Η ίδια δηλώνει με αρκετή συστολή, ή μάλλον γνωρίζοντας πως η πορεία που επέλεξε στη ζωή της είναι ένας διαρκής δημιουργικός ανήφορος, πως έχει μπροστά της πολλή δουλειά ακόμα: «Εύχομαι όμως να μπορέσω στο τέλος να πω: «Τα κατάφερα!»». Στην πραγματικότητα, στη μέχρι τώρα διαδρομή της, η Χριστιάνα Στεφάνου τα έχει καταφέρει αρκετές φορές. Αρχικά ως χορεύτρια: Μετά την αποφοίτησή της από την Ανώτατη Κρατική Ακαδημία του Μονάχου έγινε σολίστ του Μπαλέτου της Κρατικής Οπερας της Βαυαρίας, πάντα στο Μόναχο, όπου ερμήνευσε σημαντικούς ρόλους σε παραγωγές του «Καρυοθραύστη», της «Ζιζέλ», της «Κυρίας με τις καμέλιες» κ.λπ. και συνεργάστηκε με τους σημαντικότερους χορογράφους της εποχής μας, από τον Μορίς Μπεζάρ, τον Τζον Νοϊμάγιερ και τον Γουίλιαμ Φορσάιθ ως τον Γίρζι Κίλιαν, τον Ματς Εκ και τη Λουτσίντα Τσάιλντς. Μεταξύ άλλων εμφανίστηκε με το Μπαλέτο της Βοστώνης, με το Βασιλικό Μπαλέτο της Σουηδίας, με την Οπερα της Ρώμης και πολλά άλλα σημαντικά θέατρα. Στη συνέχεια, ξεκινώντας μια δεύτερη καριέρα, σταδιοδρόμησε ως δασκάλα χορού, για να συνεργαστεί με την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και να συμπράξει με την Εθνική Λυρική Σκηνή ως βοηθός χορογράφου και στη συνέχεια ως διευθύντρια του μπαλέτου της. Σημαντικός σταθμός στην ανοδική πορεία της αποτελεί και η συνεργασία της με την περίφημη Κρατική Οπερα της Βιέννης, όπου η κυρία Στεφάνου εδώ και έναν χρόνο έχει αναλάβει τη διεύθυνση της Ακαδημίας Μπαλέτου. Για άλλη μια φορά, τα κατάφερε! Ομως εκείνη, έχοντας συναίσθηση της ευθύνης που συνεπάγεται μια τέτοια θέση, επιμένει να κάνει λόγο για μια διαρκή προσπάθεια. Για μια δημιουργική διαδικασία που δεν σταματάει ποτέ και που σε σπρώχνει διαρκώς να βελτιώνεσαι, να γίνεσαι καλύτερος, μέσα από τη συνεργασία με τους δασκάλους, με τους συναδέλφους αλλά και με τους μαθητές σου. Για όλα αυτά μιλήσαμε όταν επιτέλους καταφέραμε να βρούμε λίγο χρόνο μέσα στο βεβαρημένο και ιδιαιτέρως απαιτητικό πρόγραμμά της. Απήλαυσα ιδιαίτερα την επικοινωνία μαζί της. Κυρίως για τον ευγενικό και τρυφερό τρόπο με τον οποίο η κυρία Στεφάνου αναφέρεται στην τέχνη της, στον δύσκολο χώρο στον οποίο κινείται. Και αν η ίδια θεωρεί πως έχει ακόμα μπροστά της πολλή δουλειά ώσπου να μπορέσει να πει στο εαυτό της πως πραγματικά τα κατάφερε, εγώ μιλώντας μαζί της κατάλαβα ότι διά του χορού, διά της δημιουργίας και διά της προσφοράς, όχι μόνο ως χορεύτρια αλλά και ως δασκάλα, καταφέρνει ακόμα και μέσα στη δυστοπική πραγματικότητα που ζούμε αυτή την περίοδο να αγγίζει την ευτυχία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
