«Σου φαίνεται μήπως τσαλακωμένο αυτό;» τον ρωτά δείχνοντάς του ένα μαύρο ζιβάγκο. «Ελα, βρε Θανάση. Μια χαρά είναι. Βάλ’ το τώρα να ξεκινήσουμε τη φωτογράφιση. Μην αργείς». Πειράζονται και αυτοσαρκάζονται συνεχώς. Μοιάζουν εντελώς αντίθετοι, και την ίδια στιγμή αλληλοσυμπληρώνονται. Γιατί ο Μιχάλης Ρέππας είναι εκρηκτικός, ενώ ο Θανάσης Παπαθανασίου αποπνέει μια αίσθηση ήρεμης δύναμης. «Συμβαίνει κάτι πολύ παράξενο με εμάς» εξηγεί ο Μιχάλης Ρέππας. «Είμαστε δύο άνθρωποι κυριολεκτικά η μέρα με τη νύχτα. Φανταστείτε την πιο ακραία αντίθεση και είμαστε μέσα. Πώς είμαστε ψηλός ο ένας και κοντός ο άλλος; Ετσι! Κι όμως, υπάρχει μια απόλυτη ταύτιση σε ό,τι πιστεύουμε πάνω στα πολιτικά και στα καλλιτεχνικά θέματα».
Τους συναντώ στο Θέατρο Rex. Η πρόβα για το νέο τους έργο «Φεγγάρι από χαρτί», γραμμένο ύστερα από ανάθεση του Εθνικού Θεάτρου, σε μουσική Νίκου Κυπουργού και στίχους της Αφροδίτης Μάνου, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. «Δύσκολες οι αναθέσεις» παρατηρεί ο Μιχάλης Ρέππας. «Στην αρχή λες «υπέροχα! Moυ έκανε ανάθεση το Εθνικό Θέατρο», αλλά μετά πηγαίνεις σπίτι σου και λες «ωραία, και τώρα τι γράφουμε; Κενό χαρτί»».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
