Αρκεί να πει κανείς ότι το αποκαλούν και «λευκό χρυσό». Το νερό, ένα αδιαπραγμάτευτο δεδομένο της ζωής και της καθημερινότητάς μας, δεν είναι αυτονόητο αγαθό για όλους τους ανθρώπους, καθώς δεν διανέμεται ισομερώς απ’ άκρη σε άκρη του πλανήτη. Οι αριθμοί είναι συντριπτικοί, καθώς σύμφωνα με την Αναφορά τον Ηνωμένων Εθνών για τις παγκόσμιες εξελίξεις αναφορικά με το νερό (World Water Development Report) για το 2019, περίπου 2 δισ. άνθρωποι ζουν σε χώρες όπου το νερό δεν επαρκεί για όλους, ενώ γύρω στα 4 δισ. αντιμετωπίζουν σοβαρές ελλείψεις για τουλάχιστον έναν μήνα του χρόνου.
Είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται τις τελευταίες δεκαετίες, εξ ου και η Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό (World Water Day) καθιερώθηκε ως η 22η Μαρτίου από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1992 προκειμένου να δοθεί έμφαση στα προβλήματα αλλά και στις προσπάθειες που γίνονται για την εξεύρεση σχετικών λύσεων. Ο βασικός στόχος δεν είναι και τόσο μακροπρόθεσμος. Ως το 2030 όλοι θα πρέπει να έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, και υποτίθεται ότι θα έχουν. Μέχρι τότε βέβαια είναι αμφίβολο κατά πόσο θα μειωθούν οι ποσότητες νερού που καταναλώνονται στον γεωργικό τομέα και στην κτηνοτροφία προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες ενός ολοένα αυξανόμενου πληθυσμού, αν θα σταματήσουν να συρρικνώνονται οι μεγάλες λίμνες και τα δέλτα των ποταμών εξαιτίας της αποστράγγισης του νερού ή αν θα σταματήσουν να επηρεάζονται η διαθεσιμότητα και η ποιότητα των πηγών νερού εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής με τα συνοδευτικά ακραία καιρικά φαινόμενα. «Ο επόμενος πόλεμος δεν θα είναι για το πετρέλαιο αλλά για το νερό» κρούουν τον κώδωνα οι απανταχού περιβαλλοντολόγοι. Οι εικαστικοί, από την πλευρά τους, κάνουν ό,τι μπορούν για να αφυπνίσουν αλλά και να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση μας με τη φύση προτείνοντας νέους τρόπους συνύπαρξής μας με το περιβάλλον. Οσον αφορά το φλέγον θέμα του νερού, ο Ουλάι (Φρανκ Ούβε Λαϊζίπεν, 1943-2020), ο πάλαι ποτέ σύντροφος της Μαρίνα Αμπράμοβιτς, είχε δημιουργήσει το πρότζεκτ Earth Water Catalogue (2012), μια πλατφόρμα, αρχείο και βιβλιοθήκη στο πλαίσιο του οποίου συγκέντρωνε έργα καλλιτεχνών από όλον τον κόσμο τα οποία σχετίζονταν με τον «λευκό χρυσό». «Το νερό καλύπτει περίπου το 70% της επιφάνειας του πλανήτη και αποτελεί περίπου το 70% του ανθρώπινου σώματος. Παρ’ όλα αυτά, μόνο το 1% του νερού στον πλανήτη είναι πόσιμο. Το νερό διαλύει αλλά δεν μπορεί να διαλυθεί. Εχει τη δυνατότητα να εξαγνίζει και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο. Το νερό είναι πολύ περισσότερα από τον χημικό του τύπο, H2Ο» ανέλυε το σκεπτικό του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
