Βρισκόμαστε σε ένα χωριό της ολλανδικής υπαίθρου, στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Μια πολύτεκνη οικογένεια κτηνοτρόφων (που σέβεται τα ζωντανά της και εκκλησιάζεται ανελλιπώς στην τοπική υπερσυντηρητική ενορία των Αληθινών Καλβινιστών) βυθίζεται ξαφνικά στο πένθος. Τι συνέβη; Ποιο κακό ενέσκηψε; Ο Μάτις, ο πρωτότοκος γιος, πήγε για χειμερινό πατινάζ αλλά δεν επέστρεψε ζωντανός. Το σώμα του ανασύρθηκε νεκρό, πνιγμένο κι άκαμπτο, από τον πάτο μιας παγωμένης λίμνης. Το δυστύχημα αυτό συγκλονίζει το σπιτικό των θεοφοβούμενων Μούλντερ. Η απώλεια, σαν ζόφος πηχτός και διαβρωτικός, εισχωρεί παντού και σιγά-σιγά τους συντρίβει. Ετσι θα μπορούσαμε να περιγράψουμε, σε αδρές γραμμές, το μυθιστόρημα Δυσφορεί η νύχτα των Μαριέκε Λούκας Ρίνεβελντ που απέσπασε (μεταφρασμένο στα αγγλικά) το Διεθνές Βραβείο Booker 2020. Τη συγκεκριμένη ιστορία – μια ιστορία τόσο λυπητερή και στενάχωρη που σφίγγει συγχρόνως την καρδιά και το στομάχι του αναγνώστη – την παρακολουθούμε μέσα από τα μάτια της μίας αδελφής του άτυχου νεαρού, της 10χρονης Τζάκετ, ενός φοβισμένου, πάρα πολύ φοβισμένου κοριτσιού που έρχεται αντιμέτωπο με τις συνέπειες του θανάτου σε εξαιρετικά ευαίσθητη ηλικία, όταν δηλαδή, πέραν της αναπόδραστης σεξουαλικής αφύπνισης, η πραγματικότητα και η φαντασία δεν έχουν ακόμη διαχωριστεί εντελώς στην αντίληψή της αλλά, αντιθέτως, εναλλάσσονται και αλληλοσυμπληρώνονται με έναν τρόπο σχεδόν φυσικό στις σκέψεις και στα βιώματά της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
