείου «Cheval Blanc» στο Παρίσι. Εκοβε με άψογο τρόπο το φιλέτο, καλυμμένο με ροζ πιπέρι σε μικρά κομμάτια. Δίπλα στο πορσελάνινο πιάτο […]

Αν ανέδειξαν κάτι ξεχασμένο οι εσωκομματικές εκλογές του ΠαΣοΚ την πρώτη Κυριακή ήταν ότι οι πολίτες προσέρχονται να ψηφίσουν όταν η πολιτική τους ελκύει. Μπορεί τα κίνητρά τους να ποικίλλουν ιδεολογικά και στρατηγικά. Αλλά η κοινή συνισταμένη παραμένει: δείχνουν ενδιαφέρον γιατί πιστεύουν ότι η ψήφος τους μετράει. Χρησιμοποιούν το «βόλι» που τους έδωσε το εθνικό […]

Τον Ιωνά Καρούση δεν τον χτύπησαν στο κεφάλι δύο βιβλία (η Παλαιά Διαθήκη και το Κοράνι) που έπεσαν από τον ουρανό. Τον δολοφόνησε, άοπλο και ανυπεράσπιστο, η «πολιτική οργάνωση» Χαμάς που υπερήφανα ανέλαβε την ευθύνη. Οποιοι την υποστηρίζουν συμμερίζονται την ενοχή.

Ο Πρόεδρος του ΣτΕ Μιχάλης Πικραμένος γράφει για τη σχέση ελληνικής Δικαιοσύνης και Συμβουλίου της Ευρώπης.

Απαντούν και γράφουν στις Νέες Εποχές οι καθηγητές Πανεπιστημίου Εφη Γαζή, Ρεββέκα Παιδή και Αθανάσιος Πλατιάς.

«Αν σε Γαλλία και Ιταλία οι ακροδεξιοί σχηματισμοί μοιάζουν να υποδέχονται την αζήτητη κληρονομιά του συνεκτικού έθνους για να τη στρεβλώσουν, σε Γερμανία και Αυστρία οι ακροδεξιοί που κερδίζουν εκλογές και ηγεμονεύουν είναι πολύ πιο σκοτεινοί.»

«Ενα από τα κίνητρα της ποιητικής δημιουργίας είναι η ακριβής απαθανάτιση της αίσθησης ορισμένων στιγμών.»

«Αναμφίβολα κανένα άρθρο, δηλαδή καμία «διαρρύθμιση γραφής», δεν έχει αναγνωστικό ενδιαφέρον – άρα προς τι να δημοσιευθεί; – αν δεν προέρχεται από ένα εσωτερικό διαφέρον»