Στο Μουσείο Ακρόπολης δουλεύουν όλοι πυρετωδώς χωρίς να ξεχνούν να τηρούν ευλαβικά τα πρόσφατα επιβεβλημένα μέτρα προστασίας. Τζάμια καθαρίζονται, κολόνες βάφονται, και καθώς περπατάς στο έρημο εσωτερικό του με τους «μασκοφορεμένους» υπαλλήλους νιώθεις απρόσμενα μια ψυχική ανάταση παρά την ανοίκεια σιωπή σε χώρους που υπό κανονικές συνθήκες γεμίζουν ασφυκτικά με ενθουσιώδεις επισκέπτες. Αυτό είναι στο κάτω-κάτω το μουσείο των σχεδόν 15 εκατομμυρίων επισκεπτών στα 10 χρόνια της λειτουργίας του, ένα κομψό, βαρύτιμο κόσμημα για την Αθήνα μέσα στο πάντοτε εντυπωσιακό κτίριο του Μπερνάρ Τσουμί, σταθερά ανάμεσα στα πέντε πιο δημοφιλή μουσεία αρχαιολογικού περιεχομένου στον κόσμο και στα 25 κορυφαία παγκοσμίως, οπότε νιώθεις ότι είναι ύβρις να το βλέπεις άδειο. Ο χειρισμός της πανδημίας δεν επέτρεπε βέβαια διακρίσεις και από τις 14 Μαρτίου παρέμενε κλειστό, όπως επέβαλλαν τα μέτρα πρόληψης. Ωστόσο, ο κ. Δημήτριος Παντερμαλής, ο πρόεδρος του Μουσείου, η κεφαλή αλλά και η ψυχή του, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη σαρωτική επιτυχία του, είδε την περίοδο του εγκλεισμού σαν μια ευκαιρία για να ανανεώσει την εικόνα του Μουσείου, τις φωτιστικές πηγές του και να επιφέρει μικρές αλλαγές στη διάταξη και έκθεση των έργων. Για παράδειγμα, στην αίθουσα της αρχαϊκής Ακρόπολης μπορεί να δει κανείς θραύσματα έργων που έκαψαν οι Πέρσες, την Κόρη της Λυών με ένα καινούργιο εκμαγείο να συμπληρώνει το κομμάτι της που λείπει στη Γαλλία, μια προθήκη με τις χρωστικές, «όλες από το Λαύριο» που είχαν χρησιμοποιηθεί για τον χρωματισμό των γλυπτών της περιόδου.
Αύριο Δευτέρα λοιπόν το Μουσείο ανοίγει τις πόρτες του ανανεωμένο, αλλά με «περιορισμένες κρατήσεις» και με την εξαίρεση των Γερμανών «οι συνήθεις ύποπτοι» που είναι οι πιο συχνοί επισκέπτες του, δηλαδή οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Βρετανοί και βεβαίως οι Αμερικανοί, δεν θα περάσουν μέχρι νεωτέρας το κατώφλι του. Ο κ. Παντερμαλής δεν τρέφει αυταπάτες. «Πιστεύω ότι η αλλαγή είναι βαθιά. Δεν υπάρχει παράδειγμα στην Ιστορία όπου όλος ο πλανήτης έμεινε στο σπίτι του για τρεις μήνες. Επιδημίες υπήρξαν άπειρες από την αρχαιότητα, αλλά το ερώτημα «υγεία ή οικονομία;» δεν υπήρξε ποτέ. Τώρα είναι άμεσο. Μπορεί να γλιτώσεις από την υγεία σου και να πεθάνεις από την οικονομία σου. Για τα μουσεία είναι εξαιρετικά κρίσιμα τα πράγματα. Μου λένε μερικοί: «Δεν σε πιάνει κατάθλιψη;». Εγώ είμαι περίεργος να δω πώς θα είμαστε. Με ιντριγκάρει αυτό. Θεωρώ αφελές να πιστεύεις ότι θα επανέλθεις. Δεν επανέρχεσαι. Είσαι πλέον κάτι άλλο».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
