Νερό ηλικίας δισεκατομμυρίων ετών, ίσως το αρχαιότερο που έχει βρεθεί ως σήμερα, αναβλύζει από τα έγκατα της γης σε ένα ορυχείο του Καναδά, σε βάθος 2,4 χιλιομέτρων. Το νερό αυτό, το οποίο είναι παγιδευμένο ανάμεσα σε πανάρχαια πετρώματα και έχει μείνει ανέπαφο για όλο αυτό το διάστημα, είναι πολύ πιθανό να περιέχει εξίσου «ηλικιωμένα» μικρόβια. Σύμφωνα με τους επιστήμονες μπορεί να προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για την εξέλιξη της ζωής στη Γη αλλά και για την ενδεχόμενη ύπαρξή της σε άλλους πλανήτες.
Από το 2005 έως σήμερα ο βόρειος γεωγραφικός πόλος μετατοπίζεται προς τη Γροιλανδία κατά αρκετά εκατοστά τον χρόνο, αποκαλύπτουν δορυφορικές μετρήσεις του γήινου βαρυτικού πεδίου. Και η ασυνήθιστα γρήγορη μετακίνηση των πόλων αποδίδεται στην ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή και την τήξη των πολικών πάγων.
Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι μεταφορείς του νερού τόσο της Γης όσο και εκείνου που βρίσκεται στο εσωτερικό της Σελήνης ήταν αστεροειδείς και κομήτες που βομβάρδιζαν τα δύο σώματα την πρώτη περίοδο της ύπαρξης τους. Μια νέα μελέτη ανατρέπει τα δεδομένα αφού σύμφωνα με αυτή το νερό της Σελήνης είναι γήινο.
Διακεκριμένος επιστήμονας υποστηρίζει ότι οι κλιματικές αλλαγές όχι μόνο είναι υπαρκτές αλλά εξελίσσονται με τέτοιο τρόπο ώστε, αν δεν γίνει κάτι δραστικό σύντομα, η Γη κινδυνεύει να υποστεί ό,τι και η Αφροδίτη και να μετατραπεί σε έναν κόσμο όπου η ανθρωπότητα δεν θα μπορεί να επιβιώσει.
Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για το τι συνέβη όταν πριν από 66 εκατομμύρια έτη ένας μεγάλος αστεροειδής έπεσε στη Γη προκαλώντας την εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Μια νέα μελέτη σκιαγραφεί την εικόνα της Γης μετά τη τρομερή σύγκρουση. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο πλανήτης μας έγινε ένας κυριολεκτικά κολασμένος κόσμος όπου τα πάντα αποτεφρώνονταν κάτω από ένα κατακόκκινο ουρανό.