Οταν πήγα να γραφτώ στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου – σε χρόνους αρχαίους -, πέρα από τις ελάχιστες γραφειοκρατικές διαδικασίες της σχολής, πρόσεξα στο βάθος ενός διαδρόμου μερικά διακριτικά τραπεζάκια. Πλησιάζοντας κατάλαβα πως ήταν στέκια στρατολογίας για τις πολιτικές νεολαίες. Αφού ενημερώθηκα και ταλαντεύτηκα ανάμεσα σε FDP (Freie Demokratische Partei: Ελεύθεροι Δημοκράτες) και SPD (Sozialdemokratische Partei Deutschland: σοσιαλδημοκράτες), γράφτηκα στη σοσιαλδημοκρατική νεολαία. Ηταν η πρώτη μου πολιτική ένταξη, στα 19 μου χρόνια.
Το κόμμα που κυβερνούσε τότε, CSU Χριστιανοσοσιαλιστές (η βαυαρική εκδοχή της CDU: χριστιανοδημοκράτες), υπό την ηγεσία του (κατά τα άλλα μεγάλου) Αντενάουερ, με απώθησε αμέσως και μόνο με τον τίτλο του. Τι δουλειά έχει η θρησκεία με την πολιτική; Είχα και ένα πρόβλημα με τη Δεξιά – από αντίδραση στον πατέρα μου, που δήλωνε βασιλόφρων. Για Αριστερά βέβαια ούτε συζήτηση τότε, σε μία χώρα που η μισή ήταν κάτω από ρωσική κατοχή.
Ετσι απέκτησα την αρχαιότερη (φαντάζομαι) σοσιαλδημοκρατική ταυτότητα στην Ελλάδα – από το 1954. Βέβαια, εκτός από κάτι ομιλίες και συζητήσεις δεν μου χρησίμευσε σε τίποτα. Κάποια στιγμή την έχασα. Αλλά όσο την είχα, ένιωθα καλά. Πιστεύω πως γεννήθηκα κεντρώος. Η «μεσότης» του Αριστοτέλη, στην πολιτική.
Ολα αυτά τα θυμήθηκα διαβάζοντας για τη νέα μεταμόρφωση του πρωθυπουργού μας, που αποφάσισε να γίνει σοσιαλδημοκράτης. Οι μεταμορφώσεις του Οβιδίου (ωραία ποίηση, αν και πφ! Λατινική) ή, μάλλον, οι μεταμορφώσεις του Καραγκιόζη. Παιδιά αγοράζαμε από τα περίπτερα κάτι άθλια φυλλάδια που τις περιγράφανε: Ο Καραγκιόζης φούρναρης, ο Καραγκιόζης γιατρός, ο Καραγκιόζης δήμαρχος, παπάς, δικηγόρος – μέχρι και αστροναύτης έγινε!
Εννοείται πως αυτός ο πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης ήρωας καμία δουλειά και τέχνη δεν γνώριζε. Αρκούσε να υπάρξει κάποια ανάγκη – να, αρρώστησε η κόρη του Βεζίρη – και αμέσως παρουσιαζότανε ο Καραγκιόζης γιατρός. Ετσι και ο πρωθυπουργός μας. Τι ζητάει η πιάτσα; Αμεσα, ο τέως Κνίτης, τέως σταλινικός, τέως μαοϊκός, τέως «πρώτη φορά αριστερός», τέως αντιμνημονιακός, τέως αντιευρωπαϊστής (που άλλαξε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ σε 24 ώρες!), τέως μνημονιακός, τώρα μεταμορφώνεται σε… σοσιαλδημοκράτη.
Και το μεν πρώτο συνθετικό του όρου κάπου το ξέρει. Με το δεύτερο δεν τα πάει καλά. Το κράτος δικαίου τού κάθεται στον λαιμό. Φαντάζεστε τον Πολάκη σοσιαλδημοκράτη; Κάπου απέχει από τον Μιτεράν και τον Βίλι Μπραντ.
Το «αριστερό τσούρμο», όπως τους έλεγε ο Βαρουφάκης, θυμίζει πειρατές που για να σαλτάρουν στη βασιλική γαλέρα της εξουσίας μεταμφιέζονται σε ευγενείς με περούκες και μεταξωτά ρούχα, μέχρι να πιάσουν τα πόστα, να επανδρώσουν το τιμόνι και τα κανόνια και να αρχίσουν το πλιάτσικο.
Τι σκοτεινό τοπίο οι εκλογές που έρχονται! Το ΚΙΝΑΛ μυρίζει σκέτη ΠΑΣΟΚίλα (το αντίστοιχο της πολιτικής κλεισούρας και μούχλας) ενώ ο κάποτε σώφρων Μητσοτάκης έγινε ξαφνικά όψιμος Μακεδονομάχος και θρηνεί διότι «εκχωρήσαμε τη μακεδονική γλώσσα» στην FYROM. Ποια είναι αυτή η γλώσσα; Ανακαλύφθηκε τελικά τι γλώσσα μιλούσαν οι αρχαίοι Μακεδόνες; Και την είχαμε, και τη δώσαμε χωρίς να το μάθουν γλωσσολόγοι και αρχαιολόγοι;
Ενώ ο Καραγκιόζης με τον Χατζηαβάτη και τα Κολλητήρια του θα ανεβάζουν στο θέατρο σκιών τη νέα τους σοσιαλδημοκρατική παράσταση… Σπεύσατε-σπεύσατε! Ολος ο θίασος επί σκηνής! Ωπα!
