Σαν βόμβα έσκασε το βράδυ της Τρίτης η είδηση της ανανέωσης της συνεργασίας του Ματίας Αλμέιδα με την ΑΕΚ.
Χωρίς να υπάρχει καμία ένδειξη, χωρίς να υπάρχει λόγος βιασύνης μιας και το συμβόλαιο του Αργεντινού είχε ισχύ μέχρι το 2024, η Ένωση γνωστοποίησε την επέκταση της συνεργασίας τους μέχρι το 2028, με τον «Πελάδο» να υπογράφει ένα συμβόλαιο ζωής με τον σύλλογο, το μεγαλύτερο σε χρονική διάρκεια που έχει δοθεί ποτέ σε προπονητή στην Ελλάδα. Και με ρήτρα στα δέκα εκατομμύρια ευρώ, κάτι που επίσης λέει πολλά.
Πώς όμως οδηγηθήκαμε σε αυτή την εξέλιξη και μάλιστα σε τόσο σύντομο διάστημα παρουσίας του Αλμέιδα στην ΑΕΚ;
Από το κακό στο χειρότερο
Από το 2013 που ο Δημήτρης Μελισσανίδης ανέλαβε ξανά την Ένωση, δεν ήταν μυστικό ότι ονειρευόταν έναν «νέο Μπάγεβιτς» για τον πάγκο της ομάδας. Αρχικά πίστεψε ότι θα μπορούσε να τον βρει στο πρόσωπο του Τραϊανού Δέλλα που τότε ουσιαστικά ξεκινούσε την προπονητική του καριέρα και είχε όλα τα φόντα για να γίνει ένας καλός προπονητής. Είχε την ευκαιρία να… εκπαιδευτεί μέσα από τα σκληρά πρωταθλήματα της Β’ και Γ’ Εθνικής που από μόνα τους αποτελούν ένα σχολείο, ωστόσο με την επιστροφή της ομάδας στα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου το όνειρο αυτό έσβησε. Ο Δέλλας δεν άντεξε παρά λίγες μόνο αγωνιστικές στον πάγκο της ΑΕΚ και έκτοτε ξεκίνησε η ταλαιπωρία στον «κιτρινόμαυρο» πάγκο, με τους προπονητές να αλλάζουν σαν τα πουκάμισα.
Ο μόνος που κατάφερε να βγάλει ολόκληρη σεζόν ήταν ο Μανόλο Χιμένεθ που κατέκτησε και το πρωτάθλημα. Ο Ισπανός απείχε πολύ όμως από το να χαρακτηριστεί νέος Μπάγεβιτς.
Ο τελευταίος ίσως στο πρόσωπο του οποίου ο Μελισσανίδης είδε έναν Ντούσαν, ήταν ο Αργύρης Γιαννίκης. Ασχέτως με το πόσο άσχημα εξελίχθηκε η θητεία του στην ΑΕΚ, οι συστάσεις που είχε ο Έλληνας τεχνικός και οι προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί γύρω από το όνομά του, δικαιολογημένα ή όχι, έπειθαν ότι κάτι καλό θα γίνει με αυτή την περίπτωση. Τελικά και παρά τη στήριξη του Μελισσανίδη με νέο συμβόλαιο, ο νεαρός τεχνικός δεν ανταποκρίθηκε και απομακρύνθηκε από τον πάγκο. Εδώ ίσως είναι και το σημείο-κλειδί για τα όσα ακολούθησαν.
Σταμάτησαν τα «πειράματα»
Στην ΑΕΚ αποφάσισαν πως δεν πάει άλλο. Οι μαθητευόμενοι μάγοι και τα ημίμετρα θα έπρεπε να τελειώσουν. Με το νέο γήπεδο μάλιστα να είναι έτοιμο για να υποδεχθεί τον σύλλογο, δεν υπήρχαν άλλα περιθώρια για πειράματα και στοιχήματα.
