Οχι, δεν υπάρχουν «δύο πλευρές». Και όχι, δεν είναι η «κατοχή». Και όχι, δεν είναι ότι «δεν υπάρχει πολιτική προοπτική». Αυτές οι ψευδαισθήσεις και οι ψευδείς ισχυρισμοί δεν θα μειώσουν το επίπεδο της τρομοκρατίας, αντίθετα θα το ενισχύσουν. Και το γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί χρήσιμοι ηλίθιοι που ανήκουν στους πεφωτισμένους και προοδευτικούς κύκλους στον κόσμο, περιλαμβανομένου του Ισραήλ, οι οποίοι δικαιολογούν με αυτόν τον τρόπο την τρομοκρατία, δεν σημαίνει ότι έχουν δίκιο.
Δεν υπάρχει «κύκλος βίας». Υπάρχει η παλαιστινιακή πλευρά που είναι φιλοϊρανική ή τζιχαντιστική και δεν ενδιαφέρεται για τη συμφιλίωση και την ειρήνη αλλά για την καταστροφή του εβραϊκού κράτους. Και υπάρχει και η άλλη πλευρά των Εβραίων που διέφυγαν ή εκδιώχθηκαν από την Ευρώπη και άλλες αραβικές χώρες του κόσμου και με το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης ίδρυσαν κράτος.
Η άρνηση των Αράβων να συμβιβαστούν και η επιλογή τους να διχάσουν οδήγησε σε μια διπλή Νάκμπα (καταστροφή), παλαιστινιακή και εβραϊκή. Καθ’ όλη τη διάρκεια της σύγκρουσης, οι Εβραίοι επανειλημμένα έτειναν χείρα ειρήνης και έδειξαν προθυμία να κάνουν παραχωρήσεις. Επανειλημμένα όμως απορρίφθηκαν. Οταν οι Παλαιστίνιοι προτιμούν τον τζιχάντ και την τρομοκρατία, το Ισραήλ πρέπει να απαντήσει. Οταν οι Αμερικανοί σκότωσαν τον ηγέτη της Αλ Κάιντα, Οσάμα μπιν Λάντεν, κανείς δεν καταδίκασε «και τις δύο πλευρές». Η βία ανήκει εξ ολοκλήρου στην πλευρά που υποστηρίζει την τρομοκρατία και που εκπαιδεύει τα παιδιά της στο μίσος.
Οι δράστες της τρομοκρατίας και οι υποστηρικτές τους δεν επιθυμούν καμία πολιτική προοπτική ή μια καλύτερη ζωή, αλλά έναν σκοτεινό κόσμο. Αρα πρέπει να λέμε ότι το πρόβλημα είναι η κατοχή; Οταν στρατιές νέων από την Ευρώπη εγκατέλειψαν την πατρίδα τους για να ενταχθούν στο Ισλαμικό Κράτος, δεν το έκαναν εξαιτίας της κατοχής. Ανάμεσά τους υπήρχαν γιατροί, μηχανικοί και επαγγελματίες που είχαν υποβληθεί σε πλύση εγκεφάλου μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, τους ιεροκήρυκες στα τζαμιά ή το τηλεοπτικό δίκτυο Al-Jazeera. Και όταν ο αμερικανικός στρατός κινητοποιήθηκε για να τους νικήσει, κανείς δεν είπε ότι «ο κύκλος της βίας πρέπει να σταματήσει».
Ακριβώς όπως όταν υπάρχει ένας βιαστής και μια γυναίκα-θύμα του, κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν θα πει ότι «ο κύκλος βίας μεταξύ τους πρέπει να σταματήσει». Οσοι προτιμούν τον τζιχάντ από την ειρήνη και τη συμφιλίωση αποτελούν το πρόβλημα, ακόμη και αν παρουσιάζονται ως η αδύναμη πλευρά. Οσοι αρνούνται όλες τις προτάσεις της διεθνούς κοινότητας για την άρση του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας και προτιμούν τους πυραύλους από την ευημερία αποτελούν το πρόβλημα.
Ο κ. Ben-Dror Yemini είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Yediot Aharonot», ερευνητής και συγγραφέας του best seller «Industry of Lies».
