Ο Ευγενίδης βρίσκεται πλέον στην Ελλάδα και κυνηγάει το όνειρο να ζήσει σαν Ελληνας στην πατρίδα των προγόνων του. Οχι ο Τζέφρι, αλλά ο αδελφός του, ο οποίος αναζητεί ένα ωραίο μέρος για να μείνει στην Αθήνα ή πλησίον της. Ο συγγραφέας Ευγενίδης τού πρότεινε να διαλέξει ένα σημείο της περίφημης «αθηναϊκής Ριβιέρας», αν και η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν αυτός ο χαρακτηρισμός που χρησιμοποίησε. Ούτως ή άλλως, είναι δύσκολο να τον φανταστείς να χρησιμοποιεί χτυπητές λέξεις ή εκφράσεις που παραπέμπουν σε μια κάποια φαντασμαγορία. Είτε έχεις διαβάσει τα βιβλία του, μια μικρή σειρά από μυθιστορήματα-κομψοτεχνήματα που ενθουσίασαν το κοινό και αφόπλισαν τους κριτικούς, από το ντεμπούτο των νωχελικά τραγικών «Αυτόχειρων παρθένων» στο έπος της διεμφυλικής Καλλιόπης στο «Middlesex» ή στο ερωτικό τρίγωνο και στο δράμα της ενηλικίωσης στο «Σενάριο Γάμου» (όλα από τις εκδόσεις Πατάκη), είτε τον έχεις ακούσει να μιλάει με τον ήρεμο, λιτό αλλά πολύ ουσιαστικό λόγο του που αποφεύγει τις υπερβολές και τις εξάρσεις. Η αφορμή για να μιλήσουμε ήταν η επανακυκλοφορία της ιστορίας των πέντε αδελφών Λίσμπον και όχι η κυκλοφορία του νέου του βιβλίου, το οποίο δουλεύει εδώ και χρόνια. Δεν είναι ακόμη έτοιμο, κι ας έχει περάσει η καθιερωμένη δεκαετία που απαιτείται συνήθως για να διαβάσουμε το νέο μυθιστόρημα αυτού του σπουδαίου εκπροσώπου της γενιάς «των νέων αμερικανών συγγραφέων», οι οποίοι πλέον έχουν εξηνταρίσει. «Τι να πω, εκδίδω ένα βιβλίο όποτε πιστεύω ότι έχω στα χέρια μου ένα βιβλίο που αξίζει την προσοχή και τον χρόνο των αναγνωστών. Δεν εκδίδω ένα βιβλίο επειδή απλώς έφθασε το πλήρωμα του χρόνου. Φοβάμαι ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτό».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
