Αριστερά

Γιατί δεν υπάρχει «πρόβλημα αντιπολίτευσης» ή – ακόμη πιο ηχηρά – «πρόβλημα δημοκρατίας»

Ο όρος «New Left - Νέα Αριστερά» καλύπτει ένα ευρύ φάσμα αριστερών ακτιβιστικών κινημάτων και πνευματικών ρευμάτων που εμφανίστηκαν στη Δυτική Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Η Αριστερά υπέδειξε μια εγχώρια εκδοχή του Τραμπ στο πρόσωπο μιας νέας κομματικής ηγεσίας, ουρανοκατέβατης και αρκούντως φιλόδοξης, που τώρα λειαίνει το σόου των πρώτων ημερών υπέρ της υπομονής.

Τη Δευτέρα στις 19:00 θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση για την παρουσίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας των 11 βουλευτών που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με ανάρτηση της Εφης Αχτσιόγλου

Η ανεξάρτητη βουλευτής, Μερόπη Τζούφη μίλησε στο «Κοινωνία Ώρα MEGA» για τη συγκρότηση της νέας ΚΟ του νέου κόμματος των αποχωρησάντων από τον ΣΥΡΙΖΑ, τις θέσεις και τους στόχους τους. Τη Δευτέρα η ανακοίνωση του ονόματος της νέας Κοινοβουλευτικής Ομάδας

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ οφείλει να επανεκκινήσει, μετά τις ήττες στις εθνικές και τις δημοτικές εκλογές, ως κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υπό την ηγεσία του Στέφανου Κασσελάκη και της ηγετικής του ομάδας διαλύει, ραγδαία και ανεπίστρεπτα, το ιστορικό κόμμα της Αριστεράς και την ίδια στιγμή βυθίζει στην ανυποληψία έναν ολόκληρο πολιτικό και κοινωνικό χώρο.

Μια διαδροµή έφτασε στο τέλος της. Αλλά τελικά, µικρό το κακό. Διότι κάθε φορά που στην πολιτική κλείνει µια διαδροµή, ανοίγει µια άλλη.

Ο αναλυτής δεδομένων της Good Affairs, Γιώργος Τράπαλης, εξηγεί στο ΒΗΜΑ το πώς διαμορφώνονται πλέον οι συσχετισμοί στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μετά το μπαράζ αποχωρήσεων στελεχών.

Η Αριστερά πρέπει να βρει και νέους τρόπους ναεπικοινωνήσει το μήνυμά της, αλλά αυτό το μήνυμα πρέπει να βασίζεται σε ένα κόμμα που παράγει πολιτική.

Σήμερα παρακολουθούμε μια «πρώτη φορά Αριστερά» την οποία χαρακτηρίζει όχι απλώς ένα ιδεολογικό αλλά κυρίως ένα πολιτισμικό χάσμα.

Γιατί δεν υπάρχουν τόσες διαφωνίες και διασπάσεις στα δεξιά κόμματα; Μα γιατί όπως έλεγε η γιαγιά μου «η φτώχεια φέρνει γκρίνια».

Τα κωμικοτραγικά αλλά και τραγικά γεγονότα στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά

Στη δεκαετία που μεσολάβησε η πορεία των αντισυστημικών κομμάτων ανακόπηκε, το ριζοσπαστικό ρεύμα έχασε έδαφος, το ευρωπαϊκό πολιτικό εκκρεμές στράφηκε προς τα δεξιά.

Σήμερα που διανύουμε την τρίτη δεκαετία της νέας χιλιετίας, το τοπίο της ευρωπαϊκής αριστεράς παραμένει ετερογενές και σαφώς σε κάμψη συνολικά.

Στην Ελλάδα, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η Αριστερά και ο ευρύτερος προοδευτικός χώρος σήμερα βρίσκονται απέναντι σε ένα αμείλικτο και δυσεπίλυτο ερώτημα: πως μπορεί να βελτιωθεί η ζωή των πολλών ανθρώπων της σύγχρονης κοινωνίας εντός του καπιταλισμού;

Μετά από μια σύντομη δεκαετία κατά την οποία η Αριστερά, συμπεριλαμβανομένων των πιο ριζικών εκδοχών της, μεσουράνησε στο ευρωπαϊκό πολιτικό στερέωμα (2012-2019), μοιάζει σήμερα να μην μπορεί να εκφράσει το συναίσθημα της πλειοψηφίας και το αίτημα της στιγμής.

Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης και ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς εξηγεί τους λόγους της αποχώρησής του από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ κάνει λόγο για «ανήκεστο βλάβη» και «πορεία βίαιης μετάλλαξης» του κόμματος προς μια «υβριδική καρικατούρα» με ευθύνη του νέου προέδρου

Το ζητούμενο σήμερα είναι να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κόμμα της σύγχρονης ανανεωτικής Αριστεράς, απευθυνόμενο στις κοινωνικές δυνάμεις που αναφέρονται στο τόξο από τη ριζοσπαστική Αριστερά έως και τις δυνάμεις του προοδευτικού Κέντρου.

Η ατζέντα του διαλόγου εντός της Αριστεράς και περί αυτήν έχει αλλάξει δραματικά, ξανά και ξανά, παντού στην Ευρώπη, πολύ περισσότερο στην Ελλάδα