Για πρώτη φορά ίσως τα τελευταία πολλά χρόνια υπήρξε σοβαρή έρευνα για τον επόμενο προπονητή, γι’ αυτό και πήρε σχεδόν τρεις μήνες μέχρι τελικά τον περασμένο Απρίλιο οι άνθρωποι της ΑΕΚ να καταλήξουν στον εκλεκτό, που δεν ήταν άλλος από τον Αλμέιδα. Ο 15ος διαφορετικός προπονητής από τον Δέλλα και μετά. Και αυτός που απ’ ό,τι φαίνεται θα στεριώσει εδώ όσο κανείς από τους προκατόχους του. Ποδόσφαιρο είναι, το αποτέλεσμα κρίνει τα πάντα, αλλά τη δεδομένη στιγμή τα πάντα είναι υπέρ του Αλμέιδα.
Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Όταν ήρθε, το έργο του δεν ήταν εύκολο. Ανέλαβε το απόλυτο χάος. Μία διαλυμένη ομάδα σε αγωνιστικό επίπεδο. Χωρίς καμία υπερβολή. Αυτό που κατάφερε, δεν θα το περίμενε ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός της ομάδας. Μέσα σε λίγους μήνες η ΑΕΚ έγινε ομάδα με αρχή, μέση και τέλος. Με συγκεκριμένη ταυτότητα, με χαρακτηριστικά που δύσκολα συναντάς σε ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος. Η ομάδα που σύμφωνα με την άποψη πολλών παίζει μέχρι τώρα το πιο ωραίο ποδόσφαιρο.
Όταν γύρισε το κουμπί
Από εκείνο το φιλικό με την Γκενκ, το πρώτο της προετοιμασίας, είχε ήδη καταφέρει να περάσει πράγματα που πλέον βλέπουμε να ξεδιπλώνονται σε σταθερή βάση στο χορτάρι. Του πήρε τέσσερα επίσημα ματς για να αρχίσει να παρουσιάζει σε κοινή θέα την ΑΕΚ που έφτιαχνε όλο το προηγούμενο διάστημα.
Για μία δουλειά που άλλοι θα χρειάζονταν έναν ολόκληρο χρόνο για να πετύχουν. Από εκείνο το ματς στο Αγρίνιο με τον Παναιτωλικό το κουμπί γύρισε. Και δεν γύρισε μόνο για εφέτος αλλά με ορίζοντα και τα επόμενα χρόνια, για μία ΑΕΚ που θα βρίσκεται σταθερά σε τροχιά πρωταθλητισμού και θα είναι ικανή να πετύχει σημαντικά πράγματα στην Ευρώπη. Που θα συνδυάζει το όμορφο ποδόσφαιρο με το αποτέλεσμα. Όπως η ΑΕΚ του Μπάγεβιτς τη «χρυσή» δεκαετία του ’90.
Η άφιξη στα πλέι οφ και ο όρος για τους συνεργάτες
Ο Ματίας Αλμέιδα είχε φροντίσει να δείξει το ποιόν του από την προηγούμενη κιόλας σεζόν, όταν εν μέσω των πλέι οφ και πριν ακόμα ανακοινωθεί από την ΑΕΚ, ήρθε στην Ελλάδα μαζί με τους συνεργάτες του και παρακολούθησαν παιχνίδια της ομάδας για να έχουν από πρώτο χέρι άποψη για την κατάσταση που θα αντιμετωπίσουν.
Εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα σχεδόν έναν μήνα πριν ξεκινήσει η καλοκαιρινή προετοιμασία για να μπει στο κλίμα, να προσαρμοστεί και να τα έχει όλα έτοιμα όταν έρθει η ώρα να αρχίσει η δουλειά. Δεν είναι πράγματα που συναντάς εύκολα σε έναν προπονητή. Οπως και το ότι έθεσε αδιαπραγμάτευτο όρο να έχει μαζί του όλο του το τιμ. Με το… καλημέρα, λοιπόν, ο Αλμέιδα είχε καταφέρει να πείσει άπαντες εντός και εκτός ΑΕΚ για την εργατικότητά, την αφοσίωση και την αγάπη του γι’ αυτό που κάνει.
