Στο σπίτι του Πάολο Κολόμπο υπάρχουν τα απολύτως απαραίτητα. Λίγα έπιπλα, άπλετο φως, πολλά βιβλία και ένα λιτό τραπέζι με τα σύνεργα της δουλειάς, η οποία είναι αφημένη στη μέση. Μοιάζει λίγο με εργόχειρο, καθώς πάνω στη λευκή κόλλα χαρτιού εκείνος «υφαίνει» με τις ακουαρέλες του μεγάλες επιφάνειες για να στηρίξουν μια λέξη, μια ιδέα ή ακόμη και το νόημα από κάποιο από τα ποιήματά του που κυκλοφόρησε σχετικά πρόσφατα και σε βιβλίο (εκδόσεις Αγρα, 2014). «Οταν ζωγραφίζεις με ακουαρέλες δεν χρειάζεται να έχεις στούντιο, μιας και δεν υπάρχουν αναθυμιάσεις ή τοξικότητα. Είναι ένα καθαρό μέσο. Ξυπνάω το πρωί και αρχίζω να ζωγραφίζω, είναι μια διαδικασία πλήρως ενσωματωμένη στη ζωή μου» θα πει στα ελληνικά με μια διακριτική ιταλική προφορά και την υποψία ενός ανεπαίσθητου ροτακισμού, απότοκο από τη φοίτησή του σε οικοτροφείο της γερμανόφωνης Ελβετίας. Ο καιρός έξω από το παράθυρο είναι κρύος και βροχερός, και μολονότι δεν ταιριάζει με το αθηναϊκό τοπίο, θυμίζει πολύ την ατμόσφαιρα του Τορίνο, της γενέτειράς του δηλαδή. Βρισκόμαστε όμως στο Κολωνάκι, στην πόλη της καρδιάς του, όπου νιώθει σπίτι του περισσότερο από παντού, και ξέρουμε και οι δύο ότι η μπόρα θα περάσει.
Εκείνος δουλεύει εντατικά για την επερχόμενη έκθεσή του στην γκαλερί Bernier / Eliades, αν και στην περίπτωσή του η προετοιμασία για τη δημιουργία των έργων δεν είναι αποτέλεσμα ενός πυρετώδους κρεσέντο αλλά μιας αργής και ιδιαίτερα επίπονης χειρωνακτικής διαδικασίας που διαρκεί όχι μόνο μήνες αλλά και χρόνια. Οπως ο πίνακας που έχει πάνω από τον καναπέ του. «Μου πήρε γύρω στα δύο χρόνια να τον ολοκληρώσω» θα πει και θα χρειαστεί να δανειστώ τα γυαλιά του για να δω τη λεπτομέρεια της υφής του: αμέτρητες κουκκίδες που έχουν τοποθετηθεί με ακλόνητη υπομονή πάνω στο χαρτί για να σχηματίσουν λέξεις από ένα ποίημά του. Αυτό είναι ένα έργο του 1978 και είχε παρουσιαστεί στην πρώτη του έκθεση στην γκαλερί Βernier / Εliades, το 1980. Δύο εκθέσεις στον ίδιο εκθεσιακό χώρο με διαφορά «μόλις» σαράντα ετών. Κι όμως, καμιά στιγμή στο ενδιάμεσο δεν πήγε χαμένη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
